Kościół Najświętszego Serca Pana Jezusa w Gliśnie
KOK-I-541/63 z dnia 30.05.1963 oraz 61 z 28.10.1976 | |||||||||||||
kościół filialny | |||||||||||||
Kościół Najświętszego Serca Pana Jezusa w Gliśnie | |||||||||||||
Państwo | |||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Województwo | |||||||||||||
Miejscowość | |||||||||||||
Wyznanie | |||||||||||||
Kościół | |||||||||||||
Wezwanie |
Najświętszego serca Pana Jezusa | ||||||||||||
| |||||||||||||
| |||||||||||||
Położenie na mapie gminy Lubniewice | |||||||||||||
Położenie na mapie Polski | |||||||||||||
Położenie na mapie województwa lubuskiego | |||||||||||||
Położenie na mapie powiatu sulęcińskiego | |||||||||||||
52°28′34,73″N 15°14′25,33″E/52,476314 15,240369 |
Kościół pw. Najświętszego Serca Pana Jezusa w Gliśnie – budowla klasycystyczna we wsi Glisno, w powiecie sulęcińskim, w województwie lubuskim, będąca kościołem filialnym parafii w Trzemiesznie Lubuskim.
Historia[edytuj | edytuj kod]
Został wzniesiony w 1837 jako kościół ewangelicki według projektu Karla Friedricha Schinkla (darczyńca Izrael Mojżesz Enoch)[1][2] na miejscu wcześniejszego kościoła szachulcowego z 1677[3]. Po II wojnie światowej został przejęty przez Kościół katolicki i 25 maja 1946 poświęcony na potrzeby jego kultu[4]. W 2001 odbył się remont dzwonnicy, a w latach 2006-2007 całego kościoła[4].
Architektura[edytuj | edytuj kod]
Klasycystyczna budowla murowana, wzniesiona na planie prostokąta, nakryta dwuspadowym dachem z przylegającą od zachodu wysoką czworobocznbą wieżą z zegarem, zwieńczoną niskim hełmem namiotowym. Wnętrze salowe z drewnianym stropem, okolone emporami bocznymi i emporą organową z prospektem organowym[3] Pierwotnie wyposażony był w ambonę ołtarzową[3].
Piśmiennictwo[edytuj | edytuj kod]
- Krzysztof Garbacz, Przewodnik po zabytkach województwa lubuskiego. Tom III Powiaty: gorzowski - słubicki - sulęciński - międzyrzecki - strzelecko-drezdenecki, Agencja Wydawnicza PDN, Zielona Góra 2013 ISBN 978-83-934885-7-5 s. 190.
- Bogdan Kucharski, Piotr Maluśkiewicz, Ziemia Lubuska. Przewodnik, Muza SA, Warszawa 1996 ISBN 83-70-79-591-9 s. 289.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Entdecken - Erforschen – Bewahren Beiträge zur Kunstgeschichte und Denkmalpflege: Festgabe für Sibylle Badstübner-Gröger zum 12. Oktober 2015 S. 181 (po niemiecku)
- ↑ Agnieszka Gontaszewska , W poszukiwaniu najstarszej kopalni węgla brunatnego na Ziemi Lubuskiej, „Przegląd Geologiczny”, 65, 2017, s. 551 .
- ↑ a b c Krzysztof Garbacz, Przewodnik po zabytkach województwa lubuskiego. Tom III Powiaty: gorzowski - słubicki - sulęciński - międzyrzecki - strzelecko-drezdenecki, Agencja Wydawnicza PDN, Zielona Góra 2013 ISBN 978-83-934885-7-5 s. 190.
- ↑ a b Informacja z witryny www.glisno.pl (dostęp: 30 sierpnia 2014).. [dostęp 2014-08-30]. [zarchiwizowane z tego adresu (11 sierpnia 2014)].
- Dawne kościoły protestanckie w województwie lubuskim
- Kościoły w dekanacie Sulęcin
- Zabytkowe kościoły w powiecie sulęcińskim
- Świątynie pod wezwaniem Najświętszego Serca Pana Jezusa
- Obiekty sakralne w gminie Lubniewice
- Glisno (gmina Lubniewice)
- Architektura klasycystyczna w województwie lubuskim
- Dzieła Karla Friedricha Schinkla
- Budynki w Polsce oddane do użytku w 1837