Kodeks purpurowy
Kodeks purpurowy – rękopis spisany na pergaminie nasączonym purpurą. Purpurę uzyskiwano z żyjących w Morzu Śródziemnym mięczaków z gatunków (łac.) Purpura haemastoma oraz Murex trunculus (szkarłatniki i rozkolce). Tekst pisany jest złotem lub srebrem. Kodeks purpurowy używany był w rzymskim i bizantyjskim imperium.
Lista rękopisów[edytuj | edytuj kod]
Do uncjalnych kodeksów purpurowych Nowego Testamentu należą (wszystkie z VI wieku):
Wszystkie zawierają jakiś element tekstu cezarejskiego[1]. Kodeks z Synopy i Kodeks z Rossano są najstarszymi ilustrowanymi rękopisami NT[2].
Dwa minuskułowe rękopisy Nowego Testamentu:
- Minuskuł 565 znany jako Empress Theodora's Codex
- Minuskuł 1143 znany jako Beratinus 2
Jeden lekcjonarz Nowego Testamentu:
- Codex Neapolitanus – 46 lekcjonarz na liście Gregory-Aland
Dwa rękopisy Septuaginty:
Sześć starołacińskich rękopisów Nowego Testamentu (a, b, e, f, j, i):
- Codex Vercellensis
- Codex Veronensis
- Codex Palatinus
- Codex Brixianus
- Codex Purpureus Sarzanensis
- Codex Vindobonensis Lat. 1235
Rękopisy Wulgaty:
Gocki rękopis Nowego Testamentu:
Anglo-saksoński rękopis Nowego Testamentu:
Rękopis Peszitty:
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ D. C. Parker: Codex Bezae: An Early Christian Manuscript and its Text. Cambridge: Cambridge University Press, 1992, s. 42. ISBN 0-521-40037-6.
- ↑ Bruce M. Metzger, Bart D. Ehrman: The Text of the New Testament: Its Transmission, Corruption, and Restoration. New York, Oxford: Oxford University Press, 2005, s. 44. ISBN 978-0-19-516122-9.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- John M. Burnam. The Early Gold and Silver Manuscripts. „Classical Philology”. Vol. 6, No. 2, s. 144-155, Apr., 1911.