Język lole
| Obszar | |||
|---|---|---|---|
| Liczba mówiących |
20 tys. (2002)[1] | ||
| Pismo/alfabet | |||
| Klasyfikacja genetyczna | |||
| |||
| Status oficjalny | |||
| Ethnologue | 6a żywy↗ | ||
| Kody języka | |||
| ISO 639-3 | llg | ||
| IETF | llg | ||
| Glottolog | lole1239 | ||
| Ethnologue | llg | ||
| BPS | 0112 2 | ||
| W Wikipedii | |||
| |||
| Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu. | |||
Język lole (a. loleh), także ba’a (a. baä) – język austronezyjski używany w prowincji Małe Wyspy Sundajskie Wschodnie w Indonezji, w zachodnio-środkowej części wyspy Roti (Rote). Według danych z 2002 roku posługuje się nim 20 tys. osób[1].
Dzieli się na dialekty: północny, południowy, ba’a[1]. Jeden z języków rote[1]. Bywa włączany pod pojęcie języka roti (rote)[2][3][4].
Według Ethnologue jest używany przez wszystkich członków społeczności, w różnych sferach życia. W użyciu są też języki indonezyjski i malajski Kupangu[1].
W piśmiennictwie stosuje się alfabet łaciński[1].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d e f David M. Eberhard, Gary F. Simons, Charles D. Fennig (red.), Lole, [w:] Ethnologue: Languages of the World, wyd. 22, Dallas: SIL International, 2019 [dostęp 2022-07-26] [zarchiwizowane z adresu 2019-06-06] (ang.).
- ↑ A.A. Biernowa: Rotijcy. W: W.A. Tiszkow (red.): Narody i rieligii mira: encykłopiedija. Moskwa: Bolszaja rossijskaja encykłopiedija, 1998, s. 433. ISBN 978-5-85270-155-8. OCLC 40821169. (ros.).
- ↑ Leksi S.Y. Ingguoe: Tata Bahasa Rote. Yogyakarta: Deepublish, 2015, s. 4. ISBN 978-602-280-622-6. (indonez.).
- ↑ B. Grimes: Timor languages. W: William Frawley (red.): International Encyclopedia of Linguistics: 4-Volume Set. Wyd. 2. Oxford: Oxford University Press, USA, 2003, s. 4:258–260. DOI: 10.1093/acref/9780195139778.001.0001. ISBN 978-0-19-513977-8. OCLC 51478240. (ang.).