Kielsk
54°01′40″N 17°31′08″E/54,027778 17,518889| Położenie | |
| Państwo | |
|---|---|
| Region | |
| Wysokość lustra |
147,6–147,9 m n.p.m. |
| Morfometria | |
| Powierzchnia |
137,5–143,2 ha |
| Wymiary • max długość • max szerokość |
|
| Głębokość • średnia • maksymalna |
|
| Objętość |
11934,7 tys. m³ |
| Hydrologia | |
| Klasa czystości wody |
II[2] (w roku 2003) |
| Rzeki zasilające | |
| Rzeki wypływające | |
| Rodzaj jeziora | |
Położenie na mapie gminy Lipnica  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa pomorskiego  | |
Położenie na mapie powiatu bytowskiego  | |
| 54°01′40″N 17°31′08″E/54,027778 17,518889
| |
Kielsk (kasz. Jezoro Czelsczé) – przepływowe jezioro rynnowe położone na Równinie Charzykowskiej w regionie Kaszub zwanym Gochami (powiat bytowski, województwo pomorskie) na północno-zachodnim skraju Zaborskiego Parku Krajobrazowego.
Według urzędowego spisu opracowanego przez Komisję Nazw Miejscowości i Obiektów Fizjograficznych (KNMiOF) nazwa tego jeziora to Kielsk[3]. W różnych publikacjach i na mapach topograficznych jezioro to występuje pod nazwą Jezioro Kielskie[2][4].
Powierzchnia zwierciadła wody według różnych źródeł wynosi od 137,5 ha[2] do 143,2 ha[1]. Zwierciadło wody położone jest na wysokości 147,6 m n.p.m.[2][4] lub 147,9 m n.p.m.[1] Średnia głębokość jeziora wynosi 8,3 m[1], natomiast głębokość maksymalna 23,3 m[1].
Jezioro jest otoczone lasami. Przez jezioro prowadzi szlak spływów kajakowych.
W oparciu o badania przeprowadzone w 2003 roku wody jeziora zaliczono do II klasy czystości[2].
W dawnej zatoce jeziora, która stała się torfowiskiem, w 2013 utworzono rezerwat przyrody Mechowisko Radość[5].
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d e f według IRŚ za Adam Choiński: Katalog jezior Polski. Poznań: Wydawnictwo Naukowe UAM, 2006, s. 138. ISBN 83-232-1732-7.
- ↑ a b c d e Adam Choiński: Katalog jezior Polski. Poznań: Wydawnictwo Naukowe UAM, 2006, s. 138. ISBN 83-232-1732-7.
- ↑ Nazewnictwo geograficzne Polski. Tom 1. Hydronimy. Część 2. Wody stojące, Ewa Wolnicz-Pawłowska, Jerzy Duma, Janusz Rieger, Halina Czarnecka (oprac.), Warszawa: Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 2006 (seria Nazewnictwo Geograficzne Polski), s. 137, ISBN 83-239-9607-5.
- ↑ a b Mapa topograficzna dostępna w serwisie geoportal.gov.pl. [dostęp 2009-11-08].
- ↑ Powstał pierwszy rezerwat w ramach projektu!. kp.org.pl. [dostęp 2018-12-19].