Ludwik Jasiński

Dodaj linki
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Ludwik Jasiński
Ilustracja
Ludwik Jasiński (1927)
Data i miejsce urodzenia

26 lipca 1880
Kałusz

Data i miejsce śmierci

2 czerwca 1956
Sanok

Miejsce spoczynku

Cmentarz Centralny w Sanoku

Narodowość

polska

Faksymile
Multimedia w Wikimedia Commons

Ludwik Jasiński (ur. 26 lipca 1880 w Kałuszu, zm. 2 czerwca 1956 w Sanoku) – polski nauczyciel, inspektor szkolny, działacz społeczny.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Ludwik Jasiński urodził się 26 lipca 1880 w Kałuszu jako syn Franciszka i Antoniny z domu Omicińskiej[1][2].

W 1899 wstąpił do służby w szkolnictwie[1]. Był nauczycielem kolejno od około 1899 do około 1901 w 4-klasowej etatowej mieszanej szkole w Wojniłowie[3][4], około 1901/1902 5-klasowej etatowej męskiej szkole w Bolechowie[5], od około 1903 w 5-klasowej etatowej męskiej szkole im. Sienkiewicza we Lwowie[6][7][8], od około 1906 do około 1912 w 3-klasowej wydziałowej szkole męskiej im. ks. Kordeckiego połączonej z 4-klasową szkołą pospolitą o podwójnym etacie we Lwowie[9][10][11][12][13][14]. Ze szkoły we Lwowie około 1912/1913 był przydzielony jako inspektor szkolny okręgowy w Peczeniżynie[15] i w tym czasie był członkiem tamtejszej C. K. Rady Szkolnej Okręgowej[16]. Od około 1913 do 1918 był c. k. inspektorem szkolnym okręgowym w Dolinie i w tym charakterze był członkiem C. K. Rady Szkolnej Okręgowej w tym mieście[17][18].

U kresu I wojny światowej i po wybuchu wojny polsko-ukraińskiej w listopadzie 1918 został członkiem Komitetu Straży Obywatelskiej w Sanoku[19][20]. Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości w 1919 był okręgowym inspektorem szkolnym w Sanoku[1][21]. W latach 20. II Rzeczypospolitej sprawował stanowisko inspektora szkolnego powiatu sanockiego z siedzibą w Sanoku[22][23][24][25][26][27]. Jednocześnie w Sanoku pełnił funkcje przewodniczącego Rady Szkolnej Powiatowej w Sanoku[1][28][29][30]. Ze stanowiska w Sanoku rozporządzeniem Ministra Wyznań Religijnych i Oświecenia Publicznego z 11 października 1927 został przeniesiony na stanowisko inspektora szkolnego powiatu zborowskiego z siedzibą w Zborowie od 1 listopada 1927[31][32] i pełnił posadę pełnił w kolejnych latach[33][34]. Z dniem 3 stycznia 1930 został przeniesiony ze stanowiska inspektora szkolnego w Zborowie na równorzędne stanowisko inspektora szkolnego w Lisku[35]. W pierwszej połowie lat 30. ponownie pracował w Sanoku jako zastępca powiatowego inspektora szkolnego, Antoniego Szemelowskiego[36]. Jako podinspektor szkolny w Sanoku, rozporządzeniem Ministra Wyznań Religijnych i Oświecenia Publicznego z 26 maja 1934 został przeniesiony w stan spoczynku[37].

Grobowiec Ludwika Jasińskiego

Działał społecznie w Sanoku[38]. Na początku lat 20. działał w ośrodku sanockim partii PSL „Piast”[39]. Pełnił funkcję prezesa Towarzystwa Pszczelniczo-Ogrodniczego w Sanoku[40]. W maju 1927 dokonał otwarcia kursu ogrodniczo-pszczelarsko-rolniczego dla nauczycieli w Sanoku[41]. W latach 20. był przewodniczącym zarządu Kasyna Urzędniczego w Sanoku[42]. Został zastępcą członka zarządu powołanego w 1934 komitetu obwodowego w Sanoku Towarzystwa Popierania Budowy Publicznych Szkół Powszechnych[43]. Na początku 1936 został wybrany prezesem sanockiego oddziału Polskiego Towarzystwa Tatrzańskiego[44]. Jako przedstawiciel PTT w 1936 został członkiem sanockiego komitetu Zjazdu Górskiego zorganizowanego w sierpniu 1936 w Sanoku[45]. Pod koniec lat 30. Ludwik Jasiński prowadził sklep z tytoniem w Sanoku[46]. W 1938 został mianowany członkiem Okręgowej Komisji Wyborczej nr 77 w Sanoku przed wyborami parlamentarnymi w 1938[47].

