Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Kwas melilotowy
|
|
| Nazewnictwo
|
|
|
| Nomenklatura systematyczna (IUPAC)
|
kwas 3-(2-hydroksyfenylo)propanowy
|
| Inne nazwy i oznaczenia
|
| kwas o-hydroksyfenylopropionowy
|
|
| Ogólne informacje
|
| Wzór sumaryczny
|
C9H10O3
|
| Masa molowa
|
166,17 g/mol
|
| Wygląd
|
białawy proszek[1]
|
| Identyfikacja
|
| Numer CAS
|
495-78-3
|
| PubChem
|
873
|
| SMILES
|
C1=CC=C(C(=C1)CCC(=O)O)O
|
|
| InChI
|
InChI=1S/C9H10O3/c10-8-4-2-1-3-7(8)5-6-9(11)12/h1-4,10H,5-6H2,(H,11,12)
|
| InChIKey
|
CJBDUOMQLFKVQC-UHFFFAOYSA-N
|
|
|
|
|
|
Jeżeli nie podano inaczej, dane dotyczą
stanu standardowego (25 °C, 1000 hPa)
|
Kwas melilotowy – organiczny związek chemiczny z grupy kwasów fenolowych. Jest substancją antyodżywczą[3]. Występuje m.in. w Melilotus officinalis[4], Dipteryx odorata[5], Polygonum bistorta[6], Gliricidia sepium[3], Erythrina variegata, Moringa oleifera i Tribulus terrestris[7].
- ↑ a b c 3-(2-Hydroxyphenyl)propionic acid (nr 393533) – karta charakterystyki produktu Sigma-Aldrich (Merck) na obszar Polski. [dostęp 2018-08-01]. (przeczytaj, jeśli nie wyświetla się prawidłowa wersja karty charakterystyki)
- ↑ Kwas melilotowy (nr 393533) (ang.) – karta charakterystyki produktu Sigma-Aldrich (Merck) na obszar Stanów Zjednoczonych. [dostęp 2018-08-01]. (przeczytaj, jeśli nie wyświetla się prawidłowa wersja karty charakterystyki)
- ↑ a b Stephen G.S.G. Reynolds Stephen G.S.G., JohnJ. Frame JohnJ., Grasslands: Developments, Opportunities, Perspectives, Organizacja Narodów Zjednoczonych do spraw Wyżywienia iO.N.Z.W. Rolnictwa, Science Publishers, 2005, s. 93, ISBN 978-1-57808-359-6 (ang.).
- ↑ DebraD. Rayburn DebraD., Let’s Get Natural with Herbs, Ozark Mountain Publishing, 2007, s. 295, ISBN 978-1-886940-95-6 (ang.).
- ↑ Natural sources of flavouring. Report No. 2, Belgia: Council of Europe Publishing, 2007, s. 81, ISBN 978-92-871-6156-7 (ang.).
- ↑ Chung KiCh.K. Sung Chung KiCh.K. i inni, International Collation of Traditional and Folk Medicine. Northeast Asia, t. 3, cz. 3, World Scientific, 1998, s. 26, ISBN 978-981-02-3639-7 (ang.).
- ↑ M.M. Daniel M.M., Medicinal Plants. Chemistry and Properties, Science Publishers, 2006, s. 23, 89, 127, ISBN 978-1-57808-395-4 (ang.).
