Justyna Sieńczyłło

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Justyna Sieńczyłło
Ilustracja
Justyna Sieńczyłło (2018)
Data i miejsce urodzenia

28 listopada 1969
Białystok

Zawód

aktorka

Współmałżonek

Emilian Kamiński (1997–2022; jego śmierć)

Lata aktywności

od 1991

Zespół artystyczny
Teatr Powszechny w Warszawie

Justyna Sieńczyłło (ur. 28 listopada 1969 w Białymstoku) – polska aktorka teatralna i telewizyjna.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Ukończyła III Liceum Ogólnokształcące w Białymstoku. Karierę estradową rozpoczęła w 1983 r. od zdobycia Srebrnego Samowara na festiwalu piosenki radzieckiej w Zielonej Górze za "Balladę o żołnierskich butach" Bułata Okudżawy[1].

W 1992 została absolwentką warszawskiej PWST i aktorką Teatru Powszechnego w Warszawie. Zagrała w nim wiele ról, z których najważniejsze to: Hermia w Śnie nocy letniej (1991); Chris w Tańcach w Ballybeg (1993), za którą otrzymała nagrodę dla młodej aktorki na Festiwalu Sztuki Aktorskiej w Kaliszu w 1994; Swoja w Na szkle malowane (1993); Goplana w Balladynie (1994); Aniela w Ślubach panieńskich (1995), nagrodzona na 20. Opolskich Konfrontacjach Teatralnych; Maria w Romansie; Tutli-Putli w Pannie Tutli-Putli (1997); Anna Page w Wesołych kumoszkach z Windsoru (2000); Liza Drozdow w Biesach (2002); Ruth w Panieńskim raju (2005).

Jej talent wokalny został doceniony przez realizatorów musicali w warszawskich teatrach muzycznych Syrena i Roma. Zagrała tam w Piotrusiu Panu, Crazy for you i w Pięknej Lucyndzie. Również w Teatrze Telewizji zagrała w kilku spektaklach muzycznych, w tym: Słomkowy kapelusz, Kram z piosenkami, Boso, ale w ostrogach.

Jest jedną z bohaterek książki Marzanny Graff-Oszczepalińskiej Optymistki.

Występuje też w filmach, serialach telewizyjnych (między innymi w Klanie) i w programach dla dzieci, np. „Bajeczki Jedyneczki”.

Wspólnie z mężem Emilianem Kamińskim założyła i prowadzi w Warszawie Teatr Kamienica, w którym również występuje. Grała m.in. w Wierze Gran i Tango Notturno (obydwa spektakle w reżyserii Barbary Sass).

Życie prywatne[edytuj | edytuj kod]

Wdowa po aktorze Emilianie Kamińskim (1952–2022)[2]. Zamieszkała w Józefowie. Ma dwóch synów: Kajetana i Cypriana[3].

Filmografia[edytuj | edytuj kod]

Dubbing[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Jerzy Szerszunowicz, Jestem dumna ze swego pochodzenia [online], poranny.pl, 29 marca 2007 [dostęp 2022-12-28].
  2. W wieku 70 lat zmarł aktor i reżyser Emilian Kamiński [online], wnp.pl [dostęp 2023-02-12] (pol.).
  3. Gwiazdy i celebryci [online], kobieta.pl [dostęp 2024-04-23] (pol.).

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]