Lux Mundi (zbiór esejów)
Lux Mundi: A Series of Studies in the Religion of the Incarnation – wydany w 1889[1] zbiór 12 esejów autorstwa 11 liberalnych teologów anglokatolickich[2] z Uniwersytetu w Oksfordzie, zredagowany przez Charlesa Gore'a, kierownika Pusey House, członka Trinity Collage, późniejszego biskupa.
Eseje ujmują wcielenie jako główną zasadę religii chrześcijańskiej, kształtującą wszystkie aspekty myśli i życia chrześcijańskiego[3]. W swym eseju J.R. Illingworth przeciwstawia się zawężaniu chrześcijaństwa do religii odkupienia[4]. Chrześcijaństwo ujęte jest jako religia Osoby (Chrystusa), a nie religia księgi[5].
Eseje mają na celu zaprezentowanie wiary katolickiej (w anglokatolickim rozumieniu) jako zgodnej z nowymi osiągnięciami nauki i polityki, z tym z krytyką biblijną Starego Testamentu i teorią ewolucji. Jednocześnie Gore popierał tradycyjny pogląd dotyczący apostolskiego autorstwa Nowego Testamentu[3], przekonany o wyższości jego natchnienia względem natchnienia Starego Testamentu[6]. Niemniej również Nowy Testament traktował jako zapis objawienia, które dokonało się w Chrystusie, nie jako objawienie[7].
Gore był zwolennikiem rozwoju teologii chrześcijańskiej, polegającego na zwiastowaniu starych prawd chrześcijańskich w sposób odpowiadający nowym uwarunkowaniom, uwzględniając zmiany społeczne i intelektualne. Równocześnie był przeciwnikiem koncepcji „rozwoju doktryny chrześcijańskiej”, traktowanego jako dookreślanie prawd wiary i mnożenie dogmatów[8].
Przyjęcie krytyki biblijnej i teorii ewolucji spotkało się krytyką starszych teologów anglokatolickich. Arcybiskup Michael Ramsey, choć bliski myślom wyrażonym w publikacji, krytykował błędne ujęcie wcielenia, niedoprecyzowanie różnicy pomiędzy Bożym objawieniem a ludzkim poznaniem i niedocenianie znaczenia krzyża. Współcześni krytycy zwracają też uwagę na niedoprecyzowanie znaczenia historyczności wcielenia oraz obecności Boga w osobie Jezusa z Nazaretu. Z punktu widzenia współczesnych teologów, dzieło stanowi wartość raczej jako inspiracja do pozytywnego łączenia wiary i wiedzy, niż ze względu na konkretne argumenty, które nierzadko uległy dezaktualizacji[3].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Lux Mundi. openlibrary.org. [dostęp 2012-07-14]. (ang.).
- ↑ Mark Thompson: The Anglican Debacle: Roots and Patterns. acl.asn.au. [dostęp 2012-07-15]. (ang.).
- ↑ a b c Wesley Wildman, Derek Michaud: Lux Mundi. [w:] Boston Collaborative Encyclopedia of Western Theology [on-line]. people.bu.edu. [dostęp 2012-07-14]. (ang.).
- ↑ Lux Mundi..., s. 183.
- ↑ Lux Mundi..., s. xxxv-xxxvi.
- ↑ Lux Mundi..., s. xxvi-xxvii.
- ↑ Lux Mundi..., s. xxxvi
- ↑ Lux Mundi..., s. viii-ix.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Lux Mundi: A Series of Studies in the Religion of the Incarnation. Charles Gore (red.). Wyd. X. London: J. Murray, 1890.
- Wesley Wildman, Derek Michaud, Peter Heltzel: Lux Mundi. [w:] Boston Collaborative Encyclopedia of Western Theology [on-line]. people.bu.edu. [dostęp 2012-07-14]. (ang.).