Podczas II wojny światowej i nastaniu okupacji niemieckiej w 1940 był przesłuchiwany przez Niemców w sprawie tajnego nauczania w ramach podziemnego Gimnazjum w Sanoku[48]. Tuż po wojnie był jednym z założycieli stowarzyszenia „Towarzystwo Domu Żołnierza Polskiego w Sanoku”, zarejestrowanego 12 marca 1946[49]. Był także jednym z inicjatorów powstania oddziału PTTK w Sanoku (1951/1952)[50].

W Sanoku zamieszkiwał przy ulicy Floriańskiej 31 według stanu z 1931[51], a do końca życia pod numerem 35[2]. Zmarł 2 czerwca 1956 w Sanoku[2]. Został pochowany na cmentarzu przy ul. Rymanowskiej w Sanoku 4 czerwca 1956[2]. Jego żoną była Bronisława z domu Pitułko (1885-1952)[1][52][2].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ a b c d e Seweryn Lehnert: Spis nauczycieli publicznych szkół powszechnych i państwowych seminarjów nauczycielskich oraz spis szkół w okręgu szkolnym lwowskim obejmującym województwa lwowskie, stanisławowskie i tarnopolskie. Lwów: Wydawnictwo Książek Szkolnych w Kuratorjum Okręgu Szkolnego Lwowskiego, 1924, s. 63.
  2. ↑ a b c d e Księga Zmarłych 1946–1958 Sanok. Sanok: Parafia Przemienienia Pańskiego w Sanoku, s. 372 (poz. 47).
  3. ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1900. Lwów: 1900, s. 526.
  4. ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1901. Lwów: 1901, s. 526.
  5. ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1902. Lwów: 1902, s. 552.
  6. ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1904. Lwów: 1904, s. 595.
  7. ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1905. Lwów: 1905, s. 594.
  8. ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1906. Lwów: 1906, s. 625.
  9. ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1907. Lwów: 1907, s. 621.
  10. ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1908. Lwów: 1908, s. 621.
  11. ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1909. Lwów: 1909, s. 672.
  12. ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1910. Lwów: 1910, s. 672.
  13. ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1911. Lwów: 1911, s. 722.
  14. ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1912. Lwów: 1912, s. 716.
  15. ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1913. Lwów: 1913, s. 684.
  16. ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1913. Lwów: 1913, s. 782.
  17. ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1914. Lwów: 1914, s. 686.
  18. ↑ Hof- und Staatshandbuch der Österreichisch-Ungarischen Monarchie für das Jahr 1918. Wiedeń: 1918, s. 1028.
  19. ↑ Edward Zając: Jak Sanok wybił się na niepodległość. Sanok: Miejska Biblioteka Publiczna im. Grzegorza z Sanoka w Sanoku, 1995, s. 20. ISBN 83-901466-3-0.
  20. ↑ Maria Łapiszczak, Borys Łapiszczak: Sanok i dawne województwo rzeszowskie na dawnej pocztówce i fotografii. Cz. VI. Sanok: Poligrafia, 2003, s. 108. ISBN 83-915388-3-4.
  21. ↑ Kronika Szkoły Podstawowej w Załużu. Lata 1890–1929. szkolazaluz.republika.pl. [dostęp 2016-09-05]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-06-03)].
  22. ↑ Zygmunt Zagórowski: Spis nauczycieli szkół wyższych, średnich, zawodowych, seminarjów nauczycielskich oraz wykaz zakładów naukowych i władz szkolnych. Lwów/Warszawa: Książnica Polska, 1924, s. 80.
  23. ↑ Zygmunt Zagórowski: Spis nauczycieli szkół wyższych, średnich, zawodowych, seminarjów nauczycielskich oraz wykaz zakładów naukowych i władz szkolnych. Rocznik II. Warszawa-Lwów: Książnica-Atlas, 1926, s. 33.
  24. ↑ Ludwik Jasiński. Trzeci Maj. „Gospodarz”. Nr 7, s. 1, 1 maja 1927. 
  25. ↑ Lista ofiarodawców. „Jednodniówka na pamiątkę poświęcenia Domu Ludowego”. Nr 1, s. 12, 11 września 1927. 
