Jānis Ivanovs
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Pochodzenie | |
| Data i miejsce śmierci | |
| Gatunki | |
| Zawód | |
| Odznaczenia | |
 
| |
Jānis Ivanovs (ur. 26 września?/9 października 1906 w Preiļi[1][2], zm. 27 marca 1983 w Rydze[2]) – łotewski kompozytor.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Ukończył Konserwatorium w Rydze (1931), gdzie jego nauczycielami byli Jāzeps Vītols (kompozycja), Nikolajs Dauge (fortepian) i Georg Schnéevoigt (dyrygentura)[1][2]. Po 1931 roku pracował w łotewskim radiu[1][2]. Od 1944 roku wykładał kompozycję w Konserwatorium w Rydze[1][2], w 1955 roku otrzymał tytuł profesora[1]. W latach 1945–1961 był dyrektorem Radiokomitetu Łotewskiej SRR[1]. Od 1950 do 1951 roku pełnił funkcję prezesa Związku Kompozytorów Łotewskiej SRR[1].
Otrzymał tytuł Ludowego Artysty Łotewskiej SRR (1956) i Ludowego Artysty ZSRR (1965)[1]. W 1950 roku otrzymał Nagrodę Państwową ZSRR za VI Symfonię[1].
Twórczość[edytuj | edytuj kod]
Skomponował 20 symfonii, poematy symfoniczne Varavīksne (1938) i Padebešu kalns (1939), 3 kwartety smyczkowe (1933, 1946, 1961), Koncert wiolonczelowy (1938), Koncert skrzypcowy (1951), Koncert fortepianowy (1959), ponadto pieśni, utwory chóralne, muzykę filmową[2]. Jego dzieła symfoniczne mają przeważnie charakter programowy[1][2]. Posługiwał się techniką dwunastodźwiękową, stosował elementy politonalności i aleatoryzmu, sięgał też często po skale typowe dla łotewskiej muzyki ludowej[1].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d e f g h i j k Encyklopedia Muzyczna PWM. T. 4. Część biograficzna hij. Kraków: Polskie Wydawnictwo Muzyczne, 1993, s. 370. ISBN 83-224-0453-0.
- ↑ a b c d e f g Baker’s Biographical Dictionary of Musicians. T. Volume 3 Haar–Levi. New York: Schirmer Books, 2001, s. 1682. ISBN 978-0-02-865528-4.