Julius Jacob von Haynau

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Julius Jacob von Haynau
Ilustracja
Herb
Baron
Data i miejsce urodzenia

14 października 1786
Kassel

Data i miejsce śmierci

14 marca 1853
Wiedeń

podpis
Odznaczenia
Krzyż Wielki Orderu Marii Teresy Komandor Orderu Marii Teresy Krzyż Wielki Orderu Świętego Stefana Komandor Orderu Leopolda (Austria) Order Korony Żelaznej I klasy (Austro-Węgry) Order Korony Żelaznej III klasy (Austro-Węgry) Krzyż Zasługi Wojskowej (w czasie wojny) Order św. Andrzeja (Imperium Rosyjskie) Order Świętego Aleksandra Newskiego (Imperium Rosyjskie) Cesarski i Królewski Order Orła Białego (Imperium Rosyjskie) Order Świętej Anny III klasy (Imperium Rosyjskie) Order św. Jerzego III klasy (Imperium Rosyjskie) Order św. Jerzego IV klasy (Imperium Rosyjskie) Order Maksymiliana Józefa (Bawaria) Order Gwelfów (Hanower) Order Świętego Januarego (Sycylia) Order Lwa Złotego (Hesja) Order Hełmu Żelaznego (Hesja) Order Zasługi Wojskowej (Hesja)

Julius Jacob von Haynau (ur. 14 października 1786 w Kassel, zm. 14 marca 1853 w Wiedniu) – baron, generał artylerii (Feldzeugmeister) armii austriackiej.

W czasie powstania węgierskiego w lecie 1849 był głównodowodzącym armii austriackiej na terenie Węgier. Dzięki pomocy, w ramach Świętego Przymierza, armii generała Iwana Paskiewicza pokonał honvédów 9 sierpnia 1849 pod Temeszwarem (dzisiejsza Timișoara). Po stłumieniu powstania i kapitulacji Węgrów pod Világos zasłynął jako okrutny namiestnik Węgier i Siedmiogrodu, m.in. każąc powiesić 13 węgierskich generałów (męczenników z Arad) wziętych przez Rosjan do niewoli.

Odznaczenia[1][2]:

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Östreichische Militärische Zeitschrift. T. 3. Wiedeń: Unton Strauss, 1849, s. 286, 289, 291 (niem.)
  2. Karl Freiherr von Schönhals: Biografie des k. k. Feldzeugmeisters Julius Freiherrn von Haynau. Graz: August Hesse, 1853, s. 131-132 (niem.)