Kelina

Kelina

Nazewnictwo Nomenklatura systematyczna (IUPAC) 5,8-dimetoksy-2-metylo-4′,5′-furano-6,7-chromon
Ogólne informacje
Wzór sumaryczny	C14H12O5
Masa molowa	260,24 g/mol
Wygląd	jasnożółty proszek
Identyfikacja
Numer CAS	82-02-0
PubChem	3828
SMILES CC1=CC(=O)C2=C(C3=C(C(=C2O1)OC)OC=C3)OC
InChI InChI=1S/C14H12O5/c1-7-6-9(15)10-11(16-2)8-4-5-18-12(8)14(17-3)13(10)19-7/h4-6H,1-3H3 InChIKey HSMPDPBYAYSOBC-UHFFFAOYSA-N
Właściwości Temperatura topnienia 152–154 °C Temperatura wrzenia 180–200 °C (0,07 hPa)
Niebezpieczeństwa Karta charakterystyki: dane zewnętrzne firmy Sigma-Aldrich [dostęp 2018-02-08] Globalnie zharmonizowany system klasyfikacji i oznakowania chemikaliów Na podstawie podanej karty charakterystyki Niebezpieczeństwo Zwroty H H301, H315 Zwroty P P301+P310 Numer RTECS LV1050000 Dawka śmiertelna LD50 68,8 mg/kg (szczur, doustnie)
Jeżeli nie podano inaczej, dane dotyczą stanu standardowego (25 °C, 1000 hPa)

Kelina (łac. khellinum) – organiczny związek chemiczny, pochodna chromonu (1,4-benzopironu) i furanu. Ma właściwości lipofilowe. Powoduje poszerzanie naczyń krwionośnych. Występujące w aminku egipskim.

Zastosowanie

W medycynie stosowana jest ze względu na swoje działanie – rozkurczowe na mięśnie gładkie oskrzeli, jelit i macicy oraz rozszerza naczynia wieńcowe. Przy wielokrotnym stosowaniu może wywołać objawy nietolerancji i nudności, brak łaknienia, ból głowy, świąd skóry a niekiedy bezsenność. Jest składnikiem wielu preparatów krajowych i zagranicznych. Wchodziła w skład nieprodukowanych już leków: Kellotetryt (Polfa) – stosowanego w niewydolności wieńcowej – a także w skład tabletek Wikalina (Polfa), stosowanych dawniej w chorobie wrzodowej żołądka i dwunastnicy oraz przewlekłym nadkwaśnym nieżycie ze stanami skurczowymi żołądka i jelit.