Język laiyolo
| Obszar |
wyspa Selayar (Indonezja) | ||
|---|---|---|---|
| Liczba mówiących |
800 (1997)[1] | ||
| Klasyfikacja genetyczna | |||
| |||
| Status oficjalny | |||
| UNESCO | 3 zdecydowanie zagrożony↗ | ||
| Ethnologue | 6b zagrożony↗ | ||
| Kody języka | |||
| ISO 639-3 | lji | ||
| IETF | lji | ||
| Glottolog | laiy1246 | ||
| Ethnologue | lji | ||
| BPS | 0550 4 | ||
| W Wikipedii | |||
| |||
| Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu. | |||
Język laiyolo, także da’ang[2] – język austronezyjski używany w indonezyjskiej prowincji Celebes Południowy, na południowym skrawku wyspy Selayar. Według danych z 1997 roku posługuje się nim 800 osób, mieszkańców kilku wsi, m.in. Barang-Barang, Laiyolo i Lowa[1].
Dzieli się na dwa dialekty: laiyolo właściwy, barang-barang (loa, loa’, lowa)[1][2]. W 1988 r. ta pierwsza odmiana była używana wyłącznie przez osoby dorosłe[2], a w 2011 r. odnotowano, że ma tylko 10 użytkowników[3]. Dialekt barang-barang bywa rozpatrywany jako odrębny język[3], jest stosunkowo odizolowany geograficzne[4] i wciąż posługują się nim różne grupy wiekowe (dane z lat 90. XX wieku)[5]. Wśród samych użytkowników uchodzi za blisko spokrewniony język[6].
W użyciu jest również język selayar (jako drugi język). Służy on do komunikacji między użytkownikami laiyolo i barang-barang[5]. Oprócz tego występuje nacisk ze strony języka indonezyjskiego[2]. Nie wykształcił piśmiennictwa[1].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d David M. Eberhard, Gary F. Simons, Charles D. Fennig (red.), Laiyolo, [w:] Ethnologue: Languages of the World, wyd. 22, Dallas: SIL International, 2019 [dostęp 2021-08-15] [zarchiwizowane z adresu 2019-04-11] (ang.).
- ↑ a b c d Wurm 2007 ↓, s. 508.
- ↑ a b David Mead: Laiyolo. Sulawesi Language Alliance. [dostęp 2023-01-16]. [zarchiwizowane z tego adresu (2023-01-16)]. (ang.).
- ↑ Friberg i Laskowske 1989 ↓, s. 13.
- ↑ a b David Mead: Barang-Barang. Sulawesi Language Alliance. [dostęp 2023-01-16]. [zarchiwizowane z tego adresu (2023-01-16)]. (ang.).
- ↑ Friberg i Laskowske 1989 ↓, s. 14.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Timothy Friberg, Thomas V. Laskowske: South Sulawesi Languages. W: James N. Sneddon (red.): Studies in Sulawesi Linguistics. Cz. 1. Badan Penyelenggara Seri NUSA, 1989, s. 1–18, seria: NUSA: Linguistic Studies in Indonesian and Languages in Indonesia 31. [dostęp 2023-03-18]. (ang.).
- Stephen A. Wurm: Australasia and the Pacific. W: Christopher Moseley (red.): Encyclopedia of the World’s Endangered Languages. Abingdon–New York: Routledge, 2007, s. 425–577. DOI: 10.4324/9780203645659. ISBN 978-0-203-64565-9. OCLC 47983733. (ang.).