Igor Kostiukow

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Igor Kostiukow
И́горь Оле́гович Костюко́в
Ilustracja
admirał admirał
Data i miejsce urodzenia

21 lutego 1961
obwód amurski

Przebieg służby
Siły zbrojne

 MW ZSRR
 MW Rosji

Stanowiska

szef Głównego Zarządu Sztabu Generalnego

Odznaczenia
Bohater Federacji Rosyjskiej
Order „Za zasługi dla Ojczyzny” III klasy Order „Za zasługi dla Ojczyzny” IV klasy Order Aleksandra Newskiego (Federacja Rosyjska) Order Męstwa (Federacja Rosyjska) Order „Za zasługi wojskowe” Order Honoru Medal za Odwagę (Federacja Rosyjska)
Multimedia w Wikimedia Commons

Igor Olegowicz Kostiukow (ros. И́горь Оле́гович Костюко́в, ur. 21 lutego 1961 w obwodzie amurskim) – rosyjski admirał, zastępca szefa Sztabu Generalnego Sił Zbrojnych Federacji Rosyjskiej. Od 10 grudnia 2018 roku Szef Głównego Zarządu Wywiadowczego Federacji Rosyjskiej[1][2][3].

Wykształcenie[edytuj | edytuj kod]

Po szkole średniej Igor Kostiukow wstąpił do szkoły marynarki wojennej[4]. Ukończył ją, uzyskując stopień oficera.

Następnie ukończył Akademię Wojskowo-Dyplomatyczną w Moskwie (obecnie uczelnia nosi nazwę: Akademia Wojskowa Ministerstwa Obrony Federacji Rosyjskiej)[5].

Przebieg służby[edytuj | edytuj kod]

Igor Kostiukow (pierwszy z prawej) z Władimirem Putinem i Walerijem Gierasimowem, zastępcą ministra obrony (pierwszy z lewej) w 2018 roku.

Dokładny przebieg i lata służby Igora Kostiukowa nie zostały podane do wiadomości publicznej.

Po ukończeniu Akademii Wojskowo-Dyplomatycznej rozpoczął służbę w marynarce wojennej[6], następnie był dyplomatą wojskowym. Przez pięć lat pracował jako attaché wojskowy w Grecji[7][8]. W kolejnych latach był odpowiedzialny za kierowanie operacjami wojskowymi w Syrii[2][6]. Nadzorował transfer sprzętu do bazy lotniczej Humajmim[9].

Następnie rozpoczął służbę w Głównym Zarządzie Wywiadowczym Federacji Rosyjskiej (GRU)[10]. Kilkukrotnie awansował. Ostatecznie na stanowisko zastępcy szefa[4][6]. W 2018 roku Igor Korobow, pełniący wówczas funkcję Szefa GRU, ciężko zachorował. Latem 2018 roku Igor Kostiukow zaczął wykonywać jego obowiązki[11], na podstawie decyzji ministra obrony[12][13]. Igor Korobow zmarł 21 listopada 2018 roku. Wszystkie jego obowiązki przejął Igor Kostiukow[6][14][15].

10 grudnia 2018 roku Kostiukow oficjalnie objął funkcję Szefa Głównego Zarządu Wywiadowczego Federacji Rosyjskiej, na podstawie dekretu prezydenta Władimira Putina[16][17].

Jest pierwszym oficerem marynarki wojennej, który kieruje GRU[9][18]. W 2019 roku uzyskał stopień admirała[19].

Wystąpienia publiczne[edytuj | edytuj kod]

Gala z okazji stulecia wywiadu wojskowego. Igor Kostiukow pierwszy z lewej, obok prezydenta Władimira Putina. 2 listopada 2018 roku.

Igor Kostiukow nie udziela wywiadów, nie rozmawia z dziennikarzami i nie komentuje doniesień medialnych.

W kwietniu 2018 roku był prelegentem podczas VII Moskiewskiej Konferencji Bezpieczeństwa Narodowego[20]. Wygłosił referat na temat roli Stanów Zjednoczonych w destabilizacji Ameryki Łacińskiej, Bliskiego Wschodu, Morza Południowochińskiego i krajów Afryki Północnej oraz metodom siłowym, nieakceptowalnym przez rząd Federacji Rosyjskiej, dzięki którym USA stara się utrzymać role hegemona. Krytycznie odniósł się do licznych aspektów polityki zagranicznej USA[20].

2 listopada 2018 roku reprezentował wywiad wojskowy podczas uroczystej gali z okazji setnej rocznicy powstania służby wywiadu wojskowego[6][21].

