Lekkoatletyka na Letnich Igrzyskach Olimpijskich 1964 – sztafeta 4 × 100 m kobiet

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
 Osobny artykuł: Lekkoatletyka na Letnich Igrzyskach Olimpijskich 1964.
Letnie Igrzyska Olimpijskie 1964
Lekkoatletyka
Sztafeta 4 × 100 m kobiet
Ilustracja
Ostatnnia zmiana w biegu finałowym. Od lewej: Daphne Arden, Dorothy Hyman, Marilyn White, Edith McGuire, Halina Górecka i Ewa Kłobukowska.
Złoty medal Złoty medal

 Polska

Srebrny medal Srebrny medal

 Stany Zjednoczone

Brązowy medal Brązowy medal

 Wielka Brytania

Sztafetę 4 × 100 metrów kobiet podczas XVIII Letnich Igrzysk Olimpijskich w Tokio rozegrano 20 (eliminacje) i 21 października 1964 (finał) na Stadionie Olimpijskim w Tokio. Zwycięzcą została sztafeta Polski, która biegła w składzie: Teresa Ciepły, Irena Kirszenstein, Halina Górecka i Ewa Kłobukowska. Ustanowiła ona w finale rekord świata wynikiem 43,6 s. Jednak później, gdy Ewa Kłobukowska została pozbawiona prawa startu w konkurencjach kobiecych wskutek nietypowej konfiguracji chromosomów (zarzut niesłuszny z punktu widzenia współczesnej medycyny i test nie stosowany od wczesnych lat 1990.), IAAF usunęła rekord polskiej sztafety i uznała za rekordzistki świata srebrne medalistki – sztafetę Stanów Zjednoczonych, która uzyskała wynik 43,9 s[1].

Rekordy[edytuj | edytuj kod]

reprezentacja zawodniczki czas data miejsce
Rekord świata  Polska Maria Piątkowska, Irena Kirszenstein, Halina Górecka, Ewa Kłobukowska 44,2 1964-09-13 13 września 1964(dts) Łódź[a]
 Stany Zjednoczone Willye White, Ernestine Pollards, Vivian Brown, Wilma Rudolph 44,3 1961-07-15 15 lipca 1961(dts) Moskwa[1]
Rekord olimpijski  Stany Zjednoczone Martha Hudson, Lucinda Williams, Barbara Jones, Wilma Rudolph 44,3 1960-09-07 7 września 1960(dts) Rzym[1]

Wyniki[edytuj | edytuj kod]

Poz. - pozycja
WR – rekord świata | NR – rekord krajowy | PB – rekord życiowy | =PB – wyrównany rekord życiowy |
SB – najlepszy wynik w sezonie | =SB – wyrównany najlepszy wynik w sezonie | OR – rekord olimpijski
Fn – falstart | DNF – nie ukończyła | DNS – nie wystartowała | DSQ – zdyskwalifikowana

Eliminacje[edytuj | edytuj kod]

15 sztafet przystąpiło do biegów eliminacyjnych. Rozegrano dwa biegi. Do półfinałów awansowały po cztery najlepsze sztafety w każdym biegu.

Bieg 1[edytuj | edytuj kod]

Poz. Państwo Zawodniczki Rezultat Uwagi
1  Polska Teresa Ciepły, Irena Kirszenstein, Halina Górecka, Ewa Kłobukowska 44,6 Q
2  Wielka Brytania Janet Simpson, Mary Rand, Daphne Arden, Dorothy Hyman 44,9 Q
3  ZSRR Galina Gajda, Renāte Lāce, Ludmiła Samotiosowa, Galina Popowa 44,9 Q
4  Australia Dianne Bowering, Marilyn Black, Margaret Burvill, Joyce Bennett 45,2 Q
5  Jamajka Adlin Mair-Clarke, Una Morris, Vilma Charlton, Carmen Smith 46,0 NR[2]
6  Panama Delceita Oakley, Lorraine Dunn, Jean Mitchell, Marcela Daniel 47,6
7  Korea Południowa Park Hui-suk, Han Myeong-hui, Lee Hak-ja, Song Yang-Ja 50,1

