Lamar (herb szlachecki)

Lamar w opracowaniu Tadeusza Gajla

Lamar herb według Juliusza Ostrowskiego

Lamar (Lamara, Lamare, Lamarie) − polski herb szlachecki, herb własny z indygenatu, herb pochodzenia neapolitańskiego.

Opis herbu

Opis herbu z wykorzystaniem klasycznych zasad blazonowania:

Na tarczy dzielonej w pas, w polu górnym, czerwonym, orzeł srebrny w koronie trzymający berło i miecz; w polu dolnym, błękitnym, krzyż jerozolimski.

Klejnot – nieznany.

Labry z prawej czerwone, podbite srebrem, z lewej błękitne, podbite srebrem.

Wzmianki heraldyczne

W 1578 król Stefan Batory potwierdził szlachectwo Franciszka Dellamare, szlachcica neapolitańskiego.

Do swojego dawnego herbu miał dodanego Orła Białego, na czerwonym polu.

W 1726 potwierdzenie szlachectwa uzyskał uzyskał generał-adiutant Piotr de Lamar (de Lamar).

Herbowni

Jedna rodzina herbownych (herb własny):

Lamar (Lamara, Lamarie, Delamare, de Lamare).

Bibliografia

• Adam Boniecki, Herbarz polski, Tom IV i XIII, Warszawa 1902
• Tadeusz Gajl: Herbarz polski od średniowiecza do XX wieku : ponad 4500 herbów szlacheckich 37 tysięcy nazwisk 55 tysięcy rodów. L&L, 2007, s. 383. ISBN 978-83-60597-10-1.

Linki zewnętrzne

• Herb Lamar z listą nazwisk w elektronicznej wersji Herbarza polskiego Tadeusza Gajla