Mała Pośrednia Grań
 Mała Pośrednia Grań widoczna na prawo od głównego wierzchołka Pośredniej Grani | |
| Państwo | |
|---|---|
| Pasmo | |
| Wysokość |
2412 m n.p.m. |
| Wybitność |
18 m |
| Pierwsze wejście |
4 września 1902 |
Położenie na mapie Tatr  | |
Położenie na mapie Karpat  | |
 49°11′06,1″N 20°11′35,2″E/49,185028 20,193111
| |
Mała Pośrednia Grań (słow. Malý hrot, niem. Katharinenspitze, węg. Katalincsúcs) – niższy, północno-zachodni wierzchołek Pośredniej Grani o wysokości 2412 m n.p.m.[1] w słowackich Tatrach Wysokich. Od Żółtego Szczytu oddziela go Pośrednia Przełęcz, a od Pośredniej Grani – Wyżnia Pośrednia Przełączka. Mała Pośrednia Grań, podobnie jak inne pobliskie obiekty, nie jest dostępna dla turystów, taternicy natomiast interesują się najbardziej jej zachodnią ścianą opadającą w kierunku Doliny Staroleśnej.
Polska i słowacka nazwa Małej Pośredniej Grani pochodzi od sąsiedniego, wyższego wierzchołka masywu Pośredniej Grani. Niemiecka nazwa upamiętnia pierwszą zdobywczynię wierzchołka – Katherine Bröske.
Historia[edytuj | edytuj kod]
Pierwsze wejścia turystyczne:
- Katherine Bröske, Maximilian Bröske, Johann Hunsdorfer junior i Johann Hunsdorfer senior, 4 września 1902 r. – letnie,
- Ernő Kátai i Gyula Komarnicki, 4 lutego 1914 r. – zimowe.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Úrad geodézie, kartografie a katastra Slovenskej republiky, Produkty leteckého laserového skenovania.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Witold Henryk Paryski: Wielka encyklopedia tatrzańska. Poronin: Wydawnictwo Górskie, 2004. ISBN 83-7104-009-1.
- Witold Henryk Paryski: Tatry Wysokie. Przewodnik taternicki. Część XVII. Spąga – Rywociny. Warszawa: Sport i Turystyka, 1973, s. 49–56.
- Jarosław Januszewski, Grzegorz Głazek, Witold Fedorowicz-Jackowski: Tatry i Podtatrze, atlas satelitarny 1:15 000. Warszawa: GEOSYSTEMS Polska Sp. z o.o., 2005. ISBN 83-909352-2-8.