Kamienica przy ulicy Pijarskiej 5 w Krakowie

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Kamienica przy ulicy Pijarskiej 5
Symbol zabytku nr rej. A-724 z 29 grudnia 1987[1]
Ilustracja
Państwo

 Polska

Województwo

 małopolskie

Miejscowość

Kraków

Adres

ul. Pijarska 5

Rozpoczęcie budowy

1889

Ukończenie budowy

1891

Położenie na mapie Starego Miasta w Krakowie
Mapa konturowa Starego Miasta w Krakowie, blisko górnej krawiędzi znajduje się punkt z opisem „Kamienica przy ulicy Pijarskiej 5”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, na dole znajduje się punkt z opisem „Kamienica przy ulicy Pijarskiej 5”
Położenie na mapie województwa małopolskiego
Mapa konturowa województwa małopolskiego, blisko centrum na lewo u góry znajduje się punkt z opisem „Kamienica przy ulicy Pijarskiej 5”
Położenie na mapie Krakowa
Mapa konturowa Krakowa, blisko centrum na lewo znajduje się punkt z opisem „Kamienica przy ulicy Pijarskiej 5”
Ziemia50°03′55,09″N 19°56′15,35″E/50,065303 19,937597

Kamienica przy ulicy Pijarskiej 5 – zabytkowa kamienica znajdująca się w Krakowie przy ulicy Pijarskiej, na Starym Mieście.

Historia[edytuj | edytuj kod]

Kamienica została wzniesiona w latach 1889–1891 na miejscu rozebranej zabudowy przemysłowej jako dom własny architekta Stanisława Krzyżanowskiego[2].

W latach 1932–1935 w budynku mieszkał Juliusz Osterwa, dyrektor Teatru im. Juliusza Słowackiego oraz w latach 1950–1958 i 1981–2006 prof. Jacek Woźniakowski co upamiętniają tablice na fasadzie[2].

Architektura[edytuj | edytuj kod]

Kamienica reprezentuje styl eklektyczny. Ma ona cztery kondygnacje. Fasada jest ośmioosiowa. W skrajnych partiach elewacji zaprojektowano dwa dwuosiowe ryzality. W każdym z nich, na wysokości pierwszego piętra, pomiędzy osiami, znajduje się we wnęce zwieńczonej frontonem pełnoplastyczne popiersie, w lewym ryzalicie – Zygmunta Starego, w prawym – Kazimierza Wielkiego. Elewacja pierwszego i drugiego piętra została obłożona ceglaną licówką, która kontrastuje z detalami z jasnego kamienia. Okna parteru i trzeciego piętra ozdobione zostały kluczami, pierwszego piętra półkolistymi frontonami, a drugiego piętra gzymsami. Budynek wieńczy gzyms koronujący[2].


Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Rejestr zabytków nieruchomych – województwo małopolskie [online], Narodowy Instytut Dziedzictwa, 30 września 2023.
  2. a b c Ryszard Burek (red. nacz.): Encyklopedia Krakowa. Kraków: PWN, 2000, s. 751.

Źródła[edytuj | edytuj kod]