Kościół św. Anny w Łapczycy

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Kościół św. Anny
A-317 z 26 września 1988[1]
Kościół parafialny
Ilustracja
Państwo

 Polska

Województwo

 małopolskie

Miejscowość

Łapczyca

Wyznanie

katolickie

Kościół

rzymskokatolicki

Parafia

Parafia św. Anny w Łapczycy

Wezwanie

św. Anna

Wspomnienie liturgiczne

26 lipca

Położenie na mapie gminy wiejskiej Bochnia
Mapa konturowa gminy wiejskiej Bochnia, blisko centrum po lewej na dole znajduje się punkt z opisem „Kościół św. Anny”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, na dole nieco na prawo znajduje się punkt z opisem „Kościół św. Anny”
Położenie na mapie województwa małopolskiego
Mapa konturowa województwa małopolskiego, w centrum znajduje się punkt z opisem „Kościół św. Anny”
Położenie na mapie powiatu bocheńskiego
Mapa konturowa powiatu bocheńskiego, blisko centrum na lewo znajduje się punkt z opisem „Kościół św. Anny”
Ziemia49°57′38,52″N 20°22′29,49″E/49,960700 20,374858

Kościół św. Annyrzymskokatolicki kościół parafialny znajdujący się w Łapczycy w powiecie bocheńskim województwa małopolskiego.

Historia[edytuj | edytuj kod]

Pierwszy kościół w Łapczycy zbudowano w 1340 z fundacji króla Kazimierza Wielkiego. Kościół Narodzenia NMP położony był na uboczu i zaczął powoli podupadać.

Wybudowano więc w latach 1501-1509 drewnianą kaplicę św. Anny przy trakcie wiodącym z Krakowa do Bochni i dalej na Ruś. Między 1516 a 1630 rokiem pełniła rolę kościoła parafialnego. W 1728 r. kaplica uległa zniszczeniu w wyniku pożaru i w 1733 r. została odbudowana. w 1854 roku została konsekrowana i powiększona w 1914 roku. W 1930 roku kaplicę rozebrano, a w 1933 na jej miejscu wzniesiono kościół według projektu Jana Sas-Zubrzyckiego. W tym samym roku jego konsekracji dokonał biskup tarnowski Franciszek Lisowski[2].

Architektura[edytuj | edytuj kod]

Kościół w stylu neogotycki o bogatym detalu architektonicznym i eklektycznym. Murowany z cegły z użyciem kamienia, jednonawowy. Wnętrze nakryte stropem. Na zewnątrz kościół opięty jest przyporami i obwiedziony fryzem krenelażowym. Nad nawą i prezbiterium dachy dwuspadowe, przedzielone schodkowym szczytem. Nad nawą ostrosłupowa wieżyczka na sygnaturkę z latarnią. Polichromia figuralna malowana przez Waleriana Kasprzyka i Zbigniewa Wójcickiego w 1956 r. Wyposażenie wnętrza neogotyckie z czasu budowy kościoła. W ołtarzu głównym obraz św. Anny Samotrzeciej z XVII w., pochodzący z kaplicy św. Anny. Krucyfiks w tęczy barokowy z XVIII wieku. Witraże zostały wykonane w latach 1930-1933[3].


Przypisy[edytuj | edytuj kod]