Konwój 65-KS

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Konwój 65-KS
II wojna światowa, bitwa o Atlantyk
Ilustracja
„Bourrasque”
Czas

14–20 lutego 1940

Miejsce

Ocean Atlantycki

Przyczyna

dążenie do przerwania dostaw wojennych aliantów przez Niemców

Wynik

zwycięstwo Niemców

Strony konfliktu
 Francja  III Rzesza
Siły
24 statki,
6 okrętów eskorty
2 U-Booty
Straty
1 statek brak
brak współrzędnych

65-KSkonwój morski z okresu II wojny światowej transportujący alianckie zaopatrzenie wojenne z Casablanki do Brestu. Pomimo eskorty konwój stracił francuski statek handlowy P.L.M.15, który został storpedowany 18 lutego 1940 roku przez niemiecki okręt podwodny U-37.

Konwój i jego eskorta[edytuj | edytuj kod]

W skład konwoju 65-KS[a] wchodziło początkowo szesnaście statków handlowych, a po połączeniu z płynącym z Oranu konwojem 10-RS liczba transportowców wzrosła do 24[2]. Eskortę konwoju stanowiły początkowo dwa francuskie okręty: niszczycielBourrasque” i pomocniczy patrolowiec „Leoville”[2]. Od 17 lutego do eskorty konwoju dołączyły cztery następne francuskie jednostki, które do tej pory ochraniały konwój 10-RS: trałowiecChevreuil” oraz trzy uzbrojone trawlery – „L’Ajaccienne”, „La Setoise” i „La Toulonnaise”[2].

Przebieg operacji[edytuj | edytuj kod]

Konwój rozpoczął swój rejs we środę, 14 lutego 1940 roku, opuszczając Casablankę i kierując się w stronę Brestu[3]. 15 lutego nieopodal Przylądka Świętego Wincentego do konwoju zostało włączonych osiem statków płynących w eskorcie czterech okrętów w ramach konwoju 10-RS, które po opuszczeniu Oranu także zmierzały do Brestu[2]. Wypłynięcie tak dużego konwoju nie uszło uwadze niemieckiego wywiadu radiowego B-Dienst, który uzyskał informację, że w dniu 17 lutego jednostki konwoju będą znajdować się na wysokości Porto[2]. Korzystając z tej wiedzy dowództwo niemieckich okrętów podwodnych (BdU) wydało przebywającym w okolicy jednostkom (U-26, U-37 i U-53) rozkaz przechwycenia i zaatakowania konwoju[2]. Z wymienionych U-Bootów tylko dwa mogły podjąć poszukiwania, gdyż U-26 miał za mało paliwa i zmuszony był wracać do bazy[2]. 17 lutego o godzinie 20:51 U-53 zauważył jednostki pływające konwoju 65-KS i rozpoczął za nimi pościg[2]. 18 lutego okręt zatopił za pomocą torpedy samotny statek, który uznał za marudera z konwoju, a w rzeczywistości był nim neutralny hiszpański „Banderas”[2][4]. O godzinie 10:24 U-53 zaatakował konwój, wystrzeliwując swoją ostatnią torpedę w kierunku belgijskiego parowca „Garonne” (o pojemności 1234 BRT), jednak pocisk eksplodował za rufą jednostki, zaś eskortowce „La Setoise” i „La Toulonnaise” odpędziły U-Boota[2][4]. U-37 nie odnalazł konwoju, jednak udało mu się trafić na marudera, którym był zbudowany w 1921 roku francuski parowiec P.L.M.15 (3754 BRT)[2]. Trafiony torpedą o godzinie 8:23 statek zatonął wraz z całą załogą na pozycji 43°37′N 9°15′W/43,616667 -9,250000[4][5]. Po utracie P.L.M.15 konwój już bez przeszkód dotarł do Brestu, osiągając port przeznaczenia w dniu 20 lutego[3].

Podsumowanie[edytuj | edytuj kod]

Liczący początkowo 16, a później 24 statki handlowe i dwa (później sześć) okrętów eskorty konwój 65-KS utracił jedną jednostkę o pojemności 3754 BRT – P.L.M.15, który został zatopiony przez U-37. Zarówno U-53, jak i U-37 nie odniosły żadnych uszkodzeń podczas ataku na konwój[2][b].

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

Uwagi[edytuj | edytuj kod]

  1. Casablanca – Brest[1].
  2. Kindell 1940 ↓ twierdzi, że U-37 był po zatopieniu P.L.M.15 atakowany przez uzbrojone trawlery „La Setoise” i „La Toulonnaise”.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]