Koralówka zielonawa
| |
| Systematyka | |
| Domena | |
|---|---|
| Królestwo | |
| Typ | |
| Klasa | |
| Rząd | |
| Rodzina | |
| Rodzaj | |
| Gatunek |
koralówka zielonawa |
| Nazwa systematyczna | |
| Phaeoclavulina abietina (Pers.) Giachini Mycotaxon 115: 189 (2011) | |
Koralówka zielonawa (Phaeoclavulina abietina (Pers.) Giachini) – gatunek grzybów z rodziny siatkoblaszkowatych (Gomphaceae)[1]. Jego charakterystyczną cechą jest zielone zabarwienie, która rozwija się w odpowiedzi na uraz owocnika.
Taksonomia[edytuj | edytuj kod]
Pozycja w klasyfikacji: Phaeoclavulina, Gomphaceae, Gomphales, Phallomycetidae, Agaricomycetes, Agaricomycotina, Basidiomycota, Fungi (według Index Fungorum)[1].
Gatunek pierwotnie opisany został jako Clavaria abietina przez Christiana Hendrika Persoona w 1794 roku. Do rodzaju Ramaria (w podrodzaju Echinoramaria) przeniesiony został przez Luciena Quéleta w 1888 r.[2] W nowszej rewizji systematycznej tego rodzaju proponowany jest do przeniesienia pod nazwę Phaeoclavulina abietina (Pers.) Giachini (2011)[3]. Ma 12 synonimów. Niektóre z nich:
- Clavaria virescens Gramberg 1921
- Ramaria ochraceovirens (Jungh.) Donk 1933
- Ramaria virescens (Gramberg) Henning 1927[4].
Stanisław Chełchowski w 1898 r. nadał mu polską nazwę goździeniec jodłowy, Franciszek Błoński w 1890 r. goździeńczyk sosnowy, a Władysław Wojewoda w 1999 r. zarekomendował nazwę koralówka zielonawa[5]. Wszystkie polskie nazwy są niespójne z aktualną nazwą naukową[1].
Morfologia[edytuj | edytuj kod]
Grzyb klawarioidalny. Owocniki skórzaste i kruche po wyschnięciu. Są małe, mierzą 2–5 cm wysokości i 1–3 cm szerokości i rozgałęziają się od centralnego trzonu do pięciu razy. Smukłe gałęzie są lekko spłaszczone lub rozłożyste, a u góry rozwidlone lub czubate. Trzon grzyba jest krótki i ma u podstawy strzępki grzybni, przyczepione do ryzomorfów rozgałęziających się w podłożu[6].
Kolor miąższu owocnika jest od średniożółtozielonego do jasnooliwkowego, ale ciemnieje od oliwkowozielonego do ciemnooliwkowego. Zapach tkanki grzyba waha się od niewyraźnego do ziemistego i smakuje początkowo słodko, potem nieco gorzko[6]. Grzyb niejadalny[7].
Wysyp zarodników jest ciemnopomarańczowo-żółty. Zarodniki mają kształt czubaty do szeroko eliptycznego, z jednym skośnym końcem; ich wymiary to 6–9 na 3,5–4,5 μm[8]. Podstawki grzyba (komórki zawierające zarodniki) są zwykle czterozarodnikowe, z zarodnikami przyczepionymi przez sterygmaty do 7 μm długości[6].
Występowanie i siedlisko[edytuj | edytuj kod]
W Ameryce Północnej występuje na Wybrzeżu Północno-Zachodnim USA[6] i w Meksyku[9]. Występuje również w Europie[10], w tym w Polsce. W. Wojewoda w 2003 r. przytoczył liczne stanowiska[5], w późniejszych latach podano następne[11], a najbardziej aktualne podaje internetowy atlas grzybów. Znajduje się w nim na liście gatunków zagrożonych, wartych objęcia ochroną[12].
Grzyb naziemny, mykoryzowy[5]. Owocniki rosną porozrzucane lub w grupach (czasem w rzędach)[8] na ziemi w ściółce borów iglastych.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c Index Fungorum [online] [dostęp 2023-07-01] (ang.).
- ↑ L. Quélet, Flore mycologique de la France et des pays limitrophes, Paris, France: Octave Doin, 1888, s. 467 (fr.).
- ↑ A.J. Giachini, M.A. Castellano, A new taxonomic classification for species in ''Gomphus'' sensu lato, „Mycotaxon”, 115, 2011, s. 183–201, DOI: 10.5248/115.183.
- ↑ Species Fungorum [online] [dostęp 2023-07-01] (ang.).
- ↑ a b c Władysław Wojewoda, Checklist of Polish Larger Basidiomycetes. Krytyczna lista wielkoowocnikowych grzybów podstawkowych Polski, Kraków: W. Szafer Institute of Botany, Polish Academy of Sciences, 2003, ISBN 83-89648-09-1.
- ↑ a b c d Edmund E. Tylutki, Mushrooms of Idaho and the Pacific Northwest: Vol. 2 Non-Gilled Hymenomycetes, Caxton Press, s. 93–94, ISBN 978-0-89301-097-3 [dostęp 2023-06-30] (ang.).
- ↑ Orson Knapp Miller, North American Mushrooms: A Field Guide to Edible and Inedible Fungi, Guilford, CN: FalconGuide, 2006, s. 348, ISBN 978-0-7627-3109-1.
- ↑ a b Steve Trudell, Mushrooms of the Pacific Northwest, Portland, OR: Timber Press, 2009, s. 245, ISBN 978-0-88192-935-5 (ang.).
- ↑ A. Montoya i inni, Traditional Knowledge about Mushrooms in a Nahua Community in the State of Tlaxcala, Mexico, „Mycologia”, 95 (5), 2003, s. 793, DOI: 10.2307/3762007, JSTOR: 3762007 [dostęp 2023-06-30].
- ↑ Michael Jordan, The encyclopedia of fungi of Britain and Europe, wyd. Rev. Frances Lincoln ed, London: Lincoln, 2004, s. 89, ISBN 978-0-7112-2378-3 [dostęp 2023-06-30].
- ↑ Grzyby makroskopijne Polski w literaturze mikologicznej [online], grzyby.pl [dostęp 2023-07-01].
- ↑ Aktualne stanowiska koralówki zielonawej w Polsce [online] [dostęp 2023-07-01] (ang.).