Leucoagaricus rubrotinctus

Leucoagaricus rubrotinctus

Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	grzyby
Typ	podstawczaki
Klasa	pieczarniaki
Rząd	pieczarkowce
Rodzina	pieczarkowate
Rodzaj	pieczareczka
Gatunek	Leucoagaricus rubrotinctus
Nazwa systematyczna
Leucoagaricus rubrotinctus (Peck) Singer Sydowia 2(1-6): 36 (1948)

Leucoagaricus rubrotinctus (Peck) Singer – gatunek grzybów z rodziny pieczarkowatych (Agaricaceae).

Systematyka i nazewnictwo

Pozycja w klasyfikacji według Index Fungorum: Leucoagaricus, Agaricaceae, Agaricales, Agaricomycetidae, Agaricomycetes, Agaricomycotina, Basidiomycota, Fungi.

Po raz pierwszy opisał go w 1891 r. Charles Horton Peck nadając mu nazwę Lepiota rubrotincta. Obecną, uznaną przez Index Fungorum nazwę nadał mu Rolf Singer w 1948 r. Synonimy:

• Agaricus rubrotinctus Peck 1884
• Lepiota rubrotincta Peck 1891.

Morfologia

Kapelusz

Średnica 3–6 cm, początkowo jajowaty, później szeroko wypukły z płytkim garbem, lub całkiem płaski. Brzeg bez prążkowania, ale u starszych okazów czasami popękany. Powierzchnia sucha, różowa do różowawo-pomarańczowej lub pomarańczowo-brązowej, z ciemniejszym środkiem, pokryta różowawo-brązowymi lub czerwono-brązowymi, promienistymi włókienka i łuski na tle od białawego do bladobrązowego lub pomarańczowego. Środek wyraźnie ciemniejszy, czerwonawo-brązowy.

Blaszki

Wolne, ze sporadycznie występującymi międzyblaszkami, miękkie, białe i nie zmieniające barwy po uszkodzeniu.

Trzon

Wysokość 3–10 cm, grubość 0,5–1 cm; cylindryczny lub z maczugowatą podstawą. Powierzchnia sucha, naga z białym pierścieniem, często mającym pomarańczowo-brązowy lub czerwono-brązowybrzeg. Podstawa z białą grzybnią.

Miąższ

Biały, nie zmieniający barwy po uszkodzeniu, bez wyraźnego zapachu i smaku.

Cechy mikroskopowe

Zarodniki 6–9 × 4–5 µm, elipsoidalne lub nieco nieregularne, gładkie, grubościenne, w KOH szkliste, w odczynniku Melzera dekstrynoidalne. Cheilocystydy liczne i ciasno upakowane, 30–50 × 5–10 µm, cylindryczne lub czasami półkoliste lub wrzecionowate, gładkie, w KOH szkliste, cienkościenne. Pleurocystyd brak. Skórka kapelusza typu trichoderma, zbudowana z gładkich, w KOH szklistych, bezsprzążkowych strzępek o szerokości 5–10 µm z cylindrycznymi komórkami końcowymi o zwężonych wierzchołkach.

Występowanie i siedlisko

Leucoagaricus rubrotinctus występuje na niektórych wyspach i wszystkich kontynentach poza Antarktydą. Najwięcej stanowisk podano w Ameryce Północnej. Brak go w opracowaniu Władysława Wojewody z 2003 roku, ale podano jego stanowiska w późniejszych latach.

Grzyb saprotroficzny. Występuje samotnie, w rozproszeniu lub gromadnie w lasach liściastych lub iglastych, czasami także na pryzmach kompostu.

Jest grzybem jadalnym.