Kisielnica karmelowata

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Kisielnica karmelowata
Ilustracja
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

grzyby

Typ

podstawczaki

Klasa

pieczarniaki

Rząd

uszakowce

Rodzina

uszakowate

Rodzaj

kisielnica

Gatunek

kisielnica karmelowata

Nazwa systematyczna
Exidia saccharina Fr.
Syst. mycol. (Lundae) 2(1): 225 (1822)

Kisielnica karmelowata (Exidia saccharina Fr.) – gatunek grzybów z rodziny uszakowatych (Auriculariaceae)[1].

Systematyka i nazewnictwo[edytuj | edytuj kod]

Pozycja w klasyfikacji według Index Fungorum: Auriculariaceae, Auriculariales, Auriculariomycetidae, Agaricomycetes, Agaricomycotina, Basidiomycota, Fungi[1].

Synonimy naukowe:[2]

  • Dacrymyces saccharinus (Bonord.) Sacc. & Traverso 1910
  • Tremella saccharina Bonord. 1851
  • Tremella spiculosa var. saccharina Alb. & Schwein. 1805
  • Ulocolla saccharina (Fr.) Bref 1888)

Nazwę polską zaproponował Władysław Wojewoda w 2003 r., wcześniej w polskim piśmiennictwie mykologicznym gatunek ten opisywany był też jako kisielec karmelowaty lub wypotek karmelowaty[3].

Morfologia[edytuj | edytuj kod]

Owocnik

Pojedynczy owocnik ma średnicę kilka cm, często sąsiednie owocniki zrastają się razem. Ma kształt listkowato-płatowany, powierzchnia jest pofałdowana, przypominająca zwoje mózgowe. Miąższ galaretowaty, powierzchnia o barwie palonego cukru (karmelu), brązowa lub czerwonobrązowa[4].

Zarodniki

Bezbarwne, cylindryczne, wygięte, o gładkiej powierzchni. Rozmiary: 9,5-15 × 3,5-5 μm[4].

Występowanie i siedlisko[edytuj | edytuj kod]

Występuje w Ameryce Północnej i w Europie[5]. W Polsce jest dość pospolity[4].

Rośnie w lasach iglastych i mieszanych, na pniach i gałęziach drzew iglastych. Najczęściej spotykany jest na sośnie zwyczajnej, rzadziej na jodłach i świerkach. Owocniki występują przez cały rok[3].

Znaczenie[edytuj | edytuj kod]

Saprotrof[3], grzyb niejadalny[4].

Gatunki podobne[edytuj | edytuj kod]

  • trzęsak listkowaty (Tremella foliacea). Występuje tylko na drzewach liściastych i ma bardziej spłaszczone, listkowate owocniki.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b Index Fungorum. [dostęp 2013-03-05]. (ang.).
  2. Species Fungorum. [dostęp 2013-04-15]. (ang.).
  3. a b c Władysław Wojewoda: Checklist of Polish Larger Basidiomycetes. Krytyczna lista wielkoowocnikowych grzybów podstawkowych Polski. Kraków: W. Szafer Institute of Botany, Polish Academy of Sciences, 2003. ISBN 83-89648-09-1.
  4. a b c d Barbara Gumińska, Władysław Wojewoda: Grzyby i ich oznaczanie. Warszawa: PWRiL, 1985. ISBN 83-09-00714-0.
  5. Rogers Mushrooms. [dostęp 2013-06-18].