Kowaliki (Białoruś)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Kowaliki
Кавалікі
Ковалики
Ilustracja
Państwo

 Białoruś

Obwód

 brzeski

Rejon

kamieniecki

Sielsowiet

Ogrodniki

Populacja
• liczba ludności


140
(2019)

Kod pocztowy

225080

Położenie na mapie rejonu kamienieckiego
Mapa konturowa rejonu kamienieckiego, po lewej znajduje się punkt z opisem „Kowaliki”
Położenie na mapie obwodu brzeskiego
Mapa konturowa obwodu brzeskiego, blisko lewej krawiędzi znajduje się punkt z opisem „Kowaliki”
Położenie na mapie Białorusi
Mapa konturowa Białorusi, blisko lewej krawiędzi na dole znajduje się punkt z opisem „Kowaliki”
Położenie na mapie Polski w 1939
Mapa konturowa Polski w 1939, w centrum znajduje się punkt z opisem „Kowaliki”
Ziemia52°22′02″N 23°20′55″E/52,367222 23,348611

Kowaliki (biał. Кавалікі, Kawaliki; ros. Ковалики, Kowaliki) – wieś na Białorusi, w obwodzie brzeskim, w rejonie kamienieckim, w sielsowiecie Ogrodniki, w pobliżu granicy z Polską. Od północy graniczy z Wysokim.

Historia[edytuj | edytuj kod]

W XIX i w początkach XX w. położone były w Rosji, w guberni grodzieńskiej, w powiecie brzeskim, w gminie Wysokie Litewskie.

W dwudziestoleciu międzywojennym leżały w Polsce, w województwie poleskim, w powiecie brzeskim, w gminie Wysokie Litewskie[1]. W 1921 miejscowość liczyła 268 mieszkańców, zamieszkałych w 59 budynkach, w tym 193 Białorusinów, 74 Polaków i 1 osobę innej narodowości[a]. 192 mieszkańców było wyznania prawosławnego, 71 rzymskokatolickiego i 5 mojżeszowego[1].

Po II wojnie światowej w granicach Związku Sowieckiego. Od 1991 w niepodległej Białorusi.

Uwagi[edytuj | edytuj kod]

  1. Innej niż polska, białoruska, rusińska, tutejsza (poleska), niemiecka i żydowska. Wśród osób innych narodowości zamieszkujących gminę Wysokie Litewskie było 61 Rosjan, 1 Litwin i 1 Łotysz. Skorowidz nie wyszczególnia narodowości osób z grupy inne z podziałem na miejscowości

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b Skorowidz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej – Tom VIII – Województwo Poleskie. Warszawa: Główny Urząd Statystyczny Rzeczypospolitej Polskiej, 1924. ISBN 978-83-254-2578-4.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]