Język penan
| Obszar | |||
|---|---|---|---|
| Liczba mówiących | |||
| Pismo/alfabet | |||
| Klasyfikacja genetyczna | |||
| |||
| Kody języka | |||
| Glottolog | pena1271 | ||
| W Wikipedii | |||
| |||
| Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu. | |||
Język penan, także nibong (a. nibon) – język austronezyjski używany przez grupę etniczną Penan[3]. Ludność ta zamieszkuje malezyjski stan Sarawak, a także Brunei Darussalam. Posługuje się nim ponad 13 tys. osób[1][2].
Katalog Ethnologue wyróżnia dwa odrębne języki: penan wschodni i penan zachodni, umieszczając je w ramach grupy penan[4]. Autorzy podają, że są wzajemnie niezrozumiałe[1][2]. Jednakże obie grupy ludności (użytkownicy dialektów wschodniego i zachodniego) mają wspólną tożsamość etniczną[5].
Jest silnie zróżnicowany wewnętrznie, dzieli się na szereg dialektów[1][2]. Ludność Penan ma ograniczony kontakt z językami malajskim i angielskim[6]. Społeczność Penan w Brunei posługuje się językiem iban, który służy jako lokalna lingua franca[7].
Opisano jego gramatykę i słownictwo[8]. Jest zapisywany alfabetem łacińskim[1][2].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d e David M. Eberhard, Gary F. Simons, Charles D. Fennig (red.), Penan, Eastern, [w:] Ethnologue: Languages of the World, wyd. 22, Dallas: SIL International, 2019 [dostęp 2019-06-05] [zarchiwizowane z adresu 2019-06-05] (ang.).
- ↑ a b c d e David M. Eberhard, Gary F. Simons, Charles D. Fennig (red.), Penan, Western, [w:] Ethnologue: Languages of the World, wyd. 22, Dallas: SIL International, 2019 [dostęp 2019-06-06] [zarchiwizowane z adresu 2019-06-06] (ang.).
- ↑ Mataim Bakar: Fonologi dialek Melayu Brunei: satu analisis berdasarkan teori standard fonologi generatif. Berakas, Negara Brunei Darussalam: Dewan Bahasa dan Pustaka Brunei, Kementerian Kebudayaan, Belia dan Sukan, 2006, s. 32. ISBN 978-99917-0-442-5. OCLC 67923240. [dostęp 2022-08-19]. (malajski).
- ↑ David M. Eberhard, Gary F. Simons, Charles D. Fennig (red.), Penan, [w:] Ethnologue: Languages of the World, wyd. 25, Dallas: SIL International, 2022 [dostęp 2022-08-18] [zarchiwizowane z adresu 2022-08-19] (ang.).
- ↑ Langub i Ishikawa 2017 ↓, s. 373. Cytat: On the basis of dialect, Rodney Needham (1972) divides the Penan population into the Eastern Penan and the Western Penan. [...] There are some minor differences between the two divisions but, broadly speaking, in way-of-life and socioeconomic terms they are similar and consider themselves, and are recognised by others, as one people.
- ↑ Sercombe 2019 ↓, s. 396.
- ↑ Sercombe 2019 ↓, s. 395.
- ↑ Kenneth L. Rehg, Lyle Campbell (red.): The Oxford Handbook of Endangered Languages. New York, NY: Oxford University Press, 2018. ISBN 978-0-19-087704-0. OCLC 1003268966. [dostęp 2022-08-19]. (ang.).
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Jayl Langub, Noboru Ishikawa: Community, River and Basin: Watersheds in Northern Sarawak as a Social Linkage. W: Victor T. King, Zawawi Ibrahim, Noor Hasharina Hassan (red.): Borneo Studies in History, Society and Culture. Singapore: Springer Singapore, 2017, s. 365–384, seria: Asia in Transition 4. DOI: 10.1007/978-981-10-0672-2_17. ISBN 978-981-10-0671-5. ISBN 978-981-10-0672-2. (ang.).
- Peter Sercombe: Minority, Languages, Education and Assimilation in Southeast Asia. W: Gabrielle Hogan-Brun, Bernadette O’Rourke (red.): The Palgrave Handbook of Minority Languages and Communities. London: Springer, 2019, s. 383–403. DOI: 10.1057/978-1-137-54066-9. ISBN 978-1-137-54065-2. ISBN 978-1-137-54066-9. OCLC 1079399096. [dostęp 2022-08-19]. (ang.).