Maciej Mach
| Data i miejsce urodzenia |
3 sierpnia 1955 |
|---|---|
| Zawód, zajęcie |
działacz związkowy |
| Odznaczenia | |
 
| |
Maciej Zbigniew Mach (ur. 3 sierpnia 1955 w Krakowie[1]) – polski robotnik i działacz związkowy, działacz opozycji demokratycznej w okresie PRL.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Absolwent Technikum Elektronicznego w Krakowie z 1975. Pracował w Walcowni Blach Karoseryjnych Huty im. Lenina. We wrześniu 1980 dołączył do „Solidarności”, był sekretarzem komisji wydziałowej. Po wprowadzeniu stanu wojennego organizował strajk w swoim zakładzie pracy, po pacyfikacji brał udział w akcji rozrzucania opozycyjnych ulotek[1]. Współtworzył Komitet Ocalenia Solidarności HiL oraz Komitet Ocalenia Solidarności Nowa Huta, a także niejawną koordynującą działalność związkową organizację Grot. Zajmował się kolportażem drugoobiegowego pisma „Hutnik”[1][2]. Był także inicjatorem i koordynatorem Tajnej Komisji Robotniczej Hutników[3]. Należał do organizatorów różnych manifestacji (m.in. marszu milczenia z 30 kwietnia 1982). W lutym 1985 tymczasowo aresztowany, następnie w czerwcu tegoż roku z przyczyn politycznych skazany na karę pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem i na karę grzywny. W drugiej połowie lat 80. był współredaktorem pisma „Solidarność Hutników”, w 1987 wszedł w skład komitetu założycielskiego „S” w Hucie im. Lenina. W maju 1988 ponownie aresztowany, zwolniony został w tym samym miesiącu. W sierpniu tegoż roku był liderem protestujących w Walcowni Blach Karoseryjnych, którzy domagali się ponownej rejestracji związku[1].
W 1989 dołączył do regionalnego Komitetu Obywatelskiego w Krakowie[1]. W 1993 współtworzył organizowany przez Lecha Wałęsę Bezpartyjny Blok Wspierania Reform[4]. Kierował biurem poselskim Leszka Zielińskiego, później do czasu przejścia na rentę prowadził własną działalność gospodarczą[1].
Odznaczenia i wyróżnienia[edytuj | edytuj kod]
W 2012, za wybitne zasługi w działalności na rzecz przemian demokratycznych w Polsce, odznaczony Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski[5]. W 2023 został uhonorowany Krzyżem Wolności i Solidarności[6].
W 2010 wyróżniony Medalem „Niezłomnym w słowie”[7].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d e f Dorota Nowok: Maciej Mach. encysol.pl. [dostęp 2024-02-24].
- ↑ Maciej Mach. slownik-niezaleznidlakultury.pl. [dostęp 2015-03-31].
- ↑ TKRH – rys historyczny. tkrh.pl. [dostęp 2015-03-31].
- ↑ Inka Słodkowska (red.): Wybory 1993. Partie i ich programy. Warszawa: ISP PAN, 2001, s. 305.
- ↑ M.P. z 2012 r. poz. 937.
- ↑ M.P. z 2023 r. poz. 641.
- ↑ Medal Niezłomnym w Słowie. 13-grudnia.pl. [dostęp 2018-10-25].
- Działacze opozycji w PRL
- Ludzie związani z Krakowem
- Nagrodzeni Medalem „Niezłomnym w słowie”
- Odznaczeni Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski (III Rzeczpospolita)
- Odznaczeni Krzyżem Wolności i Solidarności
- Ofiary represji komunistycznych w Polsce 1939–1989
- Politycy Bezpartyjnego Bloku Wspierania Reform
- Urodzeni w 1955