Kościół św. Wawrzyńca w Przychowej
 590/L z dnia 14.04.1981 r.
| |||||||||
| kościół filialny | |||||||||
 Widok kościoła od północnego wschodu | |||||||||
| Państwo | |||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Województwo | |||||||||
| Miejscowość | |||||||||
| Wyznanie | |||||||||
| Kościół | |||||||||
| Parafia | |||||||||
| Wezwanie | |||||||||
| Wspomnienie liturgiczne | |||||||||
| |||||||||
| |||||||||
Położenie na mapie gminy Ścinawa  | |||||||||
Położenie na mapie Polski  | |||||||||
Położenie na mapie województwa dolnośląskiego  | |||||||||
Położenie na mapie powiatu lubińskiego  | |||||||||
 51°27′13,73″N 16°25′57,74″E/51,453814 16,432706
| |||||||||
Kościół pw. św. Wawrzyńca w Przychowej – filialny kościół rzymskokatolicki znajdujący się we wsi Przychowa w gminie Ścinawa w województwie dolnośląskim, należący do parafii św. Michała Archanioła w Olszanach.
Historia[edytuj | edytuj kod]
Pierwsza wzmianka o kościele w Przychowej pochodzi z roku 1210. Prawdopodobnie w czasie średniowiecza został rozbudowany. Dobudowano wtedy do niego też wieżę. Przebudowany w roku 1713 lub 1736 w stylu barokowym. Odrestaurowany w drugiej połowie XIX w. Remontowany w latach 1982–1987.
Architektura[edytuj | edytuj kod]
Kościół jest orientowaną pseudobazyliką wykonaną z cegły. Prezbiterium jest węższe od korpusu, posiada zamknięcie trójboczne. Od północy dostawiona jest zakrystia, od południa kruchta. Wieża na planie kwadratu jest w dolnej części oskarpowana, kryta ostrosłupowym hełmem. Nawę i prezbiterium przykrywa dwuspadowy ceramiczny dach. We wnętrzu sklepienie kolebkowe z lunetami.
Wyposażenie[edytuj | edytuj kod]
Wystrój w stylu rokokowym – ołtarz główny, ołtarze boczne, prospekt organowy i ambona z baldachimem, pochodzi z czasów XVIII-wiecznej przebudowy świątyni. Wśród barokowych obrazów znajdujących się wewnątrz cztery zostały wykonane pod koniec XVII w. w lubiąskim warsztacie Michaela Willmanna, z których co najmniej jeden jest dziełem samego mistrza. Przedstawiają one „Wniebowzięcie Najświętszej Maryi Panny”, „Koronowanie cierniem”, „Pokłon Trzech Króli” i „Św. Katarzynę”[1].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Andrzej Kozieł. Dzieła mistrza Willmanna w Przychowej. „Tygodnik Katolicki Niedziela”, 2013-04-23. [dostęp 2016-05-17].
Literatura[edytuj | edytuj kod]
- Józef Pilch: Leksykon zabytków architektury Dolnego Śląska. Warszawa: Arkady, 2005, s. 283.