Lipcówka Kolorowa
 Owoc odmiany 'Lipcówka Kolorowa' | |
| Rodzaj |
Grusza (Pyrus) |
|---|---|
| Gatunek | |
| Rodzice |
siewka nieznanego pochodzenia |
| Inne nazwy |
Bunte Julius Birne', 'Juli Schönheit', 'Colorée de Juillet'[1] |
| Hodowca |
Boisbunel |
| Data wyhodowania | |
| Pochodzenie | |
Grusza 'Lipcówka Kolorowa' – odmiana uprawna (kultywar) gruszy należąca do grupy grusz zachodnich, odmiana letnia, otrzymana w Rouen, we Francji przez Boisbunela w roku 1857[2], jako siewka nieznanego pochodzenia.
Morfologia[edytuj | edytuj kod]
- Pokrój
- Drzewo rośnie średnio silnie czasem silnie. Tworzy koronę wyniosłą, wąskostożkowatą, dość luźną, mało rozgałęzioną, z gałęziami zwisającymi, łatwą do formowania.
- Owoce
- Małe do średnich, jajowatego kształtu, najszersze w połowie długości. W plonie owoce są wyrównane pod względem kształtu i wielkości. Skórka niezbyt gruba, krucha, lekko błyszcząca, zielonkawożółta, czasem z delikatnym pomarańczowym, rozmyto-paskowanym rumieńcem. Przetchlinki bardzo drobne, szare. Szypułka średniej długości, często wygięta. Zagłębienie szypułkowe płytkie, regularne, z ordzawieniem. Kielich duży, otwarty. Miąższ barwy zielonkawokremowej jest średnioziarnisty, mało soczysty.
Zastosowanie[edytuj | edytuj kod]
Odmiana wybitnie amatorska, deserowa. Jej zaletą jest bardzo wczesne dojrzewanie, w Polsce uważana niegdyś za najlepszą odmianę spośród odmian letnich. Obecnie rzadko spotykana. Popularna w uprawie amatorskiej w Austrii, Niemczech i we Francji[4].
Uprawa[edytuj | edytuj kod]
W okres owocowania wchodzi wcześnie, w 3-4 roku po posadzeniu. Owocuje obficie, przeważnie przemiennie.
Podkładka i stanowisko[edytuj | edytuj kod]
Z pigwą zrasta się, lecz rośnie słabo, dlatego zaleca się uprawiać ją na siewkach gruszy kaukaskiej.
Zdrowotność[edytuj | edytuj kod]
Odporność na mróz niska. Kwitnie bardzo wcześnie i jest dobrym zapylaczem dla wielu odmian. Odmiana o wysokiej odporności na parcha.
Zbiór i przechowywanie[edytuj | edytuj kod]
Owoce dojrzewają w okresie od początku drugiej dekady lipca do końca lipca. Ponieważ dojrzewanie jest nierównomierne, powinno zbierać się owoce dość twarde. Do spożycia jest dobra tylko przez kilka dni po zbiorze, szybko bowiem przejrzewa, owoce robią się kaszkowate i pękają. W chłodni można ją przechować tylko przez 2-3 tygodnie. Zebrane niedojrzałe dość dobrze znoszą transport.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Bunte Julibirne. BUND Lemgo Obstsortendatenbank. [dostęp 2016-08-30]. (niem.).
- ↑ a b Bolesław Sękowski: Pomologia systematyczna. T. 1. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 1993. ISBN 83-01-10859-2.
- ↑ Colorée de Juillet, La Poire, The Pear. [dostęp 2016-08-30]. (fr.).
- ↑ Bunte Julibirne sommerbirne. [dostęp 2016-08-30]. (niem.).
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Grzegorz Łysiak: Uprawa i odmiany gruszy. Warszawa: Hortpress, 2006. ISBN 83-89211-18-1.
- Bolesław Sękowski: Pomologia systematyczna. T. 1. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 1993. ISBN 83-01-10859-2.