Karkulka
 Widok na wzniesienie od strony południowo-zachodniej z północno-wschodniego zbocza Iwinki. Po lewej stronie wznosi się Pasieczna. | |
| Państwo | |
|---|---|
| Pasmo | |
| Wysokość |
907[1] m n.p.m. |
Położenie na mapie Sudetów  | |
 50°14′56,71″N 17°00′39,13″E/50,249086 17,010869
| |
Karkulka (czes. Klínový) – wzniesienie o wysokości 907 m n.p.m. w Górach Złotych w Sudetach Wschodnich, leżące na granicznym grzbiecie Gór Złotych, oddzielającym Polskę od Czech.
Położenie[edytuj | edytuj kod]
Wzniesienie w południowo-zachodniej części Gór Złotych, na terenie Śnieżnickiego Parku Krajobrazowego na granicy polsko-czeskiej, na rozrogu odchodzącym od Smreka[2]. Wznosi się między wzniesieniami: Pasieczna, po północno-zachodniej stronie i Klonowiec po południowo-wschodniej stronie, około 2,1 km, na południe od miejscowości Bielice[2].
Fizjografia[edytuj | edytuj kod]
Graniczne wzniesienie o spłaszczonym słabo zarysowanym wierzchołku, który położony jest na szczytowej wierzchowinie, jest ledwo zauważalny w terenie. Stanowi boczną, północno-zachodnią kulminacją wierzchowiny masywu Smreka, położonego po czeskiej stronie, która od Smreka odchodzi w kierunku południowo-zachodnim, a następnie skręca na północny zachód. Wznosi się z płaskiej prawie grani granicznej, na krawędzi "worka bialskiego". W kierunku południowo-zachodnim stromo Białobielskim Stokiem opada do doliny Białej Lądeckiej. Południowo-wschodnie grzbietowe zbocze nieznacznie opada wzdłuż granicy do wyższego Klonowca. Na północ zbocze nieznacznie opada do wyższej o 23m Pasiecznej. Od sąsiadujących wzniesień położonych na granicznym grzbiecie oddzielone jest płytkimi niezauważalnymi w terenie siodłami. Wzniesienie położone na grzbiecie głównym Gór Złotych, w całości zbudowane ze skał metamorficznych, głównie z gnejsów gierałtowskich oraz łupków krystalicznych[2]. Na zboczach wzniesienia pośród drzew występują charakterystyczne pojedyncze skałki[2]. Wzniesienie porośnięte w większości naturalnym lasem mieszanym regla dolnego, a w partiach szczytowych świerkowym regla górnego[2]. Wzniesienie stanowi teren dziki i niecywilizowany, z rzadkimi gatunkami flory i fauny. Wzniesienie pod koniec XX wieku dotknęły zniszczenia wywołane katastrofą ekologiczną w Sudetach.
Ciekawostki[edytuj | edytuj kod]
- Zbocza wzniesienia porasta fragment naturalnego lasu mieszanego będące pozostałością gęstej puszczy, w pobliżu jego górnej granicy występuje skarłowaciały starodrzew.
- Szczyt należy do jednych z bardziej płaskich szczytów w Sudetach.
- Przez wzniesienie przechodzi dział wodny III rzędu.
- Najwyższy punkt wzniesienia położony jest na obszarze Polski północno-wschodnia część szczytu od granicy grzbietu leży na terytorium Czech.
- Na niektórych mapach wzniesienie uznawane jest jako drugi wierzchołek Pasiecznej.
- Na czeskich mapach wzniesienie nazywane jest czes. Klínový[3].
Turystyka[edytuj | edytuj kod]
Przez szczyt prowadzi szlak turystyczny[4]:
żółty – prowadzący wzdłuż granicy państwowej od wzniesienia Špičák na Przełęczy u Trzech Granic.
Na szczyt można dojść[4]:
- od Bielic zielonym szlakiem potem wzdłuż granicy państwa, wąskim pasem pozbawionym drzew,
- od strony Kowadła,
- lub od strony Rudawca przez Iwinkę i Przełęcz u Trzech Granic.
Szczyt położony jest na zalesionym terenie i nie stanowi punktu widokowego.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ GeoLocator. [dostęp 2018-06-06].
- ↑ a b c d e Słownik geografii turystycznej Sudetów. redakcja Marek Staffa. T. 17: Góry Złote. Wrocław: Wydawnictwo I-BiS, 1993, s. 100. ISBN 83-85773-01-0.
- ↑ map.cz
- ↑ a b Mapa turystyczna. [dostęp 2018-06-06].
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Słownik geografii turystycznej Sudetów, tom 17 Góry Złote, red. Marek Staffa, Wydawnictwo I-BIS, Wrocław 1993, ISBN 83-85773-01-0.
- Masyw Śnieżnika, Góry Bialskie, Góry Złote, Krowiarki, mapa w skali 1:40 000, Wydawnictwo "Plan", Wrocław 2006, ISBN 83-60180-51-2.
- Ziemia Kłodzka, mapa w skali 1:50 000, Wydawnictwo "Compass", Kraków 2012, ISBN 978-83-7605-346-2.