Kristina Orbakaitė
 Kristina Orbakaitė w 2017 roku | |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Zawód | |
| Lata aktywności |
od 1983 |
| Strona internetowa | |
Kristina Edmundowna Orbakaitė (ros. Кристина Эдмундовна Орбакайте[1]; ur. 25 maja 1971 w Moskwie) – rosyjska piosenkarka[1][2][3][4] i aktorka[1][2]. Córka litewskiego artysty cyrkowego Mykolasa Orbakasa oraz rosyjskiej piosenkarki Ałły Pugaczowej[5].
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Kristina Orbakaitė urodziła się 25 maja 1971 roku w Moskwie[1][2]. Dzieciństwo spędziła w litewskiej wiosce Święta na wybrzeżu Morza Bałtyckiego, od 1973 roku będącej dzielnicą Połągi[2][4]. Gdy miała cztery lata jej rodzice rozwiedli się[2][4]. Pozostała wtedy pod opieką matki, jednak jej ojciec nadal brał czynny udział w życiu córki[2][4]. Ze względu na częste trasy koncertowe obojga rodziców Kristina rzadko ich widywała i mieszkała u babć – albo w Moskwie, albo w pobliżu Połągi[1].
W wieku 7 lat Orbakaitė zadebiutowała jako artystka występem w sowieckim telewizyjnym programie dla dzieci Wiesiełyje Notki (Wesołe nutki), gdzie wykonała piosenkę Sołnyszko smiejotsia (Słonko się śmieje)[6]. Jako nastolatka żyła w Moskwie, gdzie podjęła naukę w liceum specjalizującym się w nauczaniu języka angielskiego[4][2]. Po ukończeniu tej szkoły uczyła się śpiewu i gry na fortepianie, zaś po zetknięciu się ze spektaklami w Teatrze Bolszoj namówiła matkę, aby wysłała ją do szkoły baletowej, którą jednak po roku opuściła[2][4].
W 1983 roku zagrała rolę Leny Biessołcewej w filmie Straszydło[7].
Jako młoda kobieta pojawiła w filmach Wiwat, Gardemariny!, Gardemariny 3, Błagotworitelnyj bał oraz Granice. W 1992 roku wystąpiła w wakacyjnym programie z utworem Pogoworim. Piosenka stała się hitem i rozpoczęła swoją karierę muzyczną jako piosenkarka popowa. W 1994 roku wydała swój pierwszy debiutancki album „Wiernost”.
Po sukcesie w filmach oraz w muzyce, postanowiła spróbować swoich sił w teatrze. W 1995 roku zagrała rolę Helen Keller w adaptacji Williama Gibsona Cudotwórczyni na scenie Moskiewskiego Teatru Artystycznego. Za tę rolę otrzymała nagrodę od rosyjskiego ministerstwa kultury jako najlepsza aktorka teatralna. W tym samym roku Orbakaitė rozpoczęła także studia na wydziale aktorskim Rosyjskiego Uniwersytetu Sztuki Teatralnej w Moskwie, które ukończyła w 1998 roku[8][1].
W 1996 roku wydała swój drugi album „Zero godzin, zero minut”, a dwa lata później trzeci solowy album „Ty”. Pojawiła się także w filmach Doroga, dorogoj, dorogaja oraz Fara.
W 2000 roku została zwyciężczynią podczas gali World Music Awards w Monte Carlo w Monako na najlepszą rosyjską piosenkarkę[9]. W tym samym roku ukazał się jej czwarty album „Maj”, a rok później zagrała w filmie Żenskoje sczastje (Szczęście kobiece).
W 2002 roku wydała swój piąty album „Wierz w cuda”, a także pojawiła się w serialu telewizyjnym Moskiewska Saga w roli Wiery. W tym samym roku podczas gali World Music Awards w Monte Carlo po raz kolejny została najlepszą rosyjską piosenkarką i tym samym zapewniła sobie drugie zwycięstwo.
W 2003 roku wydała swój szósty album „Przelotny ptak”, a dwa lata później ósmy album „My Life”. W tym samym roku została zwyciężczynią nagrody muzycznej MuzTV Music Award w kategorii na najlepszą piosenkarkę.
W latach 2007-2011 zagrała rolę Mariny Gołubiowej w trylogii filmów Miłość – zawiłość u boku Goszy Kucenko. W 2008 roku wydała kolejny ósmy album „Słyszysz, to ja”.
W kwietniu 2013 roku wydała dziewiąty album „Maski”, a także rozpoczęła trasę koncertową po krajach bałtyckich. W tym samym roku została odznaczona tytułem Honorowej Artystki Federacji Rosyjskiej przez prezydenta Rosji Władimira Putina.
