Juliusz Ornatowski

Juliusz Ornatowski

pułkownik
Data i miejsce urodzenia	10 kwietnia 1892 Rawa
Data i miejsce śmierci	12 kwietnia 1965 Poznań
Przebieg służby
Lata służby	1914–1946
Siły zbrojne	Armia Austro-Węgier Wojsko Polskie Polskie Siły Zbrojne
Stanowiska	d-ca łączności szef sztabu dyrektor nauk Szef Łączności
Główne wojny i bitwy	I wojna światowa wojna polsko-ukraińska wojna polsko-bolszewicka II wojna światowa
Odznaczenia

Juliusz Zygmunt Ornatowski (ur. 10 kwietnia 1892 w Rawie, zm. 12 kwietnia 1965 w Poznaniu) – pułkownik dyplomowany łączności Wojska Polskiego, Polskich Sił Zbrojnych.

Życiorys

Urodził się 10 kwietnia 1892 w Rawie w rodzinie Jana i Eleonory z d. Przyłęcka. Absolwent szkoły średniej w Czerniowcach i późniejszy student Uniwersytetu. W 1914 wcielony do armii austro-węgierskiej w której ukończył szkołę oficerską w St. Pölten. Od 19 lutego 1919 żołnierz Wojska Polskiego, który w stopniu porucznika uczestniczy w walkach na froncie wschodnim. Pełnił tam m.in. funkcje: szefa łączności GO Kowel i Frontu Podolskiego, d-cy radiotelegrafistów w 6. Armii, kierownika Referatu Wojsk Łączności MS Wojsk., z-cy Szefa Wojskowej Komisji Łączności Sztabu Głównego (IV Oddziału).

"Za wybitne zasługi, bohaterstwo i osobiste poświęcenie w czasie wyprawy na Kijów, odznaczony został VM nr 5172".

Ukończył w latach 1925–1927 Wyższą Szkołę Wojenną, po niej został mianowany Dyrektorem Nauk i p.o. Komendanta CW Łączności w Zegrzu. W 1929 został Komendantem KRU Nowy Targ. Od 1 czerwca 1931 w stanie spoczynku. Do 1939 pracował w LOPP w Lublinie. Zmobilizowany w kampanii wrześniowej został Szefem Wyszkolenia w Dowództwie Wojsk Łączności MSWojsk., następnie internowany w Rumunii. Przedostał się do Francji i od maja 1940 pracował w Ośrodku Wojsk Łączności. Następnie w Anglii od lipca 1940 do 1942 jako Dyrektor Nauk Centrum Wyszkolenia Łączności. W lutym 1942 przeszedł do Brygady Szkoleniowej, gdzie pełnił funkcje: Szefa Łączności, Szefa Oddziału Organizacyjnego, z-cy Szefa Sztabu.

21 listopada 1946 wrócił do Polski. Po powrocie pracował w spółdzielczości. Zmarł 12 kwietnia 1965 w Poznaniu. Został pochowany na cmentarzu Oliwskim (kwatera 8-4-6).

Żonaty od 1922 z Zofią Osińską, mieli troje dzieci.

Grób pułkownika Juliusza Ornatowskiego na cmentarzu Oliwskim

Awanse

• podporucznik – 1915
• porucznik – 1919
• kapitan – ?
• podpułkownik – 1925
• pułkownik – maj 1945

Ordery i odznaczenia

• Krzyż Srebrny Orderu Wojskowego Virtuti Militari nr 5172
• Order Odrodzenia Polski
• Krzyż Walecznych
• Złoty Krzyż Zasługi
• Order Imperium Brytyjskiego

Bibliografia

• Bogusław Polak (red.): Kawalerowie Virtuti Militari 1792 – 1945. T. 2/1. Koszalin: Wydawnictwo Uczelniane Wyższej Szkoły Inżynierskiej w Koszalinie, 1991. ISBN 83-900510-0-1.