Leonard Schmidtner
| Data i miejsce urodzenia |
1825 |
|---|---|
| Miejsce śmierci |
Milwaukee |
| Zawód, zajęcie |
architekt i litograf |
| Miejsce zamieszkania |
Warszawa, Monachium, Milwaukee |
| Narodowość |
polska i niemiecka |
| Edukacja |
Uniwersytet Warszawski |
Leonard Alfons Schmidtner (używał także nazwisk Leonard Kowalski i Baron von Kowalski; 1825–ca. 1872) – polsko-niemiecki architekt działający przede wszystkim w Stanach Zjednoczonych, w mieście Milwaukee.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Urodził się w 1825 roku w Warszawie, w znanej niemieckiej rodzinie architektów. Jego ojcem był Józef Schmidtner (1792–1843), mistrz murarski i inspektor budowli publicznych Królestwa Polskiego, zaś stryjem znany klasycystyczny architekt Leonhard Schmidtner, minister robót publicznych Królestwa Bawarii[1][2]. Leonard Alfons studiował w Uniwersytecie Warszawskim, terminował także u boku ojca przy budowie kilku budynków użyteczności publicznej. Ojciec Schmidtnera zginął w wypadku 22 września 1843 podczas przebudowy Aleksandryjskiego Instytutu Wychowania Panien w Puławach, a on sam przez pewien czas nadzorował prace w jego zastępstwie[3].
Wkrótce potem dwudziestoletni Schmidtner wszedł w wiek poborowy. By uniknąć powołania na piętnastoletnią służbę w carskim wojsku, w 1845 uciekł za granicę do Monachium, gdzie kontynuował naukę zawodu pod okiem swojego stryja[4]. Wraz z nim pracował m.in. nad przebudową miejskiej rezydencji Wittelsbachów w Landshutt na zamówienie króla Bawarii Ludwika I[4]. W 1848 ze wsparciem finansowym stryja wyemigrował do Stanów Zjednoczonych i zamieszkał w Milwaukee w stanie Wisconsin[4].
Schmidtner, podówczas dwudziestokilkulatek, nawiązał współpracę ze znanym w mieście architektem Johnem Rugee, z którym wspólnie zaprojektowali m.in. budynek biurowy Phoenix[4]. W 1854 nawiązał sześcioletnią współpracę z innym lokalnym architektem, G.W. Mygattem[4], u którego w tym czasie terminował także przyszły budowniczy ratusza w Milwaukee Henry C. Koch. W 1860 Schmidtnera wybrano do władz miejskich, dzięki czemu zyskał sporą popularność[4]. Po upłynięciu kadencji otworzył w budynku opery własne biuro projektowe[4]. Zaprojektował kilkadziesiąt budynków w Milwaukee i okolicach, głównie budowle użyteczności publicznej, m.in. gmach Sądu Hrabstwa Milwaukee (ang. Milwaukee County Courthouse), więzienie stanowe, dom poprawczy i gmach Szkoły Madison[4].
Dorobek architektoniczny[edytuj | edytuj kod]
- Magazyn przechowywania i renowacji mebli Davisa (1860);
- Wieża zegarowa rzymskokatolickiego kościoła Świętej Trójcy Kościół w Milwaukee (1862);
- Kościół rzymskokatolicki św. Stanisława w Milwaukee (1866);
- Dawny gmach sądu w Milwaukee.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Gregory 1872 ↓, s. 90–94.
- ↑ Lesznowski 1837 ↓, s. 1.
- ↑ Gregory 1872 ↓, s. 90–91.
- ↑ a b c d e f g h Gregory 1872 ↓, s. 91.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- John Gregory, A New and Vastly Improved Edition of the Industrial Resources of Wisconsin, Milwaukee: Milwaukee News Company, 1872 [dostęp 2015-10-28] (ang.).
- Antoni Lesznowski (red.), Urząd Municypalny Miasta Warszawy: majstrowie mularscy, „Gazeta Warszawska”, 111, Warszawa: Tadeusz Włodek, 26 kwietnia 1837.
- Thaddeus Borun (We, the Milwaukee Poles: the history of Milwaukeeans of Polish descent and a record of their contributions to the greatness of Milwaukee) Editor Thaddeus Borun Compiled by Thaddeus Borun Publisher Nowiny Pub. Co., 1946, Original from the University of Michigan Digitized 24 Sept. 2008, p. 290.