15 kwietnia 2023 roku, w urodziny Ałły Pugaczowej, wydała piosenkę „Ałła budiet piet” (ros. «Алла будет петь», tłum. „Ałła będzie śpiewać”), która została odebrana jako symbol wsparcia dla swojej matki, szeroko krytykowanej za postawę antywojenną i ucieczkę z Rosji[10].
Kariera[edytuj | edytuj kod]
Debiut piosenkarki nastąpił w 1992, kiedy zaśpiewała piosenkę Pogoworim (Pogadajmy)[6]. Dwa lata później wydała pierwszy album „Wiernost'”. W 2002 dostała nagrodę w World Music Awards jako najlepsza rosyjska artystka[6] oraz MuzTV Music Award w latach 2005–2006 jako najlepsza piosenkarka w Rosji.
Kristina Orbakaitė jest żoną rosyjskiego biznesmena Michaiła Ziemcowa, z poprzednich związków ma dwóch synów: Nikitę i Deniego. 30 marca 2012 roku urodziła córkę Klaudię[6].
Dyskografia[edytuj | edytuj kod]
- 1994 – Wierność (Верность)
- 1996 – Zero godzin, zero minut (Ноль Часов, Ноль Минут)
- 1998 – Ty (Ты)
- 1999 – Tej kobiecie, która... (Той Женщине, Которая...)
- 2000 – Maj (Май)
- 2001 – The Best
- 2001 – Remixes
- 2002 – Wierz w cuda (Верь В Чудеса)
- 2002 – Ocean miłości (Океан Любви)
- 2003 – Przelotny ptak (Перелётная птица)
- 2005 – My Life
- 2008 – Słyszysz, to ja... (Слышишь.. это я)
- 2011 – Encore Kiss (Поцелуй на бис)
- 2013 – Maski (Маски)
Filmografia[edytuj | edytuj kod]
- 1983: Straszydło, jako Lena
- 1993: Błagotworitelnyj bał, jako Szirli
- 1994: Granice, jako Katja
- 1997: Staryje piesni o gławnom 2, jako piosenkarka
- 1999: Fara, jako nieznajoma
- 2000: Istinnyje proiszestwija, jako dziewczyna
- 2004: Moskiewska Saga, jako Wiera Gordaja
- 2007: Zagowor, jako caryca
- 2007: Miłość – zawiłość, jako Marina Gołubiowa
- 2008: Miłość – zawiłość 2, jako Marina Gołubiowa
- 2011: Miłość – zawiłość 3, jako Marina Gołubiowa
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d e f Орбакайте Кристина Эдмундовна. [w:] Биографии [on-line]. rbc.ru. [dostęp 2024-04-02]. (ros.).
- ↑ a b c d e f g h Кристина Орбакайте. uznayvse.ru. [dostęp 2024-04-02]. (ros.).
- ↑ Erkin Touzmohamed. Music Publishing Sector Slowly Emerging in Russia. „Billboard”. 108 (46), s. 58, 16 listopada 1996. Nielsen Business Media. ISSN 0006-2510. [dostęp 2010-09-23].
- ↑ a b c d e f Кристина Орбакайте. [w:] Музыканты, певцы и музыкальные группы [on-line]. 24smi.org. [dostęp 2024-04-02]. (ros.).
- ↑ Andrew Horton, Michael Brashinsky: The zero hour: glasnost and Soviet cinema in transition. Princeton University Press, 1992, s. 71. ISBN 978-0-691-01920-8. [dostęp 2010-09-23].
- ↑ a b c d Кристина Эдмундовна Орбакайте. anektodar.ru. [dostęp 2014-02-15]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-02-22)]. (ros.).
- ↑ Anna M. Lawton: The Red screen: politics, society, art in Soviet cinema. Psychology Press, 1992, s. 287–288. ISBN 978-0-415-07819-1. [dostęp 2014-02-15].
- ↑ Орбакайте Кристина Эдмундовна. rus.team. [dostęp 2024-04-02]. (ros.).
- ↑ The World Music Awards. web.archive.org. [dostęp 2014-02-15].
- ↑ «Камни будут с неба лететь — Алла будет петь». Кристина Орбакайте выпустила песню в поддержку Аллы Пугачевой [online], msk1.ru - новости Москвы, 14 kwietnia 2023 [dostęp 2023-04-25] (ros.).
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Kristina Orbakaitė w bazie IMDb (ang.)
- Kristina Orbakaitė w bazie Filmweb
- Орбакайте Кристина. rusradio.ru. [dostęp 2012-06-27]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-05-11)]. (ros.).