Język lisela
| Obszar | |||
|---|---|---|---|
| Liczba mówiących |
12 tys. (lata 80. XX wieku)[1] | ||
| Klasyfikacja genetyczna | |||
| Status oficjalny | |||
| UNESCO | 2 wrażliwy↗ | ||
| Ethnologue | 7 wypierany↗ | ||
| Kody języka | |||
| ISO 639-3 | lcl | ||
| IETF | lcl | ||
| Glottolog | lise1239 | ||
| Ethnologue | lcl | ||
| W Wikipedii | |||
| |||
| Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu. | |||
Język lisela (a. licella), także: buru północny[2], li enyorot (a. liet enjorot)[2][3] – język austronezyjski używany w prowincji Moluki w Indonezji, na wyspie Buru, przez grupę ludności na wybrzeżach północnym i wschodnim. Według danych z lat 80. XX wieku posługuje się nim blisko 12 tys. osób[1].
Według Ethnologue dzieli się na dwa dialekty: lisela (licela, licella) oraz tagalisa[2]. Bywa klasyfikowany jako dialekt języka buru[3][4][5]. Jest jednak dość odrębny od pozostałych dialektów wyspy[6], występuje niski poziom wzajemnej zrozumiałości[5]. Ethnologue (wyd. 19) i Glottolog (4.6) wyróżniają go jako oddzielny język[2][7].
Znajduje się na skraju wymarcia. Nie jest używany w kontaktach z młodszym pokoleniem. Pozostaje w użyciu w niektórych szczególnych sferach życia, m.in. w obrzędach (np. tradycyjnych negocjacjach małżeńskich). Został w znacznej mierze wyparty przez malajski amboński[8]. Jego użytkownicy żyją bowiem w wielojęzycznym i multietnicznym środowisku, gdzie dużą część populacji stanowi ludność napływowa[5]. Jednocześnie wpływ lisela przyczynił się niegdyś do zaniku języka kayeli[9].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b Grimes 2000 ↓, s. 94.
- ↑ a b c d M. Paul Lewis, Gary F. Simons, Charles D. Fennig (red.), Lisela, [w:] Ethnologue: Languages of the World, wyd. 19, Dallas: SIL International, 2016 [zarchiwizowane z adresu 2016-03-05] (ang.).
- ↑ a b Grimes 2000 ↓, s. 98.
- ↑ Grimes 2010 ↓, s. 76.
- ↑ a b c Grimes i Lesnussa 1995 ↓, s. 624.
- ↑ Grimes 2000 ↓, s. 91, 98.
- ↑ Harald Hammarström, Robert Forkel, Martin Haspelmath, Sebastian Bank: Lisela. Glottolog 4.6. [dostęp 2022-08-25]. [zarchiwizowane z tego adresu (2022-08-25)]. (ang.).
- ↑ Grimes 2010 ↓, s. 75.
- ↑ Grimes 2000 ↓, s. 99.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Charles E. Grimes, Wesly Lesnussa: Buru (Masarete). W: Darrell T. Tryon (red.): Comparative Austronesian Dictionary: An Introduction to Austronesian Studies. Berlin–New York: Walter de Gruyter, 1995, s. 623–636, seria: Trends in Linguistics. Documentation 10. DOI: 10.1515/9783110884012.1.623. ISBN 978-3-11-088401-2. OCLC 868970232. [dostęp 2022-08-20]. (ang.).
- Charles E. Grimes: Defining speech communities on Buru Island: a look at both linguistic and non-linguistic factors. W: Charles E. Grimes (red.): Spices from the East: Papers in Languages of Eastern Indonesia. Canberra: Pacific Linguistics. Research School of Pacific and Asian Studies. The Australian National University, 2000, s. 73–103, seria: Pacific Linguistics 503. DOI: 10.15144/PL-503.73. ISBN 978-0-85883-460-6. OCLC 46827844. (ang.).
- Charles E. Grimes: Digging for the Roots of Language Death in Eastern Indonesia: The Cases of Kayeli and Hukumina. W: Margaret Florey (red.): Endangered Languages of Austronesia. Oxford: Oxford University Press, 2010, s. 73–89. DOI: 10.1093/acprof:oso/9780199544547.003.0004. ISBN 978-0-19-954454-7, ISBN 978-0-19-157121-3. ISBN 978-0-19-172026-0. OCLC 507435850.