Bieg 2[edytuj | edytuj kod]

Poz. Państwo Zawodniczki Rezultat Uwagi
1  Stany Zjednoczone Willye White, Wyomia Tyus, Marilyn White, Edith McGuire 44,8 Q
2  Niemcy Karin Frisch, Erika Pollmann, Martha Pensberger, Jutta Heine 45,0 Q
3  Węgry Erzsébet Bartos, Margit Nemesházi, Antónia Munkácsi, Ida Such 45,9 Q
4  Francja Marlène Canguio, Danielle Guéneau, Michèle Lurot, Denise Guénard 46,0 Q
5  Argentyna Margarita Formeiro, Susana Ritchie, Evelia Farina, Alicia Kaufmanas 46,7
6  Japonia Reiko Ezoe, Ikuko Yoda, Etsuko Miyamoto, Takako Inoguchi 47,0
7  Filipiny Aida Molinos, Loretta Barcenas, Nelly Restar, Mona Sulaiman 48,8
8  Tajlandia Preya Dechdumrong, Kusolwan Sorut, Budsabong Yimploy, Samruay Charonggool 50,3

Finał[edytuj | edytuj kod]

Poz. Państwo Zawodniczki Rezultat Uwagi
1  Polska Teresa Ciepły, Irena Kirszenstein, Halina Górecka, Ewa Kłobukowska 43,6 WR[a] NR[3]
2  Stany Zjednoczone Willye White, Wyomia Tyus, Marilyn White, Edith McGuire 43,9 WR[1]
3  Wielka Brytania Janet Simpson, Mary Rand, Daphne Arden, Dorothy Hyman 44,0 NR[4]
4  ZSRR Galina Gajda, Renāte Lāce, Ludmiła Samotiosowa, Galina Popowa 44,4 NR[5]
5  Niemcy Karin Frisch, Erika Pollmann, Martha Pensberger, Jutta Heine 44,7
6  Australia Dianne Bowering, Marilyn Black, Margaret Burvill, Joyce Bennett 45,0
7  Węgry Erzsébet Bartos, Margit Nemesházi, Antónia Munkácsi, Ida Such 45,2
8  Francja Marlène Canguio, Danielle Guéneau, Michèle Lurot, Denise Guénard 46,1

Uwagi[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ a b Rekord usunięty przez IAAF w 1969, po uznaniu Ewy Kłobukowskiej za niezdolną do rywalizowania w konkurencjach kobiecych.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ a b c d Progression of IAAF World Records. 2015 Edition, IAAF, 2015, s. 296 [dostęp 2020-09-01] (ang.).
  2. ↑ Janusz Waśko, John Brant, Györgyi Csiki, Andrzej Socha: Golden Century of IAAF Records. National Records Evolution 1912-2012. Zamość: 2013, s. 363. ISBN 978-83-62033-30-0. (ang.).
  3. ↑ Janusz Waśko, John Brant, Györgyi Csiki, Andrzej Socha: Golden Century of IAAF Records. National Records Evolution 1912-2012. Zamość: 2013, s. 365. ISBN 978-83-62033-30-0. (ang.).
  4. ↑ Janusz Waśko, John Brant, Györgyi Csiki, Andrzej Socha: Golden Century of IAAF Records. National Records Evolution 1912-2012. Zamość: 2013, s. 361. ISBN 978-83-62033-30-0. (ang.).
  5. ↑ Janusz Waśko, John Brant, Györgyi Csiki, Andrzej Socha: Golden Century of IAAF Records. National Records Evolution 1912-2012. Zamość: 2013, s. 366. ISBN 978-83-62033-30-0. (ang.).

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Lekkoatletyka na Letnich Igrzyskach Olimpijskich – Tokio 1964

Mężczyźni
Kobiety

Mistrzynie olimpijskie w lekkoatletyce (sztafeta 4 × 100 metrów)

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Lekkoatletyka_na_Letnich_Igrzyskach_Olimpijskich_1964_–_sztafeta_4_×_100_m_kobiet&oldid=72434917”