Strzępiak pomarańczowoczerwonawy
| |
| Systematyka | |
| Domena | |
|---|---|
| Królestwo | |
| Typ | |
| Klasa | |
| Rząd | |
| Rodzina | |
| Rodzaj | |
| Gatunek |
strzępiak pomarańczowoczerwonawy |
| Nazwa systematyczna | |
| Inocybe whitei (Berk. & Broome) Sacc. Syll. fung. (Abellini) 5: 790 (1887) | |
Strzępiak pomarańczowoczerwonawy, strzępiak skromny (Inocybe whitei (Berk. & Broome) Sacc.) – gatunek grzybów należący do rodziny strzępiakowatych (Inocybaceae)[1].
Systematyka i nazewnictwo[edytuj | edytuj kod]
Pozycja w klasyfikacji według Index Fungorum: Inocybe, Inocybaceae, Agaricales, Agaricomycetidae, Agaricomycetes, Agaricomycotina, Basidiomycota, Fungi[1].
Po raz pierwszy zdiagnozowali go w 1876 r. Christopher Edmund Broome i Miles Joseph Berkeley, nadając mu nazwę Agaricus whitei. Obecną, uznaną przez Index Fungorum nazwę nadał mu Pier Andrea Saccardo w 1887 r.[1]
- Agaricus geophyllus var. lateritius Berk. & Broome 1870
- Agaricus whitei Berk. & Broome 1876
- Inocybe geophylla var. lateritia (Berk. & Broome) W.G. Sm. 1908
- Inocybe pudica Kühner 1947
- Inocybe pudica var. roseifolia Beller & Bon 1997
Nazwę polską zaproponował Władysław Wojewoda w 2003 roku[3]. Andrzej Nespiak w 1990 roku opisał go pod nazwą strzępiak skromny (Inocybe pudica Kühner)[4].
Morfologia[edytuj | edytuj kod]
Średnica do 2–4 cm, początkowo półkulisty, potem kolejno stożkowaty, dzwonkowaty, łukowaty, i w końcu płaski z tępym garbem. Brzeg gładki, ostry, długo podwinięty, u młodych owocników z resztkami zasnówki. Powierzchnia gładka, matowa, w stanie wilgotnym lepka. Kolor białawy, na środku jasnoochrowy. Po uszkodzeniu czerwienieje[5].
Wąsko przyrośnięte, szerokie, początkowo szarawe, potem różowoszarawe, w końcu brązowoczerwonawe. Ostrza białawo oprószone[5].
Wysokość 4–7 cm, grubość 0,4–0,8 cm, walcowaty, u podstawy nieco zgrubiały, pełny, kruchy. Powierzchnia biała, włóknista, w górnej części biało oprószona. U starszych owocników miejscami czerwienieje[5].
Biały, cienki, po uszkodzeniu czerwieniejący. Zapach spermy, smak lekko cierpki[5].
- Cechy mikroskopowe
Występowanie[edytuj | edytuj kod]
Znane jest występowanie strzępiaka pomarańczowoczerwonawego w Ameryce Północnej i Europie[6]. W piśmiennictwie naukowym na terenie Polski do 2003 r. podano tylko stanowiska (w Babiogórskim i Tatrzańskim Parku Narodowym)[3]. Aktualne stanowiska podaje internetowy atlas grzybów. Jest w nim zaliczony do listy grzybów zagrożonych i wartych objęcia ochroną[7].
Grzyb mikoryzowy. Występuje na ziemi w lasach iglastych i liściastych, także w parkach[5].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c Index Fungorum [online] [dostęp 2020-04-02] (ang.).
- ↑ Species Fungorum [online] [dostęp 2020-04-02] (ang.).
- ↑ a b Władysław Wojewoda, Checklist of Polish Larger Basidiomycetes. Krytyczna lista wielkoowocnikowych grzybów podstawkowych Polski, Kraków: W. Szafer Institute of Botany, Polish Academy of Sciences, 2003, ISBN 83-89648-09-1
- ↑ a b Andrzej Nespiak, Grzyby. Tom XIX. Strzępiak (Inocybe), Warszawa – Kraków: Wydawnictwo Uniwersytetu Marie Curie Skłodowskiej, 1990, ISBN 83-01-08749-8
- ↑ a b c d e Pavol Škubla, Wielki atlas grzybów, Poznań: Elipsa, 2007, ISBN 978-83-245-9550-1
- ↑ Discover Life [online] [dostęp 2020-04-02] (ang.).
- ↑ Występowanie strzępiaka pomarańczowoczerwonawego w Polsce [online] [dostęp 2020-04-02] (ang.).