Sankcje nałożone przez USA[edytuj | edytuj kod]

Dekret Baracka Obamy z dnia 28 grudnia 2016 roku, dotyczący Igora Kostiukowa.

W grudniu 2016 roku Igor Kostiukow został umieszczony na tak zwanej „czarnej liście” (ang. „Specially Designated Nationals and Blocked Persons List” lub „SDN List”) rządu Stanów Zjednoczonych. Zarzucono mu działania mające na celu osłabienie demokracji w USA[22][23][24].  

W tej sprawie prezydent Barack Obama sporządził dekret, datowany na 28 grudnia 2016 roku[25]. Sankcjami objęto między innymi Igora Korobowa (wówczas szefa GRU) i jego trzech pracowników, zajmujących najwyższe stanowiska, w tym Igora Kostiukowa[26][27].

W 2018 roku Igor Kostiukow ponownie został umieszczony na liście SDN, pod zarzutem ingerowania w wybory prezydenckie z 2016 roku[22][28].

Sankcje nałożone przez UE[edytuj | edytuj kod]

Decyzja WPZiB z 22 października 2020 roku w sprawie Igora Kostiukowa i Dmitrija Badina.

Przyczyny i kontekst[edytuj | edytuj kod]

W kwietniu i maju 2015 roku miał miejsce cyberatak na Bundestag, który sparaliżował prace parlamentu na kilka dni i spowodował wyciek poufnych danych. Należały do nich również wiadomości e-mail parlamentarzystów, w tym kanclerz Angeli Merkel[29][30][31][32]. 5 maja 2015 roku niemiecki Federalny Trybunał Sprawiedliwości wydał nakaz aresztowania obywatela Federacji Rosyjskiej Dmitrija Badina, oficera wywiadu wojskowego, którego uznano za osobę odpowiedzialną za cyberatak[33][34]. Miguel Berger, sekretarz stanu niemieckiego Ministerstwa Spraw Zagranicznych, wezwał ambasadora Rosji Siergieja Nieczejewa do potępienia ataków[35][36][37].

Strona rosyjska wykluczyła możliwość udziału oficerów wywiadu wojskowego w cyberataku, zaś wysuwane oskarżenia uznała za bezpodstawne[38]. W maju 2020 roku zapowiedziano zastosowanie sankcji wobec osób odpowiedzialnych za cyberataki[39].

Sankcje[edytuj | edytuj kod]

22 października 2020 roku Międzyparlamentarna Konferencja ds. Wspólnej Polityki Zagranicznej i Bezpieczeństwa (WPZiB) Unii Europejskiej nałożyła sankcje na Dmitrija Badina i Igora Kostiukowa ograniczające prawo do swobodnego podróżowania i zawierania umów oraz zamrożenie aktywów.

Uzasadnienie brzmiało:

Igor Kostiukow jest obecnie szefem Głównego Zarządu Sztabu Generalnego Sił Zbrojnych Federacji Rosyjskiej (GU GRU), gdzie poprzednio sprawował funkcję pierwszego zastępcy szefa. Jednym z oddziałów pod jego dowództwem jest 85. Główny Ośrodek Służb Specjalnych (GTsSS), znany także jako »jednostka wojskowa 26165« (nazwy branżowe: »APT28«, »Fancy Bear«, »Sofacy Group«, »Pawn Storm« i »Strontium«). Pełniąc tę funkcję, Igor Kostiukow jest odpowiedzialny za cyberataki przeprowadzone przez GTsSS, w tym cyberataki o poważnych skutkach stanowiące zewnętrzne zagrożenie dla Unii lub jej państw członkowskich. W szczególności oficerowie wywiadu wojskowego GTsSS brali udział w cyberataku wymierzo­nemu przeciwko niemieckiemu federalnemu parlamentowi (Deutscher Bundestag) w kwietniu i maju 2015 r. oraz w próbie cyberataku, którego celem było włamanie do sieci WiFi Organiza­cji ds. Zakazu Broni Chemicznej (OPCW) w Holandii w kwietniu 2018 r. Celem cyberataku wymierzonego przeciwko niemieckiemu parlamentowi federalnemu był sys­tem informacyjny parlamentu; atak ten miał wpływ na funkcjonowanie tej instytucji przez kilka dni. Skradziono dużą ilość danych; atak ten miał także wpływ na konta poczty elektro­nicznej kilkorga parlamentarzystów, w tym kanclerz Angeli Merkel[40][41][42].

