Jan Śmidowicz

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Grób Jana Śmidowicza na cmentarzu Witomińskim

Jan Śmidowicz (ur. 5 grudnia 1879 w Poznaniu, zm. 28 listopada 1950 w Gdyni) – polski inżynier, specjalista budownictwa wodnego.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Wywodził się z rodziny z patriotycznymi tradycjami. Siostra była jednym z przywódców strajku szkolnego we Wrześni w 1901 roku. On sam w czasach szkolnych był szykanowany za przekonania patriotyczne. Jego synowie brali czynny udział w II wojnie światowej.

Wykształcenie inżyniera uzyskał w Niemczech, gdzie też pracował do odzyskania przez Polskę niepodległości w 1918 roku. Od 1920 roku przebywał w Gdyni jako przedstawiciel poznańskiej firmy budowlanej "Towarzystwo Robót Inżynierskich S.A.". Miało to związek z budową Tymczasowego Portu Wojennego i Schroniska dla Rybaków. Od tamtej pory na stałe związany z Gdynią, gdzie założył własną firmę "Jan Śmidowicz Inżynier. Przedsiębiorstwo Robót Inżynierskich". Dzięki niemu powstały takie obiekty jak:

Śmidowicz znany był z nowatorskiej w owych czasach metody konstrukcji nabrzeży portowych i falochronów - poprzez zatapianie skrzyń żelbetowych.

II wojna światowa przyniosła wywłaszczenie przez Niemców Śmidowicza z jego firmy i domu. W 1941 wysiedlono go z Gdyni. Po wojnie powrócił do miasta i przystąpił do odbudowy zniszczonych portów, dróg i wiaduktów. Nowy ustrój socjalistyczny był utrudnieniem dla reaktywowanej przez Śmidowicza przedwojennej firmy i została ona w 1948 znacjonalizowana. Sam inżynier pozbawiony został środków do życia i zmarł w biedzie w 1950. Został pochowany na cmentarzu Witomińskim (kwatera 71-19-18)[1].

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Małgorzata Sokołowska i Wiesława Kwiatkowska: Gdyńskie cmentarze: O twórcach miasta, portu i floty. Gdynia: Oficyna Verbi Causa, 2003. ISBN 83-918526-2-8.
  • Stanisław Hueckel: Inżynierskie wspomnienia. Gdańsk: Wydawnictwo Morskie, 1981. ISBN 83-215-3239-X.