Krystyna Ejsmont

Dodaj linki
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Krystyna Ejsmont
Data i miejsce urodzenia

15 lutego 1934
Grodno

Posłanka na Sejm kontraktowy
Okres

od 18 czerwca 1989
do 25 listopada 1991

Przynależność polityczna

Polska Unia Socjaldemokratyczna

Odznaczenia
Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Złoty Krzyż Zasługi Srebrny Krzyż Zasługi Medal 40-lecia Polski Ludowej

Krystyna Stefania Ejsmont z domu Jurowska (ur. 15 lutego 1934 w Grodnie) – polska polityk, pielęgniarka, posłanka na Sejm X kadencji.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Po II wojnie światowej jej rodzina osiedliła się w Łodzi. Ukończyła tam gimnazjum i następnie w 1952 Szkołę Pielęgniarską. Pracowała w przychodni przy Zakładach Włókien Sztucznych Anilana, w 1953 wyjechała do Giżycka, gdzie była zatrudniona w szpitalu powiatowym. W 1960 ponownie zamieszkała w Łodzi, była pielęgniarką środowiskową, pracowała także jako nauczycielka w Zasadniczej Szkole Medycznej Asystentek i wychowawczyni internatu w Liceum Medycznym Pielęgniarstwa nr 1. W 1971 objęła stanowisko przełożonej pielęgniarek w szpitalu miejskim im. Karola Jonschera w Łodzi, w 1972 została naczelną pielęgniarką w dzielnicy Górna. W 1982 przeszła na rentę i następnie na emeryturę. Do aktywności zawodowej powróciła w 1987, została zastępczynią naczelnej pielęgniarki w Szpitalu Centrum Zdrowia Matki Polki w Łodzi, funkcję tę pełniła do 1990[1].

W latach 1989–1991 sprawowała mandat posłanki na Sejm kontraktowy z puli Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej z okręgu Łódź-Górna. Do partii należała od 1976 do rozwiązania, w trakcie kadencji przeszła do związanego z Poselskiego Klubu Pracy[2]. Już po wyborach do Sejmu kontraktowego współtworzyła Ogólnopolski Komitet Organizacyjny Samorządu Pielęgniarek i Położnych. Współtworzyła (m.in. jako sprawozdawca parlamentarny) ustawę o samorządzie zawodowym pielęgniarek i położnych[3].

W pierwszej połowie lat 90. zasiadała w Naczelnej Radzie Pielęgniarek i Położnych, pełniąc funkcję skarbnika. Została członkinią Polskiego Towarzystwa Pielęgniarskiego, przez dwie kadencje przewodniczyła łódzkiemu oddziałowi tej organizacji[1]. W 2006 bez powodzenia kandydowała do łódzkiej rady miasta z ramienia Lewicy i Demokratów (z rekomendacji Unii Pracy)[4].

Odznaczona m.in. Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (1989)[1], Złotym (1980) i Srebrnym (1973) Krzyżem Zasługi, Medalem 40-lecia Polski Ludowej (1984) oraz Honorową Odznaką Miasta Łodzi[5].

Życie prywatne[edytuj | edytuj kod]

Jest córką Stefana Jurowskiego i Leokadii z Łozowskich. Jej mężem był Czesław Ejsmont (1925–1999)[6], żołnierz AK (pseud. Cygan), brat Stefana Ejsmonta. Krystyna Ejsmont ma dwoje dzieci: Janinę i syna Leszka.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ a b c Kącik społeczników: Krystyna Ejsmont (z domu Jurkowska). oipp.lodz.pl. [dostęp 2012-10-15].
  2. ↑ Strona sejmowa posła X kadencji. [dostęp 2012-10-15].
  3. ↑ Idea samorządności zawodowej pielęgniarek i położnych. Dwadzieścia lat, a nawet więcej. nursing.com.pl. [dostęp 2012-10-15].
  4. ↑ Serwis PKW – Wybory 2006. [dostęp 2012-10-15].
  5. ↑ Profil na stronie Biblioteki Sejmowej. [dostęp 2013-10-12].
  6. ↑ Stefan Ejsmont, Nasze korzenie. Stefana Ejsmonta – zachowana pamięć historii (oprac. Józef Rudzki), [w:] Tadeusz Ejsmont, Ejsmontowie herbu Korab, Modlica 2010, ISBN 83-922036-2-3, s. 147–163
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Krystyna_Ejsmont&oldid=68299689”