Język leti
| Obszar | |||
|---|---|---|---|
| Liczba mówiących |
7500 (1995) | ||
| Klasyfikacja genetyczna | |||
| |||
| Status oficjalny | |||
| Ethnologue | 7 wypierany↗ | ||
| Kody języka | |||
| ISO 639-3 | lti | ||
| IETF | lti | ||
| Glottolog | leti1246 | ||
| Ethnologue | lti | ||
| WALS | let | ||
| W Wikipedii | |||
| |||
| Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu. | |||
Język leti – język austronezyjski używany w prowincji Moluki we wschodniej Indonezji, na wyspie Leti. Według danych z 1995 roku posługuje się nim 7500 osób[1].
Dzieli się na dwa główne dialekty: wschodni i zachodni[2]. Jest bliski leksykalnie językowi luang[1]. K.B. Taber i M.H. Taber (2015) uznają leti za jeden z dialektów luang[3].
Jego użytkownicy zamieszkują pięć z siedmiu wsi na wyspie Leti. Skupiska migrantów z ludu Leti są obecne w Dżakarcie, Kupangu i mieście Ambon[4]. W użyciu jest także język indonezyjski[1].
Jest jednym z lepiej udokumentowanych języków Moluków[5]. Pewne informacje nt. tego języka (po niderlandzku) ukazywały się w XIX i XX w.[6] W 1932 r. wydano opis gramatyki i słownictwa (Lettineesche taalstudiën)[7]. Nowsze opracowanie sporządził Aone van Engelenhoven (Leti, a Language of Southwest Maluku, 2004)[8].
Nie jest przeważnie zapisywany. W komunikacji pisanej wykorzystywany jest zasadniczo język indonezyjski[9].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c David M. Eberhard, Gary F. Simons, Charles D. Fennig (red.), Leti, [w:] Ethnologue: Languages of the World, wyd. 22, Dallas: SIL International, 2019 [dostęp 2020-12-05] [zarchiwizowane z adresu 2019-04-11] (ang.).
- ↑ van Engelenhoven 2004 ↓, s. 19.
- ↑ Kathleen B. Taber, Mark H. Taber: Luang Grammar and Phonology Sketch. Dallas: SIL International, 2015, s. 1, seria: SIL e-Books 63. [dostęp 2023-05-23]. (ang.).
- ↑ van Engelenhoven i Williams-van Klinken 2005 ↓, s. 735.
- ↑ Margaret Florey: Malukan Languages. W: E. K. Brown, Sarah Ogilvie (red.): Concise Encyclopedia of Languages of the World. Amsterdam: Elsevier, 2009, s. 689–691. ISBN 978-0-08-087775-4. OCLC 318247422. (ang.).
- ↑ van Engelenhoven 2004 ↓, s. 45–46.
- ↑ Johann Christoph Gerhard Jonker: Lettineesche taalstudiën. Bandoeng: A.C. Nix & Co., 1932, seria: Verhandelingen van het Koninklijk Bataviaasch Genootschap van Kunsten en Wetenschappen 69. OCLC 23426414. (niderl.).
- ↑ van Engelenhoven 2004 ↓.
- ↑ van Engelenhoven i Williams-van Klinken 2005 ↓, s. 738.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Aone van Engelenhoven: Leti, a Language of Southwest Maluku. Leiden: KITLV Press, 2004, seria: Verhandelingen van het Koninklijk Instituut voor Taal-, Land- en Volkenkunde 211. DOI: 10.1163/9789004486904. ISBN 978-90-04-48690-4. ISBN 978-90-6718-235-5. OCLC 1299382318. [dostęp 2022-08-02]. (ang.).
- Aone van Engelenhoven, Catharina Williams-van Klinken: Tetun and Leti. W: Alexander Adelaar, Nikolaus Himmelmann (red.): The Austronesian languages of Asia and Madagascar. Abingdon–New York: Routledge, 2005, s. 735–768. DOI: 10.4324/9780203821121. ISBN 978-0-7007-1286-1. OCLC 53814161. (ang.).