Maciej Popowski

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Maciej Popowski
Ilustracja
Maciej Popowski (2013)
Data urodzenia

25 listopada 1964

Zawód, zajęcie

dyplomata, urzędnik, filolog

Alma Mater

Uniwersytet Wrocławski

Stanowisko

zastępca sekretarza generalnego Europejskiej Służby Działań Zewnętrznych (2011–2016), zastępca dyrektora generalnego DG NEAR (od 2016)

Pracodawca

MSZ, ESDZ, KE

Odznaczenia
Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski Srebrny Krzyż Zasługi Order „Za zasługi” III klasy (Ukraina)

Maciej Popowski (ur. 25 listopada 1964) – polski filolog, dyplomata i urzędnik europejski, zastępca sekretarza generalnego Europejskiej Służby Działań Zewnętrznych (2011–2016).

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

W 1988 ukończył filologię germańską i niderlandzką na Uniwersytecie Wrocławskim. Odbył studia podyplomowe w Polskim Instytucie Spraw Międzynarodowych. Od 1988 do 1991 pracował jako asystent na Wydziale Filologicznym macierzystej uczelni, następnie przeszedł do pracy w dyplomacji w ramach Ministerstwa Spraw Zagranicznych. W latach 1993–1999 pracował w Misji RP przy Unii Europejskiej, kolejno jako II sekretarz, I sekretarz i radca. Od 2000 był wicedyrektorem, a od 2000 do 2001 dyrektorem Departamentu Unii Europejskiej w MSZ. Od 2001 ponownie pracował w Misji RP przy UE, do 2003 uczestniczył w zespole akcesyjnym. W latach 2003–2008 pełnił funkcję stałego przedstawiciela Polski w Komitecie Politycznym i Bezpieczeństwa Unii Europejskiej.

Od 2008 związany z administracją UE, w której obejmował stanowiska dyrektorskie. Od 2009 kierował gabinetem przewodniczącego Parlamentu Europejskiego Jerzego Buzka. 1 stycznia 2011 został przez Catherine Ashton powołany na stanowisko jednego z dwóch zastępców sekretarza generalnego Europejskiej Służby Działań Zewnętrznych[1]. W kwietniu 2016 został zastępcą dyrektora generalnego Dyrekcji Generalnej ds. Polityki Sąsiedztwa i Negocjacji w sprawie Rozszerzenia (DG NEAR). We wrześniu 2020 został pełniącym obowiązki dyrektora generalnego tej dyrekcji[2].

Posługuje się językiem angielskim, niemieckim, niderlandzkim, francuskim i rosyjskim.

Odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

W 2005 otrzymał Srebrny Krzyż Zasługi[3]. W 2012, za wybitne zasługi w rozwijaniu międzynarodowej współpracy, za osiągnięcia w działalności dyplomatycznej i promowanie spraw Polski w Unii Europejskiej, odznaczony Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski[4][5]. W 2022 otrzymał ukraiński Order „Za zasługi” III klasy[6].

Publikacje książkowe[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. German and Pole join roll-call of Ashton lieutenants [online], euobserver.com, 29 października 2010 [dostęp 2012-11-05] (ang.).
  2. Deputy Director-General and Acting Director-General Maciej Popowski, ec.europa.eu [zarchiwizowane 2021-01-25] (ang.).
  3. Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 15 czerwca 2005 r. o nadaniu odznaczeń (M.P. z 2005 r. nr 67, poz. 932).
  4. Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 7 maja 2012 r. o nadaniu orderów (M.P. z 2012 r. poz. 811).
  5. Odznaczenia państwowe w Święto Niepodległości [online], prezydent.pl, 11 listopada 2012 [dostęp 2012-11-11] [zarchiwizowane z adresu 2012-12-21].
  6. УКАЗ ПРЕЗИДЕНТА УКРАЇНИ №595/2022 Про відзначення державними нагородами України. president.gov.ua, 23 sierpnia 2022. [dostęp 2022-08-29]. (ukr.).

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]