Indygowiec barwierski

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Indygowiec barwierski
Ilustracja
Systematyka[1][2]
Domena

eukarionty

Królestwo

rośliny

Podkrólestwo

rośliny zielone

Nadgromada

rośliny telomowe

Gromada

rośliny naczyniowe

Podgromada

rośliny nasienne

Nadklasa

okrytonasienne

Klasa

Magnoliopsida

Nadrząd

różopodobne

Rząd

bobowce

Rodzina

bobowate

Podrodzina

bobowate właściwe

Rodzaj

indygowiec

Gatunek

indygowiec barwierski

Nazwa systematyczna
Indigofera tinctoria L.
Sp. pl. 2:751. 1753

Indygowiec barwierski (Indigofera tinctoria L.) – gatunek niskiego półkrzewu z rodziny bobowatych. Pochodzi prawdopodobnie z Afryki Zachodniej. Znany był już w starożytnym Egipcie. Obecnie w stanie dzikim nie występuje już nigdzie, jest natomiast jeszcze uprawiany w Indiach, dawniej był uprawiany także w Azji Południowej, na Antylach oraz w Ameryce Południowej i Środkowej.

Morfologia

Morfologia[edytuj | edytuj kod]

Pokrój
Półkrzew o wysokości do 1,5 m.
Liście
Nieparzysto-pierzaste, składające się 9-15 odwrotnie jajowatych listków.
Kwiaty
Motylkowe, o żółtawobiałym żagielku i łódeczce oraz szkarłatnych skrzydełkach, 1 słupku i 10 zrośniętych pręcikach.
Owoce
Strąki.

Zastosowanie[edytuj | edytuj kod]

  • Z liści otrzymuje się barwnik indygo używany do barwienia tkanin i wyrobu farb. Obecnie barwnik ten produkuje się syntetycznie i z tego względu zaniechano uprawy tej rośliny.
  • Syntetyczny barwnik indygo jest stosowany do barwienia materiału, z którego szyje się odzież dżinsową (tzw. denim).
  • Obecnie uprawy indygowca są jeszcze w Indiach; dawniej kraj ten był jednym z głównych producentów tego barwnika.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Michael A. Ruggiero i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI10.1371/journal.pone.0119248, PMID25923521, PMCIDPMC4418965 [dostęp 2020-02-20] (ang.).
  2. Peter F. Stevens, Fabales, [w:] Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2009-09-23] (ang.).

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Zbigniew Podbielkowski: Słownik roślin użytkowych. Warszawa: PWRiL, 1989. ISBN 83-09-00256-4.