Jan Axentowicz

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
To jest stara wersja tej strony, edytowana przez Lowdown (dyskusja | edycje) o 16:47, 19 kwi 2018. Może się ona znacząco różnić od aktualnej wersji.
Jan Axentowicz
ilustracja
podpułkownik dyplomowany podpułkownik dyplomowany
Data i miejsce urodzenia

3 września 1898
Kraków

Data śmierci

9 listopada 1967

Przebieg służby
Siły zbrojne

Wojsko Polskie

Jednostki

1 Pułk Artylerii Polowej,
23 Pułk Artylerii Polowej,
24 Dywizja Piechoty,
Front Południowy (1939)

Stanowiska

szef sztabu dywizji piechoty

Główne wojny i bitwy

wojna polsko-bolszewicka,
II wojna światowa (kampania wrześniowa)

Odznaczenia
Krzyż Niepodległości Krzyż Walecznych (1920–1941, czterokrotnie) Srebrny Krzyż Zasługi Order Krzyża Orła III Klasy (Estonia) Order Krzyża Orła IV Klasy (Estonia) Krzyż Komandorski Orderu Węgierskiego Zasługi (wojskowy) Oficer Orderu Oranje-Nassau (Holandia) Order Trzech Gwiazd IV klasy (Łotwa) Oficer Orderu Korony Rumunii Kawaler 1. klasy Orderu Miecza (Szwecja) Krzyż Kawalerski I klasy Orderu Białej Róży Finlandii Kawaler Orderu Narodowego Legii Honorowej (Francja)

Jan Bronisław Idzi Jerzy Axentowicz herbu Gryf (ur. 3 września 1898, zm. 9 listopada 1967) – podpułkownik dyplomowany Wojska Polskiego.

Od lewej gen. Janusz Gąsiorowski, mjr Jan Axentowicz, rtm. Konstanty Horoch, płk Jerzy Englisch w wagonie salonowym podczas wizyty generała w państwach bałtyckich w 1935

Życiorys

Urodził się 3 września 1898. Był synem malarza Teodora Axentowicza, bratem Filipa (1893-1915, legionista poległy na froncie). Po zakończeniu I wojny światowej i odzyskaniu przez Polskę niepodległości został przyjęty do Wojska Polskiego. Uczestniczył w wojnie polsko-bolszewickiej. Został awansowany na stopień porucznika artylerii ze starszeństwem z 1 czerwca 1919[1][2]. W 1923 był oficerem 1 Pułku Artylerii Polowej Legionów w Warszawie[3], a w 1924, 1928 23 Pułku Artylerii Polowej w Będzinie[4][5]. W tym czasie został awansowany na stopień kapitana artylerii ze starszeństwem z 1 lipca 1925[6]. Od 1931 do 1932 przebywał na studiach zagranicą[7], zostając absolwentem studiów we francuskiej Wyższej Szkole Wojennej (franc. École Supérieure de Guerre) i otrzymując tytuł oficera dyplomowanego z dniem 1 sierpnia 1933[8]. Przed 1935 został awansowany na stopień majora artylerii[9].

Po wybuchu II wojny światowej podczas kampanii wrześniowej w stopniu podpułkownika do 9 września 1939 był szefem sztabu 24 Dywizji Piechoty. Następnie pełnił stanowisko szefa Oddziału III Frontu Południowego. Po wojnie pozostał na emigracji. Zmarł 9 listopada 1967 w Peru.

Ordery i odznaczenia

Przypisy

Bibliografia