Irmingarda z Chiemsee

Błogosławiona
Irmingarda z Chiemsee

Pomnik Irmgardy w kościele klasztornym w Buchau
Data i miejsce urodzenia	między 831 a 833 Ratyzbona
Data i miejsce śmierci	16 lipca 866 klasztor na wyspie Frauenchiemsee
Czczona przez	Kościół katolicki
Beatyfikacja	1928 przez Piusa XI (zatwierdzenie kultu)
Kanonizacja	17 lipca 1929 przez Piusa XI
Wspomnienie	16 lipca
Atrybuty	korona, Biblia, pastorał opatki, serce w ręce

Irmingarda z Chiemsee lub Irmingarda z Buchau (ur. między 831 a 833 w Ratyzbonie, zm. 16 lipca 866 w klasztorze na wyspie Frauenchiemsee) – córka króla Ludwika Niemieckiego i Emmy Bawarskiej.

Przydomek "z Buchau" pochodzi od tego, że jej ojciec nadał klasztorowi benedyktynek w Bad Buchau na wyspie Buchau na Federsee w Wirtembergii beneficjum. Tam właśnie wspólnie ze swoimi siostrami została zakonnicą. Nie wiadomo czy pełniła w Buchau urząd opatki.

Przed 857 przeniosła się do klasztoru benedyktynek na wyspie Frauenchiemsee (zwany także Frauenwörth). Tam jest wzmiankowana już jako opatka. W czasie panowania Tassila III, klasztor zburzono ale udało się go ponownie odbudować. Zapewne dlatego Irmingarda miała być "drugą fundatorką" klasztoru.

Została pochowana pod południowo-zachodnim filarem kościoła klasztornego w marmurowym sarkofagu.

Kult

Na początek XI wieku, gdy wykonano jej płytę nagrobną, datuje się jej kult jako błogosławionej lub świętej. Na płycie nagrobnej znajduje się inskrypcja:

"Tutaj spoczywa Irmingarda, córka Ludwika, wzniosłego króla, ponad miarę błogosławiona dziewica [..] od czasu zostania opatką. Dawniej przez wiele lat kierowała klasztorem".

Płyta zawiera także datę śmierci zakonnicy:

"16 lipca jej ciało zakończyło doczesne życie".

Płyta została odnaleziona 17 października 1631 wraz z jej kośćmi. Zaskakujące było przy tym to, że przy całkowicie nienaruszonym szkielecie brakowało czaszki. Okazało się, iż po raz pierwszy grób został otwarty pomiędzy 1004 a 1010 przez opata Gerharda von Seeon. Wówczas przeniesiono do Seeon czaszkę Irmingardy. W Seeon znajdowała się ona aż do XVII wieku. Kult Irmingardy zarówno w Seeon jak we Frauenwörth poszedł w zapomnienie.

Gdy w 1922 kardynał Michael von Faulhaber rozpoczął proces beatyfikacyjny Irmingardy, wtedy to również otwarto jej grób po raz trzeci i umieszczono w nim ponownie czaszkę.

Dopiero 27 kwietnia 2003 odbyła się uroczysta ceremonia, podczas której kości i czaszkę świętej Irmingardy włożono do szklanego pojemnika w klasztorze Frauenwörth.

Kult Irmingardy oficjalnie został zatwierdzony w 1928 przez papieża Piusa XI, a 17 lipca 1929 uznano Irmingardę za świętą.

Dzień pamięci

Jej wspomnienie odbywa się w dies natalis (16 lipca) we Frauenwörth, sam zaś dzień Irmingardy jest obchodzony w niedziele przed lub po 16 lipca. Święta znajduje się w regionalnych kalendarzach Rottenburga i w Monachium.

Przedstawienie w sztuce

W ikonografii przedstawiona jest w habicie benedyktyńskim, a jej atrybutami są korona na głowie, Biblia i pastorał opacki, a także z serce w ręce.

Literatura

• Irmgard von Chiemsee. W: Biographisch-Bibliographisches Kirchenlexikon (BBKL).