Tego samego dnia Wielka Brytania zakazała Igorowi Kostiukowi wjazdu na teren swojego kraju i uznała sankcje Unii Europejskiej[43][44][33].

Nagrody i medale[edytuj | edytuj kod]

W toku służby Igor Kostiukow otrzymał następujące medale[6][14][45][46]:

W 2017 roku za odwagę i bohaterstwo podczas operacji w Syrii otrzymał tytuł Bohatera Federacji Rosyjskiej[6][15].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Главное управление Генерального штаба Вооруженных Сил Российской Федерации [online], structure.mil.ru [dostęp 2020-11-03] (ros.).
  2. ↑ a b СМИ: Игорь Костюков назначен начальником ГРУ [online], www.kommersant.ru, 10 grudnia 2018 [dostęp 2020-11-03] (ros.).
  3. ↑ Костюков Игорь Олегович [online], structure.mil.ru [dostęp 2020-11-03] (ros.).
  4. ↑ a b Биография Костюкова Игоря Олеговича [online], mega-stars.ru [dostęp 2020-11-03].
  5. ↑ Чем известен Игорь Костюков [online], www.kommersant.ru, 22 listopada 2018 [dostęp 2020-11-03] (ros.).
  6. ↑ a b c d e f g Виктор БАРАНЕЦ | Сайт «Комсомольской правды», ГРУ возглавил адмирал-герой Игорь Костюков [online], kp.ru – Сайт «Комсомольской правды», 10 grudnia 2018 [dostęp 2020-11-03].
  7. ↑ Igor Olegovich Kostyukov [online], Russian Defense Policy [dostęp 2020-11-03] (ang.).
  8. ↑ Russia Tempts Greece with Gas Promises [online], Warsaw Institute, 26 grudnia 2018 [dostęp 2020-11-03] (ang.).
  9. ↑ a b События: „Матёрый военный разведчик со светлыми мозгами и уникальным опытом” (о новом начальнике ГРУ) [online], zavtra.ru [dostęp 2020-11-03] (ros.).
  10. ↑ Костюков Игорь Олегович – биография | VIPERSON [online], viperson.ru [dostęp 2020-11-03].
  11. ↑ Igor Valentinovich Korobov [online], www.globalsecurity.org [dostęp 2020-11-03].
  12. ↑ Head of Russian Skripal-linked GRU spy agency dies, „BBC News”, 22 listopada 2018 [dostęp 2020-11-03] (ang.).
  13. ↑ Начальником ГРУ назначен Игорь Костюков. Кто он и за что критиковал США?, „BBC News Русская служба” [dostęp 2020-11-03] (ros.).
  14. ↑ a b Костюков, Игорь Олегович [online], ТАСС [dostęp 2020-11-03].
  15. ↑ a b Секретный адмирал: почему военную разведку возглавил Игорь Костюков [online], РБК [dostęp 2020-11-03] (ros.).
  16. ↑ ГРУ Российской Федерации возглавил Игорь Костюков, – СМИ [online], 112.ua [dostęp 2020-11-03] [zarchiwizowane z adresu 2019-03-30] (ros.).
  17. ↑ СМИ: Главой ГРУ официально назначен вице-адмирал Игорь Костюков [online], www.nakanune.ru [dostęp 2020-11-03] (ros.).
  18. ↑ За дело берутся моряки: в ГРУ появился новый начальник [online], Газета.Ru [dostęp 2020-11-03] (ros.).
  19. ↑ ЕС и Великобритания ввели санкции против начальника ГРУ [online], www.1sn.ru [dostęp 2020-11-03].
  20. ↑ a b Выступление заместителя начальника Главного управления Генштаба ВС РФ вице-адмирала Игоря Костюкова на VII Московской конференции по международной безопасности [online], mil.ru [dostęp 2020-11-03] (ros.).
  21. ↑ Kazimierz Sikorski, Śmierć Igora Korobowa. Szefowie Akwarium odchodzą w tajemniczych okolicznościach [online], Polska Times, 1 grudnia 2018 [dostęp 2020-11-03] (pol.).
  22. ↑ a b First naval officer nominated to head Russia’s GRU [online], TASS [dostęp 2020-11-03].
  23. ↑ Из США высылают 35 российских дипломатов [online], Ведомости [dostęp 2020-11-03] (ros.).
  24. ↑ David E. Sanger, Obama Strikes Back at Russia for Election Hacking (Published 2016), „The New York Times”, 29 grudnia 2016, ISSN 0362-4331 [dostęp 2020-11-03] (ang.).
