Irena Kucowa
| Państwo działania | |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | |
| Data śmierci | |
| doktor nauk przyrodniczych | |
| Specjalność: botanika, geografia | |
| Alma Mater | |
| Doktorat | |
| Zatrudnienie | |
| Instytucja |
Muzeum Przyrodnicze Polskiej Akademii Umiejętności w Krakowie |
| Okres zatrudn. |
1937–1951 |
| Instytucja |
Gimnazjum im. Królowej Jadwigi w Krakowie |
| Okres zatrudn. |
1946–1947 |
| Instytucja | |
| Okres zatrudn. |
1953–1980 |
Irena Ludmiła Kucowa (ur. 12 czerwca 1911 (1912[2]) w Trzebini, zm. 1 lipca 1995[1]) – polska uczona, specjalizująca się w botanice. Doktor nauk przyrodniczych związana z Instytutem Botaniki im. Władysława Szafera Polskiej Akademii Nauk[1].
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Urodziła się 12 czerwca 1911 roku (niektóre źródła podają 1912[2]) w Trzebini jako Irena Ludmiła Janik. Uczęszczała do szkoły powszechnej w Krakowie do 1922 r., a następnie do Państwowego Gimnazjum Żeńskiego im. Królowej Wandy, które ukończyła w 1930 roku. W tym samym roku podjęła studia na Uniwersytecie Jagiellońskim, w czerwcu 1937 roku uzyskując tytuł magistra filozofii z zakresu geografii, a w czerwcu 1939 magistra filozofii z zakresu botaniki[1].
W latach 1937–1951 pracowała w Muzeum Przyrodniczym Polskiej Akademii Nauk Krakowie w Dziale Botanicznym, awansując do stanowiska kustosza. Równocześnie od 1946 do 1947 roku uczyła geografii i biologii w Gimnazjum im. Królowej Jadwigi w Krakowie. W 1951 roku przedstawiła na Uniwersytecie Jagiellońskim rozprawę pt. „Krytyczny przegląd gatunków wierzb (Salix L.) z osadów glacjalnych Polski”, na podstawie której uzyskała tytuł doktora nauk przyrodniczych. W 1953 roku rozpoczęła pracę w Instytucie Botaniki Polskiej Akademii Nauk, od 1954 na stanowisku adiunkta. Podczas pracy w Zakładzie Systematyki i Geografii Roślin Naczyniowych współpracowała przy kolejnych tomach z serii Flora Polski[1]. Od 1958 roku (przynajmniej do 1961) prowadziła również wykłady z botaniki systematycznej w Zakładzie Botaniki Wyższej Szkoły Pedagogicznej w Krakowie[3]. W 1980 roku przeszła na emeryturę[1].
Zmarła 1 lipca 1995 roku[1].
Działalność naukowa[edytuj | edytuj kod]
Głównym obszarem jej zainteresowań badawczych były rodzaje Galium i Asperula oraz Senecio nemorensis. Do tomów VII, X, XI, XII i XIII z serii Flora Polska opracowała rodziny Droseraceae, Rubiaceae i Tamaricaceae oraz rodzaje Arnica, Aposeris, Arnoseris, Chondrilla, Digitalis, Doronicum, Erechtites, Gratiola, Hypochoeris, Ligularia, Limosella, Lindernia, Mimulus, Onosma, Senecio i Tragopogon.
Przy naukowej nazwie taksonu jej autorstwa umieszczane jest nazwisko Kucowa. Przykładowy opisany przez nią takson: Galium pawlowskii Kucowa in Fragm. Florist. Geobot. 8: 433 (1962)[2].
Wybrane publikacje[edytuj | edytuj kod]
Jest autorką 19 prac naukowych i popularnonaukowych, w tym[1]:
- Irena Kucowa, Zielnik tyrolski Bolesława Kotuli, „Fragm. Flor. et Geobot.”, 4 (1-2), 1958, s. 3-16.
- Irena Kucowa, Gatunki Galium L. sekcji Leptogalium Lange z Polski i ziem ościennych, „Fragm. Florist. Geobot.”, 8, 1962, s. 417–442.
- Irena Kucowa, Rodzina Rubiaceae Juss., Mrzanowate, 1967 (Flora Polska, tom XI).
- Irena Kucowa, Rodzaje Arnica L., Doronicum L., Ligularia Cass., Senecio L., Erechthites Raf. (Compositae), 1971 (Flora Polska, tom XII).
- Irena Kucowa, Rodzaje Arnoseris Gaertn., Aposeris Neck., Chondrilla L., Hypochoeris L., Tragopogon L. (Compositae), 1972 (Flora Polska, tom XIII).
- Irena Kucowa, O geograficznym rozmieszczeniu trzech gatunków marzanek (Asperula L.) w Polsce i na obszarach sąsiednich, „Fragm. Flor. et Geobot.”, 19 (1), 1973, s. 29-42.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d e f g h Zbigniew Mirek, Halina Piękoś-Mirkowa, Dr Irena Kucowa (12.06.1911-1.07.1995), „Wiadomości Botaniczne”, 39 (3/4), 1995 [dostęp 2022-03-07].
- ↑ a b c d Kucowa, Irena (1912-). The International Plant Names Index. [dostęp 2022-03-07]. (ang.).
- ↑ Marian Tyrowicz (red.), Rocznik Naukowo-Dydaktyczny. Z. 18. Wyższa Szkoła Pedagogiczna w Krakowie w pierwszym piętnastoleciu rozwoju 1946-1961, Kraków: Wydawnictwo Wyższej Szkoły Pedagogicznej w Krakowie, 1965, s. 92, 207 [dostęp 2022-03-09].