Język bonggo
| Obszar | |||
|---|---|---|---|
| Liczba mówiących |
200 (2007)[1] | ||
| Klasyfikacja genetyczna | |||
| |||
| Status oficjalny | |||
| UNESCO | 4 poważnie zagrożony↗ | ||
| Ethnologue | 8a umierający↗ | ||
| Kody języka | |||
| ISO 639-3 | bpg | ||
| IETF | bpg | ||
| Glottolog | bong1287 | ||
| Ethnologue | bpg | ||
| BPS | 0832 4 | ||
| W Wikipedii | |||
| |||
| Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu. | |||
Język bonggo (bongo), także: bgu (bogu)[2], bgufinti[3], armopa[2] – język austronezyjski używany w prowincji Papua w Indonezji (dystrykt Bonggo, kabupaten Sarmi)[2]. Z danych szacunkowych wynika, że w 2007 roku mówiło nim 200 osób. W 1975 roku miał 432 użytkowników[1].
Posługuje się nim lud Bgu (Bogu), zwany również Bonggo lub Armopa[3]. Sami określają się jako „Bgu”[4].
Zagrożony wymarciem. W użyciu są również języki malajski papuaski i indonezyjski[2].
Nie wykształcił piśmiennictwa[2].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b Wurm 2007 ↓, s. 480.
- ↑ a b c d e David M. Eberhard, Gary F. Simons, Charles D. Fennig (red.), Bonggo, [w:] Ethnologue: Languages of the World, wyd. 22, Dallas: SIL International, 2019 [zarchiwizowane z adresu 2019-06-06] (ang.).
- ↑ a b M. J. Melalatoa: Ensiklopedi suku bangsa di Indonesia: A–K. Jakarta: Direktorat Jenderal Kebudayaan, Departemen Pendidikan dan Kebudayaan, 1995, s. 168. OCLC 1027454469. [dostęp 2023-05-07]. (indonez.).
- ↑ Zulyani Hidayah: Ensiklopedi Suku Bangsa di Indonesia. Wyd. 2. Jakarta: Yayasan Pustaka Obor Indonesia, 2015, s. 80–81. ISBN 978-979-461-929-2. OCLC 913647590. (indonez.).
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Stephen A. Wurm: Australasia and the Pacific. W: Christopher Moseley (red.): Encyclopedia of the World’s Endangered Languages. Abingdon–New York: Routledge, 2007, s. 425–577. DOI: 10.4324/9780203645659. ISBN 978-0-203-64565-9. OCLC 47983733. (ang.).