  25. ↑ govinfo [online], www.govinfo.gov [dostęp 2020-11-03] (ang.).
  26. ↑ Issuance of Amended Executive Order 13694; Cyber-Related Sanctions Designations | U.S. Department of the Treasury [online], home.treasury.gov [dostęp 2020-11-03].
  27. ↑ Krishnadev Calamur, The U.S. Retaliation Against Russian Hackers [online], The Atlantic, 29 grudnia 2016 [dostęp 2020-11-03] (ang.).
  28. ↑ Treasury Sanctions Russian Cyber Actors for Interference with the 2016 U.S. Elections and Malicious Cyber-Attacks | U.S. Department of the Treasury [online], home.treasury.gov [dostęp 2020-11-03].
  29. ↑ Merkel blames Russia for ‘outrageous’ cyberattack on German parliament [online], POLITICO, 13 maja 2020 [dostęp 2020-11-03] (ang.).
  30. ↑ German politicians targeted in mass data attack, „BBC News”, 4 stycznia 2019 [dostęp 2020-11-03] (ang.).
  31. ↑ KRO, Cyberatak na Bundestag. UE nakłada sankcje na Rosjan [online], www.money.pl [dostęp 2020-11-03] (pol.).
  32. ↑ Redefyne, Russian military intelligence hacked Angela Merkel's e-mails, reports Der Spiegel – EU Today [online], eutoday.net [dostęp 2020-11-03] (ang.).
  33. ↑ a b „To przestępcze zachowanie jeszcze bardziej pogarsza reputację rosyjskiego rządu” [online], TVN24 [dostęp 2020-11-03] (pol.).
  34. ↑ Deutsche Welle, Germany summons Russian ambassador over parliament hacking attack | DW | 28.05.2020 [online], DW.COM [dostęp 2020-11-03] (ang.).
  35. ↑ MSZ Niemiec wezwało ambasadora Rosji. W tle sprawa cyberataków [online], wiadomosci.dziennik.pl, 28 maja 2020 [dostęp 2020-11-03] (pol.).
  36. ↑ Germany summons Russian envoy over cyberattack [online], www.teletrader.com [dostęp 2020-11-03] (pol.).
  37. ↑ Germany confronts Russian ambassador over cyberattack [online], AP NEWS, 28 maja 2020 [dostęp 2020-11-03].
  38. ↑ Źródło: ambasadorzy przy UE dali zielone światło dla sankcji za cyberatak na Bundestag [online], Polska Agencja Prasowa SA [dostęp 2020-11-03] (pol.).
  39. ↑ Katrin Bennhold, Germany Wants E.U. to Sanction Head of Russian Military Intelligence, „The New York Times”, 7 października 2020, ISSN 0362-4331 [dostęp 2020-11-03] (ang.).
  40. ↑ Council Implementing Regulation (EU) 2020/1536 of 22 October 2020 of implementing Regulation (EU) 2019/796 concerning restrictive measures against cyber-attacks threatening the Union or its Member States, „Official Journal of the European Union” (32020R1536), 22 października 2020 [dostęp 2020-11-03] (ang.).
  41. ↑ Latest Updates in EU and UN Sanctions [online], foreignandeu.gov.mt [dostęp 2020-11-03] (ang.).
  42. ↑ Wolters Kluwer, Zmiana decyzji (WPZiB) 2019/797 w sprawie środków ograniczających w celu zwalczania cyberataków zagrażających Unii lub jej [online], OpenLEX [dostęp 2020-11-03] (pol.).
  43. ↑ We Will Respond as Soon as Possible, UK enforces new sanctions against Russia for cyber attack on German Parliament [online], GOV.UK [dostęp 2020-11-03] (ang.).
  44. ↑ UE i Wielka Brytania nałożyły sankcje na oficerów rosyjskiego wywiadu oskarżonych o cyberatak na niemiecki Bundestag [online], forsal.pl, 22 października 2020 [dostęp 2020-11-03] (pol.).
  45. ↑ Rosyjski wywiad wojskowy ma nowego szefa. USA nałożyły na niego sankcje za ingerencję w wybory prezydenckie [online], wiadomosci.dziennik.pl, 10 grudnia 2018 [dostęp 2020-11-03] (pol.).
  46. ↑ Костюков Игорь Олегович [online], www.warheroes.ru [dostęp 2020-11-03].
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Igor_Kostiukow&oldid=72231635”