  26. ↑ Historia szkolnictwa w Tarnawie. sptarnawa.szkolnastrona.pl. [dostęp 2016-09-05].
  27. ↑ Edward Zając, Oświata i szkolnictwo. Życie kulturalne. Szkolnictwo podstawowe i średnie. Nauczycielski ruch związkowy, Pomiędzy wojnami światowymi 1918-1939, w: Sanok. Dzieje miasta, Praca zbiorowa pod redakcją Feliksa Kiryka, Kraków 1995, s. 570.
  28. ↑ Rada Szkolna Powiatowa w Sanoku. „Dziennik Urzędowy Powiatu Sanockiego”. Nr 2, s. 4, 15 stycznia 1927. 
  29. ↑ Rada Szkolna Powiatowa w Sanoku. „Dziennik Urzędowy Powiatu Sanockiego”, s. 4, nr 6 z 15 marca 1927. 
  30. ↑ Rada Szkolna Powiatowa w Sanoku. „Dziennik Urzędowy Powiatu Sanockiego”. Nr 7, s. 4, 1 kwietnia 1927. 
  31. ↑ Wiadomości osobiste. „Dziennik Urzędowy Kuratorium Okręgu Szkolnego Lwowskiego”. Nr 12, s. 499, 31 grudnia 1927. 
  32. ↑ Ruch służbowy. „Dziennik Urzędowy Ministerstwa Wyznań Religijnych i Oświecenia Publicznego Rzeczypospolitej Polskiej”. Nr 13, s. 489, 5 listopada 1927. 
  33. ↑ Rok 1927. olejow.pl. [dostęp 2016-09-05].
  34. ↑ Rok 1928. olejow.pl. [dostęp 2016-09-05].
  35. ↑ Ruch służbowy. „Dziennik Urzędowy Ministerstwa Wyznań Religijnych i Oświecenia Publicznego Rzeczypospolitej Polskiej”. Nr 2, s. 42, 17 lutego 1930. 
  36. ↑ Kalendarz nauczycielski na rok 1934. Warszawa: 1934, s. 56.
  37. ↑ Wiadomości osobiste. „Dziennik Urzędowy Kuratorium Okręgu Szkolnego Lwowskiego”. Nr 6, s. 327, 25 czerwca 1934. 
  38. ↑ Edward Zając, Oświata i szkolnictwo. Życie kulturalne. Organizacje o charakterze gospodarczym, społecznym, kulturalnym i sportowym w: Sanok. Dzieje miasta, Praca zbiorowa pod redakcją Feliksa Kiryka, s. 609.
  39. ↑ Z życia politycznego w okręgu. „Ziemia Przemyska”. Nr 4, s. 1, 26 stycznia 1924. 
  40. ↑ Towarzystwo Pszczelniczo-Ogrodnicze w Sanoku. Odezwa!. „Dziennik Urzędowy Powiatu Sanockiego”. Nr 3, s. 2, 1 lutego 1927. 
  41. ↑ Ludwik Jasiński. Z działalności Okr. Towarzystwa Gospodarskiego w Sanoku. „Gospodarz”. Nr 9, s. 2, 1 czerwca 1927. 
  42. ↑ Starostwo powiatowe w Sanoku. Stowarzyszenia i związki 1919-1939 (zespół 23, sygn. 13, nr mikr. 160756). Archiwum Państwowe w Przemyślu, s. 183.
  43. ↑ Starostwo powiatowe w Sanoku. Stowarzyszenia i związki 1930-1939 (zespół 23, sygn. 17, nr mikr. 160760). Archiwum Państwowe w Przemyślu, s. 311.
  44. ↑ Jerzy Kapłon: Zarys historii Oddziału Polskiego Towarzystwa Tatrzańskiego w Sanoku. cotg.pttk.pl. [dostęp 2015-01-05]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-10-05)].
  45. ↑ Program Zjazdu Górskiego w Sanoku 1936 r. 14–17 sierpnia. Warszawa: 1936, s. 9.
  46. ↑ Wykaz firm handlowych, przemysłowych, rzemieślniczych i wolnych zawodów miasta Sanoka, Zagórza, Rymanowa, Mrzygłoda, Bukowska 1937/8. Informator Chrześcijański. Krakowska Kongregacja Kupiecka, 1938, s. 15.
  47. ↑ Dział urzędowy. 151. Ogłoszenie. „Lwowski Dziennik Wojewódzki”. Nr 19, s. 245, 23 września 1938. 
  48. ↑ Józef Stachowicz: Tajne nauczanie. W: Księga pamiątkowa Gimnazjum Męskiego w Sanoku 1888-1958. Kraków: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1958, s. 82.
  49. ↑ Ogłoszenia władz administracyjnych. Rejestr stowarzyszeń. Urząd Wojewódzki Rzeszowski. „Monitor Polski”. Nr 74, s. 19, 22 maja 1947. 
  50. ↑ J. Czaja. W 20-ecie PTTK. Dorobek godny uznania. „Podkarpacie”. Nr 2, s. 7, 8 października 1970. 
  51. ↑ Akta miasta Sanoka. Wykaz ulic i mieszkań w mieście Sanoku 1931 r. (zespół 135, sygn. 503). AP Rzeszów – O/Sanok, s. 104.
  52. ↑ Księga Zmarłych 1946–1958 Sanok. Sanok: Parafia Przemienienia Pańskiego w Sanoku, s. 334 (poz. 78).
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Ludwik_Jasiński&oldid=71915169”