James Comey

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
James Comey
Ilustracja
Comey jako dyrektor FBI
Data i miejsce urodzenia

14 grudnia 1960
Yonkers, Nowy Jork

Zawód, zajęcie

urzędnik państwowy, polityk

podpis

James Brien Comey Jr. (ur. 14 grudnia 1960 w Yonkers) – amerykański polityk i urzędnik państwowy, z wykształcenia prawnik. Dyrektor FBI w latach 2013–2017.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się 14 grudnia 1960 roku w Yonkers, jako syn przedsiębiorcy branży nieruchomości Jamesa Briena Comeya[1]. Uczęszczał do Northern Highlands Regional High School w Allendale (ukończył ją w 1978 roku), w tej miejscowości również dorastał. W następnych latach uczył się w College of William and Mary (do 1982 roku)[2] i skończył prawo na University of Chicago Law School[1].

W latach 1985–1987 pracował dla sędziego okręgowego Johna M. Walkera, po czym trafił do biura prokuratora południowego dystryktu Nowego Jorku, Rudy’ego Giulianiego jako zastępca kierownika działu kryminalnego i pozostał na tym stanowisku do 1993 roku. W latach 1996–2001 pracował jako asystent prokuratora wschodniego dystryktu Wirginii ds. rejonu Richmond. Kolejny rok piastował urząd prokuratora południowego dystryktu Nowego Jorku, w tym czasie doprowadził do skazania Marthy Stewart. Za rządów prezydenta George’a W. Busha pełnił, w latach 2003–2005, funkcję zastępcy prokuratora generalnego[1].

W marcu 2004 roku popadł w konflikt z administracją prezydenta, gdy w związku z hospitalizacją prokuratora generalnego Johna Ashcrofta tymczasowo go zastępował. Dzień po nieplanowanej hospitalizacji Ashcrofta wygasała jego tymczasowa zgoda na nieograniczoną inwigilację osób podejrzewanych o terroryzm. Comey stanowczo odmówił administracji prezydenta przedłużenia zgody na inwigilację, uważając że narusza ona wolności obywatelskie. Po bezowocnych naciskach prezydenccy urzędnicy udali się do niedysponowanego prokuratora generalnego w nadziei, że udzieli on zgody na inwigilację. Aby temu zapobiec, Comey w pośpiechu udał się do szpitala i pilnował, by półprzytomnego przełożonego nie nakłoniono do podpisania stosownych dokumentów. Następnego dnia prezydent Bush osobiście obiecał Comeyowi ponowne opracowanie procedur w sposób zgodny z prawem[3].

Następnie do 2010 roku był konsultantem i wiceprezesem firmy Lockheed Martin. Trzy lata później, w maju, prezydent Barack Obama mianował go dyrektorem Federal Bureau of Investigation[1]. Mocno krytykowany był jego wpływ na kampanię prezydencką w 2016 roku[3]. W lipcu zakończył śledztwo ws. maili Hillary Clinton i ogłosił, że nie będzie wnioskować o postawienie jej zarzutów, co ściągnęło na niego krytykę Donalda Trumpa oraz Partii Republikańskiej[4]. Natomiast 28 października Comey ogłosił wznowienie śledztwa ws. Clinton, w efekcie czego spotkał się z krytyką ze strony ustępującego prezydenta i Partii Demokratycznej[3], a 6 listopada poinformował o ponownym zakończeniu śledztwa z powodu braku podstaw do postawienia zarzutów[5].

13 stycznia 2017 r. inspektor generalny w Departamencie Sprawiedliwości Michael Horowitz ogłosił wszczęcie w sprawie działań Comeya i FBI wewnętrznego śledztwa[6]. 9 maja tego samego roku Comey został zdymisjonowany przez prezydenta Donalda Trumpa ze stanowiska dyrektora FBI[7] przed upływem kadencji, jako drugi dyrektor w historii[8], co media porównały do tzw. „masakry sobotniej nocy” z 1973 roku[9]. Oficjalnie jako powód odwołania Biały Dom wskazał nieodpowiednie potraktowanie kwestii służbowych maili Hillary Clinton, jednak Trump szybko przyznał, że powodem było śledztwo ws. rosyjskiej ingerencji[10]. Sam Comey stwierdził, że prezydent naciskał na niego, aby zaprzestał śledztwa w sprawie kontaktów Michaela Flynna z Rosjanami i domagał się od niego deklaracji lojalności, a w razie braku spełnienia tych żądań zagroził mu dymisją. Według Comeya do zwolnienia go doszło, gdy oświadczył prezydentowi, że śledztwo ws. domniemanej współpracy członków otoczenia Trumpa z Rosją w kompromitowaniu Hillary Clinton będzie prowadził uczciwie. Podczas przesłuchania przed komisją Senatu Comey powtórzył swoją wersję wydarzeń w zeznaniu pod przysięgą[11].

Życie prywatne[edytuj | edytuj kod]

Żonaty z Patrice, mają pięcioro dzieci[1].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c d e James Comey: The 6ft 8in tall Republican set to lead the FBI, „The Independent”, 31 maja 2013 [dostęp 2016-11-11] (ang.).
  2. Director of the FBI: Who Is James Comey?, „AllGov” [dostęp 2016-11-11].
  3. a b c Mariusz Zawadzki, James Comey [SYLWETKA], „Gazeta Wyborcza”, wyborcza.pl, 2 listopada 2016 [dostęp 2016-11-11].
  4. Koniec śledztwa FBI ws. Hillary Clinton, „WPROST.pl”, 5 lipca 2016 [dostęp 2016-11-11] (pol.).
  5. Kolejne śledztwo FBI w sprawie Hillary Clinton zakończone, „WPROST.pl”, 6 listopada 2016 [dostęp 2016-11-11] (pol.).
  6. Mariusz Zawadzki, Wraca sprawa e-maili Clinton. Jest śledztwo w sprawie zachowania FBI przed wyborami [online], wyborcza.pl [dostęp 2017-01-14].
  7. Dymisja szefa FBI. James Comey odwołany przez Donalda Trumpa. polskatimes.pl. [dostęp 2017-05-10].
  8. Szef FBI James Comey zwolniony, „Onet Wiadomości”, 9 maja 2017 [dostęp 2017-05-10] (pol.).
  9. Decyzja Trumpa o zdymisjonowaniu Comeya „opcją nuklearną” [online], Onet.pl, 14 maja 2017 [dostęp 2017-05-15] [zarchiwizowane z adresu 2017-05-17] (pol.).
  10. Magda Działoszyńska, Były szef FBI: - Donald Trump kłamie [online], wyborcza.pl, 8 czerwca 2017 [dostęp 2017-06-09].
  11. Były dyrektor FBI pogrąża prezydenta USA. Czy to oznacza początek impeachmentu? [online], 8 czerwca 2017 [dostęp 2017-06-09] (pol.).