Kamionek szaroczuby

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Kamionek szaroczuby
Pseudoseisura unirufa[1]
(d’Orbigny & Lafresnaye, 1838)
Ilustracja
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

strunowce

Podtyp

kręgowce

Gromada

ptaki

Podgromada

Neornithes

Infragromada

ptaki neognatyczne

Rząd

wróblowe

Podrząd

tyrankowce

Rodzina

garncarzowate

Podrodzina

ogończyki

Rodzaj

Pseudoseisura

Gatunek

kamionek szaroczuby

Synonimy
  • Anabates unirufus d’Orbigny & Lafresnaye, 1838[2]
  • Pseudoseisura cristata unirufa (d’Orbigny & Lafresnaye, 1838)[3]
Kategoria zagrożenia (CKGZ)[4]

Zasięg występowania
Mapa występowania

Kamionek szaroczuby[5] (Pseudoseisura unirufa) – gatunek małego ptaka z rodziny garncarzowatych (Furnariidae). Zasiedla Amerykę Południową – północno-środkową Boliwię oraz miejsce styku Boliwii, Brazylii i Paragwaju. Nie jest rzadki.

Morfologia

Gatunek monotypowy[2][6]. Dawniej był uważany za podgatunek kamionka rudego (P. cristata), ale został wyodrębniony jako osobny gatunek[2][7]. Jednakże kamionek rudy nie ma szarego czuba, ma nieco dłuższy dziób, inaczej śpiewa i gniazduje kooperatywnie[7].

Morfologia

Mierzy 20 cm i waży 40–55 g. Ma dosyć długi, szary (ale nie u wszystkich osobników[7]) czub, szary dziób i żółte tęczówki. Poza tym jest cały kasztanowy. Nogi także są szare.

Ekologia i zachowanie

Jego środowisko życia to lasy galeriowe i okresowo zalewane sawanny. Często spotykany blisko wody i osiedli ludzkich. Jest ptakiem osiadłym.

Jego zwyczaje nie zostały jeszcze dobrze poznane. Nie boi się ludzi. Buduje podłużne gniazdo z patyków. Ma donośny śpiew słyszalny z dużej odległości. Żywi się głównie bezkręgowcami wygrzebywanymi z ziemi; ponadto zjada owoce i nasiona.

Status

Międzynarodowa Unia Ochrony Przyrody (IUCN) uznaje kamionka szaroczubego za gatunek najmniejszej troski (LC – least concern) nieprzerwanie od 2006 roku. Liczebność populacji nie została oszacowana, ale ptak ten opisywany jest jako pospolity przynajmniej w części swego zasięgu występowania. Ze względu na brak dowodów na spadki liczebności bądź istotne zagrożenia dla gatunku, BirdLife International uznaje trend liczebności populacji za stabilny[4].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Pseudoseisura unirufa, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
  2. a b c Grey-crested Cachalote (Pseudoseisura unirufa). IBC: The Internet Bird Collection. [dostęp 2011-09-18]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-04)]. (ang.).
  3. D. Lepage: Rufous Cacholote Pseudoseisura unirufa. [w:] Avibase [on-line]. [dostęp 2021-10-30]. (ang.).
  4. a b Pseudoseisura unirufa, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).
  5. Systematyka i nazwy polskie za: P. Mielczarek & M. Kuziemko: Podrodzina: Synallaxinae de Selys-Longchamps, 1839 (1836) - ogończyki (wersja: 2020-09-23). [w:] Kompletna lista ptaków świata [on-line]. Instytut Nauk o Środowisku Uniwersytetu Jagiellońskiego. [dostęp 2020-12-28].
  6. F. Gill, D. Donsker & P. Rasmussen (red.): Ovenbirds, woodcreepers. IOC World Bird List (v10.2). [dostęp 2020-12-28]. (ang.).
  7. a b c Kevin J. Zimmer, Andrew Whittaker. The Rufous Cacholote (Furnariidae: Pseudoseisura) is Two Species. „The Condor”. 102 (2), 2000. DOI: 10.1093/condor/102.2.409. (ang.). 

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • David Burni, Ben Hoare, Joseph DiCostanzo, BirdLife International (mapy wyst.), Phil Benstead i inni: Encyklopedia Ptaki. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2009. ISBN 978-83-01-15733-3.

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]