Korzenianka rzodkiewkowata
| |
| Systematyka | |
| Domena | |
|---|---|
| Królestwo | |
| Typ | |
| Klasa | |
| Rząd | |
| Rodzina | |
| Rodzaj | |
| Gatunek |
korzenianka rzodkiewkowata |
| Nazwa systematyczna | |
| Phaeocollybia festiva (Fr.) R. Heim Bull. trimest. Soc. mycol. Fr. 58: 127 (1944) [1942] | |
Korzenianka rzodkiewkowata (Phaeocollybia festiva (Fr.) R. Heim) – gatunek grzybów należący do rodziny Hymenogastraceae[1].
Systematyka i nazewnictwo[edytuj | edytuj kod]
Pozycja w klasyfikacji według Index Fungorum: Phaeocollybia, Hymenogastraceae, Agaricales, Agaricomycetidae, Agaricomycetes, Agaricomycotina, Basidiomycota, Fungi[1].
Po raz pierwszy gatunek ten zdiagnozował w 1838 r. Elias Magnus Fries, nadając mu nazwę Agaricus faestivus. Do rodzaju Phaeocollybia (korzenianka) przeniósł go w 1942 r. Roger Heim[1].
- Agaricus festivus Fr. 1838
- Hylophila festiva (Fr.) Quél. 1886
- Naucoria festiva (Fr.) Bres. 1882
Nazwę polską zaproponował Władysław Wojewoda w 2003 r.[3]
Morfologia[edytuj | edytuj kod]
Średnica 2-5,5 cm, za młodu stożkowaty, z czasem staje się szeroko rozpostarty z wysokim garbem. Brzeg ostry i długo podwinięty. Powierzchnia higrofaniczna; podczas wilgotnej pogody śliska, o barwie od jasno- do ciemnooliwkowej, podczas suchej jedwabiście błyszcząca[4].
Szerokie i wąsko przyrośnięte. U młodych owocników są jasnoróżowobrązowe, u starszych czerwonobrązowe. Na ostrzach białe kosmki[4].
Wysokość 4–12 cm, z czego część zagłębiona w ziemi ma długość 3-8 cm, grubość 3–7 mm. Jest walcowaty, giętki, gładki i śliski. w dolnej części cieńszy, a nawet zaostrzony, Powierzchnia w górnej części jasnobrązowooliwkowa, w dolnych 2/3 długości czerwonobrązowa[4].
Cienki, biały, sprężysty. Smak słaby, niewyraźny, nieco ściągający, zapach podobny do rzodkwi[4].
Migdałkowate, o wymiarach 7-8 × 4,5-5 μm, szorstkie. Wysyp zarodników brązowy[5].
Występowanie i siedlisko[edytuj | edytuj kod]
Gatunek rzadki, znany w niektórych tylko krajach Europy[6]. W Polsce do 2018 r. podano tylko dwa stanowiska w Białowieskim Parku Narodowym (1997[3] i 2009[7]).
Saprotrof. Rośnie na ziemi w lasach iglastych i mieszanych, na kwaśnej glebie pod sosnami i świerkami[4].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c Index Fungorum. [dostęp 2018-02-28]. (ang.).
- ↑ Species Fungorum. [dostęp 2018-02-28]. (ang.).
- ↑ a b Władysław Wojewoda: Checklist of Polish Larger Basidiomycetes. Krytyczna lista wielkoowocnikowych grzybów podstawkowych Polski. Kraków: W. Szafer Institute of Botany, Polish Academy of Sciences, 2003. ISBN 83-89648-09-1.
- ↑ a b c d e Pavol Škubla: Wielki atlas grzybów. Poznań: Elipsa, 2007. ISBN 978-83-245-9550-1.
- ↑ H. Knudsen, J. Vesterholt, Funga Nordica Nordsvamp. Copenhagen 2008
- ↑ Discover Life Maps. [dostęp 2018-01-18].
- ↑ Kujawa A. Grzyby wielkoowocnikowe. W: Okołów C., Karaś M., Bołbot A. Białowieski Park Narodowy. Poznać – Zrozumieć – Zachować. Białowieski Park Narodowy, Białowieża, 2009, s. 87-110