Jerzy Wrzoskowicz
| |
 starszy saper
| |
| Data i miejsce urodzenia |
17 maja 1921 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
21 sierpnia 1997 |
| Przebieg służby | |
| Siły zbrojne | |
| Jednostki |
Grupa Bojowa Krybar |
| Główne wojny i bitwy | |
Jerzy Wrzoskowicz pseud. Cyd, właściwie Jerzy Henryk Wrzoskowicz, (ur. 17 maja 1921 w Warszawie, zm. 21 sierpnia 1997 w Warszawie) – uczestnik powstania warszawskiego, żołnierz Polskich Sił Zbrojnych na Zachodzie, inżynier mechanik[1][2].
Życiorys[2][edytuj | edytuj kod]
Okres przed powstaniem[edytuj | edytuj kod]
Od dzieciństwa mieszkał na Starówce w Warszawie w domu przy ul. Brzozowej 43. Ukończył Państwową Szkołę Budownictwa Lądowego i Wodnego II stopnia w Warszawie. W październiku 1942 r. został żołnierzem konspiracji, najpierw ZWZ, później Armii Krajowej. Otrzymał przydział mobilizacyjny do 119 plutonu saperów, VIII Zgrupowania, I Rejonu.
Uczestnictwo w powstaniu[edytuj | edytuj kod]
1 sierpnia 1944 r. o godzinie 14 zgłosił się na punkt koncentracji w szkole przy ul. Sewerynów.
Uczestniczył w pierwszym ataku (1 sierpnia o godzinie 17:00) na Uniwersytet Warszawski, od strony ul. Oboźnej.
W pierwszej fazie powstania pełnił służbę wartowniczą oraz doraźnie wzmacniał oddziały broniące stanowisk od strony Muzeum Narodowego.
23 sierpnia został przydzielony do obsady transportera Jaś, który tego samego dnia o 4 rano wyruszył na akcję wraz z transporterem Kubuś. Przemieszczając się w kierunku Krakowskiego Przedmieścia transportery zostały zatrzymane przy ul. Traugutta, a starszy saper Wrzoskowicz dostał zadanie wysadzenia bramy wjazdowej na teren uniwersytetu – zadanie to zostało wykonane pomyślnie. Pomimo zdobycia bunkra oraz broni, drugi atak na Uniwersytet Warszawski zakończył się niepowodzeniem.
Uczestniczył w trzecim, również nieudanym, ataku na budynki uniwersytetu – 2 września o godzinie 16:00.
Od 3 września został przydzielony do wzmocnienia obrony oraz do wykonywania zadań specjalnych.
Po wycofaniu się z Powiśla do dnia kapitulacji oddział, w którym walczył Jerzy Wrzoskowicz, zajął pozycje w ruinach Poczty Głównej.
Okres po upadku powstania[edytuj | edytuj kod]
2/5 października 1944 r. został wzięty do niewoli niemieckiej i skierowany do stalagu XI-B w Frankenthal, jako jeniec o numerze 140721/XI-B. 24 października 1944 przeniesiony do stalagu VI-J w Krefeld, w którym przebywał do wyzwolenia. Następnie wstąpił do Polskich Sił Zbrojnych na Zachodzie. Do Polski powrócił 2 września 1946 r.
Od 1 września 1948 r., do 30 grudnia 1988 r. pracował w Warszawskim Przedsiębiorstwie Konstrukcji Stalowych i Urządzeń Przemysłowych MOSTOSTAL na różnych stanowiskach. W latach 1984–1988 piastował stanowisko Dyrektora Oddziału Puławy. Z dniem 31 grudnia 1988 r. przeszedł na emeryturę.
21 września 1970 r. ukończył zaoczne, wyższe studia zawodowe na Wydziale Mechaniki i Energetyki Cieplnej Politechniki Warszawskiej, zdobywając tytuł inżyniera mechanika.
Życie prywatne[edytuj | edytuj kod]
Jerzy Henryk Wrzoskowicz był synem Stanisława i Antoniny, z domu Kozerskiej. Miał brata Kajetana. Ożenił się z Matyldą z domu Barańską. Miał dwóch synów Adama (ur. 1965) oraz Jarosława (ur. 1968)
Zmarł 21 sierpnia 1997 r. Został pochowany w grobie rodzinnym na Cmentarzu Bródnowskim w Warszawie (kwatera 92A-I-25).
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Powstańcze Biogramy - Jerzy Wrzoskowicz [online], www.1944.pl [dostęp 2022-01-24] (pol.).
- ↑ a b Jerzy Wrzoskowicz [online], sites.google.com [dostęp 2022-01-24] (pol.).