Leokadia Baczyńska
| Data urodzenia | |
|---|---|
| Zawód, zajęcie |
urzędnik |
| Narodowość |
polska |
| Odznaczenia | |
| |
Leokadia Baczyńska (ur. 1906) – polska urzędniczka, „Sprawiedliwa wśród Narodów Świata”.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
W trakcie II wojny światowej mieszkała w Warszawie, sprowadzonej przez niemieckiego okupanta do roli siedziby władz dystryktu warszawskiego. Pomagała swojej przyjaciółce Marii Solarskiej, będącej Żydówką, z którą znała się jeszcze przed wybuchem wojny. Przed niemiecką agresją na Polskę obie panie zatrudnione były w stołecznym Głównym Urzędzie Statystycznym. Gdy Maria i jej rodzina zostali zamknięci w getcie warszawskim, Leokadia dostarczała im żywność i pieniądze. Z czasem podjęła decyzję o pomocy w ucieczce Marii, której rodzina nie przetrwała warunków uwięzienia, z getta i jej ukryciu we własnym mieszkaniu, gdzie przebywała przez blisko dwa lata. Dopiero wybuch Powstania Warszawskiego rozdzielił obie panie, jednak z końcem 1944 r. znów znalazły się razem, w nowym mieszkaniu Leokadii na obrzeżach Miechowa. Tam też doczekały wkroczenia Armii Czerwonej i tym samym końca niemieckiej okupacji[1][2].
Odznaczenia[edytuj | edytuj kod]
15 lipca 1981 r. Instytut Jad Waszem uhonorował Leokadię Baczyńską medalem „Sprawiedliwy wśród Narodów Świata”[2].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Leokadia Baczyńska | Pamięć i Tożsamość [online], pamiecitozsamosc.pl [dostęp 2023-04-24].
- ↑ a b Leokadia Baczyńska, Instytut Yad Vashem.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Księga Sprawiedliwych wśród Narodów Świata: ratujący Żydów podczas Holocaustu: Polska, red. I. Gutman, Kraków 2009