Katja Ebbinghaus
| |
| Państwo | |
|---|---|
| Data urodzenia |
1 czerwca 1948 |
| Gra |
praworęczna |
| Gra pojedyncza | |
| Australian Open |
QF (1977) |
| Roland Garros |
QF (1972–1974) |
| Wimbledon |
3R (1977) |
| US Open |
QF (1975) |
| Gra podwójna | |
| Australian Open |
4R (1977) |
| Roland Garros |
F (1974) |
| Wimbledon |
4R (1973) |
| US Open |
3R (1974) |
Katja Ebbinghaus (ur. 1 czerwca 1948) – niemiecka tenisistka, finalistka wielkoszlemowego Roland Garros 1974 w grze podwójnej.
W maju 1969 roku Katja rozpoczęła występy w turniejach zawodowych. Zadebiutowała na Roland Garros. Po przejściu kwalifikacji dostała się do głównej drabinki, ale przegrała z Rosie Casals. W latach 1970 i 1971 startowała wyłącznie w paryskim Wielkim Szlemie; dopiero w czerwcu 1971 wzięła udział w Wimbledonie. W marcu 1972 zadebiutowała w rozgrywkach Pucharu Federacji. Trzy miesiące później odniosła jeden z największych sukcesów w karierze, dochodząc do ćwierćfinału French Open w grze pojedynczej. Rok później wyrównała swój rezultat, przegrywając z Margaret Smith Court. Na tym samym turnieju osiągnęła ćwierćfinał gry podwójnej razem z rodaczką Helgą Masthoff. W jednej czwartej finału w Paryżu była też w roku 1974, ale wówczas było o niej głośno z powodu sukcesu deblowego – partnerując zawodniczce gospodarzy, Gail Sherriff Chanfreau doszła do decydującego spotkania. Niemiecko-francuski debel okazał się słabszy od Chris Evert i Olgi Morozowej. Ebbinghaus w sierpniu 1974 pojechała po raz pierwszy do Nowego Jorku i osiągnęła trzecią rundę US Open (przegrała z Evonne Goolagong), a w deblu odpadła w pierwszej rundzie. W 1975 w amerykańskim Wielkim Szlemie doszła aż do czwartej rundy, eliminując Virginię Ruzici i Helen Gourlay Cawley. W 1977 przeszła wyraźne załamanie formy. Wiele startów zakończyła już na pierwszym meczu. Przegrała z Sue Barker, Marią Bueno, Martiną Navrátilovą, Rosie Casals, Florentą Mihai i Virginią Ruzici. W maju 1978 przełamała kryzys, wygrała dwa spotkania i była w ćwierćfinale w Rzymie. Na Roland Garros pokonała Chris O’Neil i był to jej ostatni zwycięski mecz. Do czerwca 1979 przegrała wszystkie starty w pierwszej rundzie. Po porażce z Kay McDaniel na Wimbledonie zaprzestała występów na światowych kortach.
Ebbinghaus wygrała dwa turnieje gry podwójnej – w 1974 roku w Buenos Aires i w 1977 w Monte Carlo.
Wygrane turnieje[edytuj | edytuj kod]
gra podwójna (2)[edytuj | edytuj kod]
| Lp. | Data | Turniej | Kat. | ($) | Naw. | Partnerka | Finalistki | Wynik |
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| 1. | 18/11/1974 |  Buenos Aires,South American Champ’s |
 Helga Masthoff
|
Beatriz Araujo Raquel Giscafre
|
6:0, 6:1 | |||
| 2. | 11/04/1977 |  Monte Carlo,Tournoi de Monte-Carlo |
Helga Masthoff
|
 Rosie Darmon Gail Sherriff Chanfreau Lovera
|
6:3, 7:5 |
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Profil na stronie WTA [online], Women’s Tennis Association [dostęp 2018-08-05] (ang.).
- Profil na stronie ITF [online], International Tennis Federation [dostęp 2018-08-05] (ang.).
- Profil na stronie Pucharu Billie Jean King [online], Billie Jean King Cup [dostęp 2018-08-05] (ang.).