Irena Kanabus

Irena Kanabus
z domu Budzilewicz
Data i miejsce urodzenia	20 października 1911 ; Kijów
Data i miejsce śmierci	15 września 1994 ; Warszawa
Zawód, zajęcie	lekarz pediatra
Narodowość	polska
Tytuł naukowy	profesor nauk medycznych
Alma Mater	Uniwersytet Warszawski
Rodzice	Włodzimierz i Helena z Landów
Małżeństwo	Feliks Kanabus
	Odznaczenia

Irena Kanabus z domu Budzilewicz (ur. 20 października 1911 w Kijowie, zm. 15 września 1994 Warszawie) − polska lekarka, profesor nauk medycznych^[1], Sprawiedliwa wśród Narodów Świata.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Irena Budzilewicz urodziła się 20 października 1910 roku w Kijowie, była córką adwokata Włodzimierza i pediatry Heleny z Landów. W dzieciństwie zmarł jej ojciec, a matka zdecydowała się wyjechać z Ukrainy. W 1925 roku rodzina przyjechała do Warszawy. Budzilewicz ukończyła gimnazjum im. Słowackiego w Warszawie^[2] i podjęła w latach 1931−1937 studia na kierunku lekarskim na Uniwersytecie Warszawskim^[3], podczas których poznała przyszłego męża, Feliksa Kanabusa, z którym wzięła ślub w 1936 roku. Specjalizowała się w chorobach nowotworowych krwi u dzieci^[2].

Jeszcze w czasie studiów jej mąż publicznie występował przeciwko antysemityzmowi (getto ławkowe). Para miała też wśród przyjaciół wielu Żydów^[4]. Po rozpoczęciu okupacji niemieckiej Kanabusowie udzielali pomocy znajomym Żydom. Gdy jej mąż otrzymał prośbę o przeprowadzenie zabiegu rekonstrukcji napletka, ukrywającego obrzezanie, Irena Kanabus asystowała mężowi w wielu zabiegach. W tym celu już w czasie okupacji zdobyła wiedzę z zakresu anestezjologii^[2].

Podczas powstania warszawskiego prowadziła szpital powstańczy na ul. Śliskiej^[2]^[5]. Po upadku powstania opuściła miasto z ludnością cywilną^[6]. Rodzina trafiła do Bukowiny Tatrzańskiej, a następnie do Krakowa, po czym w połowie 1946 roku wróciła do Warszawy. Po wojnie pracowała w Klinice Dziecięcej przy ul. Litewskiej w Warszawie do emerytury (1981)^[2].

W latach 50. rozwiodła się z mężem, ale pozostała z nim w dobrych stosunkach^[4]. 18 października 1995 roku została pośmiertnie odznaczona medalem Sprawiedliwej wśród Narodów Świata, jej mąż otrzymała tytuł w 1965 roku^[2].

Zmarła 15 września 1994 roku w Warszawie^[2].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ Prof. dr Irena Kanabus, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI) [dostęp 2019-08-16] .
↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g Rodzina Kanabusów. Muzeum Historii Żydów Polskich. [dostęp 2014-10-13]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-10-19)]. (pol.).
↑ Ludwika Tarłowska. Wspomnienie: Irena Kanabus. „Gazeta Stołeczna”. 216/1999, s. 17, 1999-09-15. Agora SA. (pol.).
↑ ^a ^b Aleksandra Jerzmanowska. Lekarze czasów zagłady. „Ale Historia”. 38/2014 (140), s. 6−7, 2014-09-22. Agora SA. (pol.).
↑ Irena Kanabus. Medycy Powstania Warszawskiego. [dostęp 2014-10-13]. (pol.).
↑ Powstańcze Biogramy: Irena Kanabus. Muzeum Powstania Warszawskiego. [dostęp 2014-10-13]. (pol.).

[1] Prof. dr Irena Kanabus, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI) [dostęp 2019-08-16] .

[mhżp-2] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g Rodzina Kanabusów. Muzeum Historii Żydów Polskich. [dostęp 2014-10-13]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-10-19)]. (pol.).

[gw1509-3] Ludwika Tarłowska. Wspomnienie: Irena Kanabus. „Gazeta Stołeczna”. 216/1999, s. 17, 1999-09-15. Agora SA. (pol.).

[ah2209-4] Aleksandra Jerzmanowska. Lekarze czasów zagłady. „Ale Historia”. 38/2014 (140), s. 6−7, 2014-09-22. Agora SA. (pol.).

[lpw-5] Irena Kanabus. Medycy Powstania Warszawskiego. [dostęp 2014-10-13]. (pol.).

[mpw-6] Powstańcze Biogramy: Irena Kanabus. Muzeum Powstania Warszawskiego. [dostęp 2014-10-13]. (pol.).

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]