Kopacz (góra)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Masyw Kopacza
Ilustracja
Widok na masyw Kopacza od strony Sanoka, Wzgórze po lewej, bliżej to Horodyszcze, w środku, w tle najwyższa kulminacja
Państwo

 Polska

Położenie

Sanok

Pasmo

Pogórze Dynowskie, Karpaty

Wysokość

535 m n.p.m.

Wybitność

188 m

Położenie na mapie województwa podkarpackiego
Mapa konturowa województwa podkarpackiego, blisko centrum na dole znajduje się czarny trójkącik z opisem „Masyw Kopacza”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, na dole po prawej znajduje się czarny trójkącik z opisem „Masyw Kopacza”
Ziemia49°37′05″N 22°11′15″E/49,618056 22,187500

Kopacz (daw. Bana gura, 1877; Rudowa gura, 1787) – masyw górski na terenie Pogórza Dynowskiego na północ od Sanoka, będący przedłużeniem Pasma Olchowieckiego Gór Słonnych[1] na zachód od Doliny Sanu, który w tym miejscu tworzy Przełom Sanu w Trepczy, na zachód odgraniczony jest doliną Pijawki od masywu Wrocznia, na północ przez przełęcz nad Dębną łączy się z Pasmem Grabówki.

Występują tu pstre iły o zabarwieniu czerwonych[2] oraz niewielkie ilości rud manganu[3] Z lewej uchodzący do Sanu potok Dębny, biorący swój początek w masywie Kopacza i Głębokiej[4].

W masywie Kopacza, bezpośrednio nad doliną Sanu leżą grodziska Horodyszcze i Horodna[5]. Odnaleziono tu również ślady osadnictwa wczesnośredniowiecznego, osadnictwa z wczesnej epoki brązu i okresu lateńskiego, w tym najstarszą na ziemiach polskich złotą monetę celtycką oraz szklane bransolety. W masywie znajdują się również VIII — X wieczne cmentarzyska ciałopalne i kurhanowe, a na przeciwległej kulminacji cerkwisko po XII wiecznej cerkwi. U podnóża góry Kopacz biegnie historyczny szlak, którym transportowano sól tyrawską, a obecnie droga powiatowa z Sanoka do Mrzygłodu.

zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. "masyw góry Kopacz na lewym brzegu rzeki San, który nawiązuje do głównego pasma Gór Słonnych zarówno pod względem flory, jak i zbiorowisk leśnych. " [w:] Folia botanica. wyd. 9-12 1981
  2. Biutetyn, Instytut Geologiczny 1979
  3. Kwartalnik geologiczny. t. 22, 1978
  4. Folia botanica. wyd. 5-8 1977
  5. Światowit, t. 20-21 1949 s. 324